december 2016

Spullen die overbodig waren, wilde Bjarne weggooien om met een opgeruimd gevoel te beginnen aan de therapie, waar hij die komende maandag 12 december 2016 een intakegesprek voor had.
Hij kwam weer oude brieven van Emma Petronella tegen, waaronder die brief van toe ze dweepte met onzichtbaarheid. Er stond nauwkeurig in beschreven hoe ze als meisje in een jongenslichaam de wens had om onzichtbaar te worden.

Op maandag 12 december was het intakegesprek van Bjarne Gosse bij Mentrum in Amsterdam Oost. Het was niet zo ver fietsen naar het lelijke gebouw waarin de geestelijke gezondheidszorg was gevestigd. Bjarne nam de route door het Oosterpark. Hij zag voor de deur al wat vage figuren staan. Bjarne vertelde de gespierde portier dat hij om elf uur een afspraak had. Hij zag een vage glimlach op zijn gezicht. “Met wie?” vroeg de portier.

De onrustige Bjarne haalde het papier uit de binnenzak van zijn jas, zocht naar de naam en noemde die. Hij ging zitten in de lelijke ontvangstruimte, overal liepen mensen rond aan wie je kon zien dat ze geestelijk niet in orde waren. Bjarne werd meteen al geïntimideerd door deze omgeving. Degene die het intakegesprek zou voeren moest plotseling nog een mevrouw te woord staan.
Bjarne Gosse zat er tien minuten naar te kijken en hij kon het halve gesprek volgen.

Ze excuseerde zich voor het oponthoud. Ze moesten een heleboel deuren door voordat ze eindelijk bij een lullig kamertje kwamen in het gebouw. Ze vroeg voor de tweede keer of Bjarne een beker koffie wilde. Bjarne had al zoveel indrukken gehad dat hij de eerste minuten niet echt contact kon maken. Ze stelde voor om meteen door naar de psychiater te gaan zodat hij geen dingen dubbel hoefde te vertellen.

De psychiater vertelde wat de huisarts aan haar had verteld. Ze gingen er altijd vanuit dat je de psychiatrie geweldig interessant vond. Bjarne Gosse hielp ze snel uit die droom. Ze gingen wat gerichter vragen stellen. Bjarne werd een beetje boos omdat ze net deden alsof hij achterlijk was.
Hij vertelde dat hij ruim honderd kunstwerken in zijn leven had verkocht en dat hij nog steeds bezig was met creatieve zaken. Bjarne liet ze weten dat hij gelukkig was in zijn fantasiewereld maar dat hij verdrietig was omdat hij zich eenzaam voelde omdat hij niet goed contact kon maken met andere mensen vanwege zijn psychiatrische handicap en omdat hij mensenschuw was.
Bjarne Gosse liet ze ook weten dat hij geen zin had in contact met andere psychiatrische mensen omdat hij daar moedeloos van werd, zoals ook destijds het geval was geweest bij zijn jongere schizofrene broer en het Troebel Water Collectief.

Ze legde iets uit over woonbegeleiding, stelde vragen over zijn medicijnen. Het kwam er op neer dat je weer van instantie naar instantie kon gaan, maar er was nu wel een centraal persoon.
Bjarne probeerde alles zo goed mogelijk te beantwoorden, maar veel dingen kon hij niet in zijn hoofd onthouden. Hij wist de naam van zijn medicijnen niet en ook niet de dosering. Hij wist het nummer van zijn mobiele telefoon niet en die had hij ook niet bij zich.

Toen Bjarne Gosse vroeg met wie hij nu precies te maken kreeg, bleek dat weer iemand anders te zijn: “Een casemanager”.

psychiater Bjarne december 2016

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 108