Taal van de zomer 8

In de zomer was er meer tijd voor andere dingen dan studeren en in het tuincentrum werken. De jeugdige donkerblonde Bjarne genoot van de zomerse vrijheid in de tuin. Hij keek naar de zwaluwen in de lucht en hij las in de gedichtenboeken van zijn geliefde Emma. Hij leerde de taal van de zomer steeds beter spreken. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht op momenten waar hij anders een grimas liet zien.

Er waren naast Emma nog twee mensen die Bjarne brieven schreven. Peter Halm, de jonge kunstschilder met wie Bjarne een vriendschapsrelatie had. Peter die af en toe liet doorschemeren dat hij wel meer zou willen. Bjarne ging daar verder niet op in. Zijn brieven waren amusant om te lezen. Peter was een vermakelijke schrijver.

En nog iemand anders. Een vroegere klasgenoot waar Bjarne een beetje medelijden mee had. Kees Broodakker. Hij stuurde Bjarne brieven met lieve gedichtjes. Geen opdringerige brieven. Eigenlijk vrij korte berichtjes met steeds een paar gedichtjes erbij. Bjarne wist niet wat hij er op moest antwoorden. Hij had al drie brieven gestuurd in keurige donkerbruine enveloppe. In de laatste enveloppe zat een gedicht met als titel:
De reus. Het was een langdradig gedicht waarin hij uit de doek deed hoezeer hij het moeilijk vond om zichzelf te zijn. De jeugdige Bjarne kon zich er niets bij voorstellen.

Lieve Emma Petronella had er haar eigen gedachten over emoties in de kunst. Ze wilde alles heel letterlijk benoemen. Alsof er achter ieder woord een diepgaande emotie zat en achter iedere expressie een doorvoelende belevingswereld. Voor haar moest alles zichtbaar blijven. Het maakte haar aantrekkelijk. Ze was intens in haar belevingswereld. Eigenlijk hoorde ze iedere maand in een ander land thuis. Want ieder land had recht op zo een prachtige vrouw!

De vriendschap van Bjarne en Peter werd hechter tijdens haar afwezigheid. Lange tijd had Bjarne gedacht dat hij het spoor bijster was. Bjarne had neurotische klachten en hij zocht een uitweg in het uitgaansleven. Hij kwam daar dikwijls Peter tegen en dan wisselden ze wat woorden uit om hun platonische vriendschap op peil te houden. Hij was de enige die de af en toe warrige gedachten van Bjarne kon volgen.

Bjarne begon zich steeds vaker af te vragen wat hij van zijn gedichten vond. Hij durfde het hem niet te vragen, met de nare ervaring met zijn hospita nog in zijn achterhoofd.
Peter was aan een nieuwe serie schilderijen begonnen. Hij had zich laten inspireren door de dierenwereld. Het ware stille figuren, gestileerde dieren die in een gedachtewereld verzonken leken. Ze hadden een korzelige huid door de textuur van de verf. Er was veel zwart en donkerblauw in verwerkt. Het stond heel erg stil in de tijd, wat wel paste bij Peter die sinds dat hij was afgekickt van de coke veel rustiger was geworden.

Deze vriendschap gaf Bjarne de energie om het voorlopig nog vol te houden met zijn hospita. Bjarne kon ook niet anders want als hij dat niet deed stond hij op straat.

Bjarne Gosse ging niet meer bij Peter Halm op bezoek. De gesprekken liepen vlotter als ze elkaar toevallig tegenkwamen. Dat was dikwijls want ze kwamen in dezelfde kroegen. Deze platonische vriendschap had voor Bjarne een bijzondere betekenis gekregen. Er was eindelijk ook een wereld naast de lessen techniek, bodemkunde, bloementeelt, groenteteelt, natuurkunde, scheikunde, Nederlands, Engels, maatschappijleer, commerciële economie en techniek.

In de krant las Bjarne Gosse de laatste recensie over de tentoonstelling van het werk van Peter Halm. Lovende woorden, maar hij bleef er heel bescheiden onder. Hij kon heel goed vertellen en dingen begrijpelijk maken.

De twee vrienden hadden dikwijls aan een paar woorden genoeg omdat Peter aan Bjarne alles had uitgelegd. Wat Peter misschien wel vermoedde was dat Bjarne tegen hem opkeek. Hij was wel een aantal jaar ouder dan hij, een flink stuk groter en blond. En hij had succes. Hij was zijn persoonlijke reus.

Opnieuw kreeg de vriendschappelijke Bjarne een brief van Kees Broodakker. Hij had het gedicht “De reus “ herschreven. Deze keer stonden er positieve zinnen in. Het bleef een langdradig gedicht. Hij wist nog steeds niet wie hij was. Hij liet weten dat hij teleurgesteld was dat Bjarne niets terug had geschreven. Hij had tenslotte postzegels toegevoegd en een enveloppe met zijn adres erop om te kunnen antwoorden.
Bjarne Gosse besloot te doen wat zijn gevoel hem in gaf. De inspiratie was in de buurt. Bjarne schreef een grappig gedichtje over Frits de zwarte kater en hij maakte er een kleine tekening bij.

Het was heerlijk in de tuin. De jeugdige Bjarne Gosse was begonnen met het lezen van de gedichten van de beroemde dichter Gerrit Achterberg. Hoog in de lucht vlogen vier zwaluwen. Geen wolkje in de lucht.

zomer vriend vrije tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 4 stemmen 190