Zomer 1994

“Verstikkende empathie knijpt de kelen dicht van lotgenoten. Ze hebben de leugen verspreid met hun praatcultuur vol medelijden.” Een boze Bjarne Gosse probeerde zijn frustraties te verwoorden. Tijdens zijn korte verblijf in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg had hij vooral geleerd dat hij geduld moest hebben. Het contact met de zogenoemde lotgenoten was alles behalve plezierig geweest.

Eindelijk de vrijheid om de maagdelijke doeken te beschilderen met metaforen van liefde en verlatenheid. Natuur in volle bloei. En de ontmoeting met Mobar Vorstkasteel, een eenvoudige schrijver uit het westen van de wereldstad.
Het was een interessant bezoek. Bjarne had van te voren een aantal vragen op papier gezet.
Levensvragen, belangrijk om aan Mobar te vragen. Mobar had niet overal antwoorden op en hij excuseerde zich omdat hij de wijsheid niet in pacht had. Het leverde een aantal diepgaande discussies op, waarbij Mobar zich liet verrassen door de mensenkennis van Bjarne, die op zijn beurt genoot val de argeloze diepzinnigheid van zijn favoriete dichter Mobar.

Bjarne vond het jammer dat het een eenmalig bezoek betrof, maar hij begreep dat de gezondheidstoestand van Mobar niet anders toeliet. Mobar noemde het emoties begraven, het verlangen om elkaar weer te zien negeren.

ziekte sterkte bezoek zomer 1994

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 243