Voorjaar 2014

De woning van Bjarne Gosse in de Amsterdamse Oosterparkbuurt had een geheimzinnige charme. De oude houten panelen onder het slaapkamerraam toonden een ruwe scheur onder het houten kruis dat onderdeel was van het kozijn. De keuken en de slaapkamer waren slecht geïsoleerd en aan tocht en vocht onderhevig. De badkamer had last van schimmelvorming omdat de vochtige lucht niet goed werd afgevoerd. Boven de oude deuren was raamwerk. Het hoge plafond was een verademing voor Bjarne die van ruimte hield. De oude marmeren schouwen waren blikvanger in de dubbele woonkamer.

Het had bij Bjarne verbazing gewekt dat ze een jaar eerder zo makkelijk tot een extra diagnose waren gekomen met betrekking tot zijn geestelijk welzijn. Het was duidelijk dat hij beschadigd was omdat hij uit een raar gezin kwam. De nieuwe woonsituatie in de Oosterparkbuurt had voor gezondere energie gezorgd.
De last uit het verleden viel meer en meer van hem af, nu hij geen contact meer had met zijn familie. Natuurlijk had Bjarne last van de beperkingen die hij door de stemmingswisselingen had, maar hij vond het beangstigend om zijn leven ingrijpend te veranderen. Het schrijven begon serieuze vormen aan te nemen. Korte verhalen en bezwerende gedichten.

Astrid was een hulpvaardige vriendin. Vrijdagavond was meestal de gezamenlijke televisieavond. Dan werd er een uitgebreide maaltijd gemaakt en er werd een fles wijn geopend. Dan keken ze samen naar een populair televisieprogramma, omdat Astrid zich graag als mede-presentatrice liet gelden.

Alles ging beter dan voorheen, zo leek het steeds vaker. Soms was er het gemis van Emma, maar Bjarne had er vrede mee dat ze niet meer leefde. Er waren vele herinneringen die over liefde gingen.
Soms was er het gemis van Kees, die nooit meer in Nederland kwam, maar ook daar had Bjarne zich bij neergelegd. Een man als geliefde was misschien iets voor de toekomst.

Een expositie van het nieuwe werk van Alfons Bortano bracht leven in de brouwerij. Er werd gelachen en gedronken en aandacht aan de schilderwerken geschonken. Alfons was in opvallend goede doen. Bjarne keek met belangstelling naar de nieuwe doeken. Opnieuw die vervreemde textuur, het onnavolgbare handschrift van de barbaarse schilder die Bortano was geworden. Het was knap dat Alfons zijn werk zoveel zeggingskracht wist te geven. Bjarne voelde bewondering voor dit knappe vakwerk van Bortano.

Toen Bjarne weer buiten was en de zon over de stad scheen, kocht hij bij een schilderswinkel een set nieuwe kwasten. Er stonden nog zevenenveertig potten acrylverf op zolder. In de dubbele woonkamer stond een oude eenzame schildersezel te wachten op wat aandacht van de meester, die slaaf was geworden van zijn eigenaardigheden.

Oosterparkbuurt schilderkunst voorjaar 2014

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 107