Taal van de zomer 25
In de namiddag na school terwijl de zomeravond naderde dacht Bjarne over zijn relatie met zijn hospita. Behalve dat ze een charmante verschijning was, had ze ook een problematische kant. Die lieve Emma.
Ze was erg dominant, te dwingend naar haar vrienden. Ze had zelf toegegeven dat ze haar vrienden zo veel mogelijk probeerde te vormen. Sommigen waren daar van gediend maar wisten haar gedoseerd op afstand te houden.
Anderen gingen een korte intensieve vriendschap met haar aan om er vervolgens achter te komen dat ze te intensief was. Te veeleisend in haar verlangen naar zielsverwantschap. Ze liet weinig ruimte voor de ander. En ze was bezitterig. Een obsessie om dingen te verzamelen en mensen voor haar verzamelwoede te interesseren. Want achter ieder boek, ieder tafeltje, elk kleedje en alle afzonderlijke schemerlampen zat een verhaal en dat probeerde zij zo literair mogelijk te laten passeren aan eigenlijk iedereen die haar woonpaleis betrad.
Een ander stokpaardje van haar was haar opschepperij over bekende vrienden. Ze was helemaal vol van haar obsessies voor haar idolen. Succesvolle schrijvers en kunstenaars.
De jeugdige Bjarne begon al haar voorname vrienden en kennissen als onzichtbare mensen te beschouwen. Hij hoorde er verhalen over, ze was trots op het feit dat ze zoveel beroemde mensen kende, maar hij zag die mensen nooit. Ze had het net zo goed allemaal verzonnen kunnen hebben. Het enige bewijs was de enorme hoeveelheid brieven en postpakketjes die ze kreeg. Vaak met dure cadeaus en zeldzame boeken. Ze had een neusje voor kostbare snuisterijen en haar vrienden wisten daarvan.
Door haar bekendheid had ze gezag veroverd en zag Bjarne Gosse haar niet langer als zijn lieve zwoele Emma, maar als iemand waar hij voor op moest passen. De jeugdige Bjarne was maar een eenvoudige jongeman uit het volk. Hij behoorde niet tot de groten der aarde, de mensen waar zij mee omging. Ze kon altijd op hem neerkijken. Hem zijn afkomst laten voelen, met haar erudiete flair. Hij moest altijd op zijn hoede blijven.
Niet zelden kreeg de jeugdige Bjarne neerbuigende opmerkingen naar zijn volkse hoofd geslingerd. Dat deed gewoon pijn aan zijn ziel want hij voelde dat hij er weinig aan kon doen dat hij niet zo was zoals ze hem graag wel had willen zien. Emma was te dwingend en ze projecteerde allerlei dwaasheden op de mensenziel van de donkerblonde Bjarne.
Er was een nieuw boek op komst. Een boek van haar favoriete schrijver Karel Krampool. Het eerste boek van zijn hand waar ook gedichten in stonden. Emma vertelde met een dwingende stem dat Bjarne Gosse die gedichten vooral moest gaan lezen. Dit waren de gedichten waar de wereld op had liggen wachten. Niet te vergelijken met zijn prille beginsels die slechts gestoeld waren op de begeerte om het leven beter te begrijpen. Bjarne verheugde zich op het lezen.
Er stond een verontrustend bericht in de krant over het kappen van het regenwoud. Bjarne had er vroeger verhalen over gelezen. Er leefden apen en papegaaien en vele soorten insecten en nog heel veel meer dieren waar we nog heel weinig over wisten. Er waren zelfs soorten die onopgemerkt waren uitgestorven na een lange uiteindelijk fatalistische strijd om het bestaan.
De aantrekkelijke Emma had een heerlijke uiensoep gemaakt. De beste kwaliteit uien had ze bij de duurste groentewinkel in Utrecht gehaald. En ze had er een speciale Petronella twist aangegeven. Een flinke scheut sherry die speciaal voor haar meegenomen was door Victoria Martin, die ze tegen was gekomen in Maastricht tijdens een van haar lezingen.
De vriendelijke Bjarne genoot van de uiensoep. Wanneer ze het over de Franse keuken had, was Emma goed te volgen. Dat was het heerlijk om naar haar verhalen te luisteren. Om dromerig naar haar lieflijke boezem te staren en haar vrouwelijke kin te bewonderen.
Er was een vakantie op komst. Emma had Bjarne er over verteld. Wanneer ze weg was zouden de onzichtbare mensen weer in zijn gedachten gaan spoken. Zijn geestesgesteldheid wankelde. Bjarne Gosse had een labiele persoonlijkheid, door die vreemde gedachten die hij had meegekregen uit zijn verleden. Een instabiel gezin, waar de gekte een grote rol had gespeeld. Het was een beetje in zijn rugzakje blijven hangen.
Het was in zijn beleving heel ver weg, Griekenland.
Maar Emma Petronella was aan een vakantie toe, en Christiaan Buurtveen de schilder had haar uitgenodigd om met hem naar een van de eilanden te gaan om er op een berghelling te kamperen. Na vier dagen kreeg Bjarne Gosse al een ansichtkaart, het leek me een gezellig land. Een leuk eiland. Ze leken het naar hun zin te hebben. De beroemde kunstenaar en zijn beste vriendin, Emma Petronella.
Na vier weken kwamen Emma en Christiaan terug, maar het was niet op een manier zoals ze gehoopt hadden. Op de voorlaatste dag hadden ze, aangeschoten door de wijn, bromfietsen gehuurd. Christiaan de kunstenaar was bij een bocht rechtdoor de helling afgereden en hij had bij de val zijn rug gebroken. Hij werd op een brancard, stevig ingepakt, met een vliegtuig naar Nederland teruggevlogen.
Emma had een akelig avontuur achter de rug in het duister van de Griekse nacht. Ze had souvenirs meegenomen van aardewerk voor Frits de oude kater. Ze was voelbaar van de kaart.
Het was moeilijk om contact met haar te krijgen. Ze was teleurgesteld dat de vakantie zo was geëindigd voor haar beste vriend Christiaan. De gewonde kunstenaar, die onder de pijnstillers in een ziekenhuisbed in Utrecht lag. Ze rekende het zichzelf aan dat ze niet verstandiger was geweest en Christiaan ervan had weerhouden om beschonken met een bromfiets te gaan rijden in een gevaarlijk berggebied.
Het was rot haar zo te zien. De jeugdige Bjarne Gosse probeerde haar op te vrolijken, maar zijn spontaan gezongen smartlap viel in de verkeerde aarde. Haar ogen stonden verwilderd. Het maakte haar woest dat ze moest blijven geloven in zijn onschuld. Het liefst had ze hem een flinke tik op de billen gegeven. Verwilderd keek ze Bjarne aan.
6 juni 2021
Geplaatst in de categorie: individu
zomer
121
Geef je reactie op deze inzending: