Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Taal van de zomer 43

De jeugdige Bjarne wilde Frits de kater wel begrijpen, maar zijn nieuwsgierigheid had toch even wat tijd nodig. Wat stond er daar in de andere hoek van de zolder? Bjarne hield zijn hand voor zijn mond zodat hij geen stof naar binnenkreeg. Het was een oude kist die was afgesloten met een hangslot. Hier had hij geen sleutel voor. Wat zou er in die kist zitten, bedacht hij zich. Zaten hier in deze kist nog meer geheimen die zijn hospita voor hem verborgen hield. Hij zou hier eigenlijk niet moeten zijn, hij aarzelde. En gaf toen Frits gelijk. Het werd tijd voor een maaltijd. Hij zou een lekker visje voor hem gaan koken. Hij had zelf ook wel trek in een visje. Waarom ook niet. Als hij er toch een voor Frits moest klaarmaken.

Een half uurtje later zaten ze samen te smikkelen. Terwijl de toegewijde Bjarne toekeek hoe Frits tevreden was met zijn verdiende maaltje dacht hij terug aan de zolder. Misschien was het een idee om eens aan Emma voor te stellen om te helpen met de zolder opruimen. Wat had het voor zin om al die spullen te laten staan als ze onder het stof kwamen te zitten. En die enorme hoeveelheid boeken. Was het wel nodig om die allemaal te bewaren?

Wanneer zou Emma terugkeren? Christiaan had Bjarne niet verteld wat hij had gedaan met de berichten voor haar. En er bleef steeds nieuwe post komen.

Emma was inmiddels al twee weken in Amerika toen Christiaan, die via een telefoonverbinding contact met haar had gehad, Bjarne vertelde over haar nieuwe bevlieging.

Emma Petronella wilde dat de hartstocht die de kunstenaars die zij bewonderde voelden, meer en meer in het dagelijkse leven werd geïntrigeerd. Zij had daar allerlei ideeën over. Zo vond zij dat geliefden tijdens de traditionele feestdagen de liefde moesten bedrijven in plaats van veel eten en bier drinken. Er zou volgens haar een veel betere wereld ontstaan, wanneer de mensen alles vanuit een ander perspectief probeerden te zien. De liefde was haar favoriete instrument. Zij dacht, volgens Chris, dat met deze nieuwe inzichten de wereld zou veranderen omdat de mensen elkaar beter zouden begrijpen.
Op de vragen van Bjarne over dat hij het allemaal wat vaag vond gaf Chris geen antwoorden. Hij was de beste vriend van Emma. Hij zou de woorden van Emma nooit in twijfel trekken. Emma was in Amerika met een missie. Ze sprak er met mensen die wisten waarover ze het hadden en het leverde de kunstenaar Christiaan Buurtveen ook wat extra publiciteit op. Ze had voor hem een tentoonstelling geregeld in Los Angeles. Een grote stad in de Verenigde Staten. Emma was met van alles en nog wat bezig, terwijl Bjarne in zijn huurkamer bezig was met het bestuderen van mijn aantekeningenschrift voor Natuurkunde.

Ondertussen werd er een nieuw opvangcentrum van het Leger des Heils gevestigd in een pand nabij het herenhuis van zijn hospita. Er was een petitie geweest in de buurt om dit tegen te houden, maar dat had niet geholpen. Bjarne had zich buiten de discussie gehouden. Hij was geen huiseigenaar, dus wat had hij er verder over te melden. Het was wel te merken dat er soms luidruchtige mensen kwamen. En er was een opslagplaats voor ingezamelde goederen op de achterplaats van het pand waarin ze zaten.
Er was een opvallende jongeman met een lange baard. Hij leek voortdurend dronken te zijn en praatte met een luide stem. Hij sloeg dan allerlei wartaal uit.

Peter had Bjarne een brief geschreven. Hij was ongelukkig met zijn partner. De schatrijke kunsthistoricus. Bjarne had al een vermoeden, dat werd door deze brief bevestigd. Hij was moed aan het verzamelen om de relatie te verbreken, maar hij was onzeker over wat de gevolgen zouden zijn. Misschien zou hij weer in Utrecht komen wonen, in een wat eenvoudiger onderkomen. Niet meer in de dure villa in het Gooi. Bjarne vond hem ook meer in de stad thuishoren.

Ook Kees schreef Bjarne onverwacht een brief. Waar de nieuwe gedichten bleven. Hij had honger naar meer na het lezen van zijn eerste argeloze schrijfwerkjes. Hij had voor zichzelf een gezelschapsdier aangeschaft. Een driekleurige cavia. Een knaagdier met het vermogen om knorrende geluidjes te maken. Hij was er enthousiast over. Bjarne kon zich er helaas niet veel bij voorstellen. Knaagdieren hoorden volgens hem niet in een kooitje.
Gerard Vroeg deed weer een optreden als travestiet. Deze keer tijdens een open lucht festival met als thema bluesmuziek. Bjarne was uiteraard uitgenodigd. Hij hield van de muziek.

Schrijver: Bjarne Gosse
2 augustus 2021


Geplaatst in de categorie: overig

5.0 met 1 stemmen 160



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)