Zomer en herfst 1989

De zomer van 1989 speelde zich voor Astrid en Bjarne in de Amsterdamse buurt, de Jordaan.
Ze hadden daar een etage gehuurd in een bedrijfspand in een kleine steeg. Veel ruimte, vloeroppervlak, maar een laag plafond en erg gehorig.
Bjarne had de ruimte om volop te schilderen, maar eerst moest de ruimte opgeknapt worden. Dat bleek veel werk en dan was er nog geen badkamer of doucheruimte. Daarvoor gingen ze naar het badhuis in de buurt, waar je voor een geringe vergoeding een bad kon nemen.
Overdag ging Astrid naar haar werk en had Bjarne de gelegenheid om verder te gaan met zijn schilderavonturen. In de avond werd er televisie gekeken in de woonruimte aan de voorkant, waar ook de wc-ruimte en een kraan was.
Met het opknappen van de ruimte was veel tijd gemoeid. Toen het zo goed als klaar was begonnen de problemen met geluidsoverlast. Het pand bleek extreem gehorig. Wanneer de bovenbuurvrouw haar kunstlessen gaf, kon je de cursisten horen praten. Als Bjarne muziek wilde luisteren, kwam de bovenbuurvrouw klagen, zelfs de televisie moest voortaan zachtjes aan.

Astrid begon zich al snel te ergeren, de kunstenares liep op houten klompen over de houten vloer. De avonden dat er cursus was waren onaangenaam door de vele geluiden. Astrid had in de avond haar rust nodig. Dat kwam er zo niet van. Al na vier, vijf maanden ontstond het idee om weer te gaan verhuizen. Het samenwonen verliep niet zoals de bedoeling was geweest. Bjarne wilde weer liever alleen wonen en Astrid vond de woonsituatie door de gehorigheid van het pand en het ontbreken van goede sanitaire voorzieningen ook verre van ideaal.

Waanzinnig was het dat Emma vanuit de provincie Utrecht een grote enveloppe stuurde naar het adres in de Jordaan, met daarin haar afgeknipte schaamharen en een gesigneerde versie van Bezorgde Ouders van de schrijver Gerard Reve. Wat een onsmakelijk gebaar van Emma, hij had het boek al voor zijn vakantie bij een grootgrutter in Amsterdam Zuid Oost gekocht en voor de helft tijdens zijn vakantie gelezen. En wat moest Astrid met wie hij samenwoonde niet denken over toegestuurde schaamharen uit de provinciestad Utrecht. Het werd allemaal te ingewikkeld voor Bjarne, het leek alsof hij een gevoelsachterstand had. Dat het niet allemaal zijn schuld was, maar dat hij er toch de dupe van werd. Wat kon Emma hem allemaal nog meer toe gaan sturen, een slipje, een ongebruikt washandje, de lippenstift van het diner.

Het Hector Havermout schrift bleef onderbelicht. Het was alsof Emma het opnieuw vernietigd had met de oerdrift van haar verstoringen van het privéleven van Bjarne in het holst van de Amsterdamse Jordaan.

Astrid hield minder vaak van seks dan Bjarne in zijn belevingswereld nodig had, maar hij hield van haar. Er was veel tedere intimiteit. Ze was vaak moe en had geen tijd.

Emma moest ophouden met haar bemoeienissen. Het was dom geweest van Bjarne om haar een adreswijziging te sturen.

Uiteindelijk wilde Bjarne weer alleen gaan wonen. Een plek waar hij zijn eigen gang kon gaan.

Jordaan geluidsoverlast samenwonen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 6 stemmen 299