november 2020

Gevoelens van eenzaamheid wisselden zich af met de euforie over het eindelijk alleen zijn, toen Bjarne zich afvroeg waar hij de afstandsbediening van de televisie had gelaten. Het was nu november in het coronajaar, en nog altijd was niet duidelijk of hij nog ditzelfde jaar kon terugkeren naar zijn gerenoveerde woning of dat hij de kerst in zijn tijdelijke woning tussen de dozen moest doorbrengen.

Het was de meest nuchtere maand in de geschiedenis van zijn bescheiden denkwereld. Emoties werden steeds vlakker, alsof alle pieken en dalen door een farmaceutische strijkbout glad werden gestreken. De dosis antipsychotica werd verhoogd met een nieuw wondermiddel waar hij diep door kon slapen. Dromen waren als oude films, niet langer opdringerig in het heden.

Tekenen van hoop spiegelden zich aan de verwarring van Bjarne. Hij zocht de puzzelstukjes bijeen.
Truus en de praktijkwerker waren nuttig bij de verhuizing, de casemanager en de psychologe moest hij goed in de gaten houden. Al had hij maar een klein beetje hulp, alles was nuttig.

“Gratis verhuizen voor mensen met een krappe beurs.” Het leek te mooi om waar te zijn, maar het stond er toch echt in het mailbericht dat de psychologe aan Bjarne had gestuurd. De casemanager kon het contact leggen. Het zou een heleboel kosten besparen. Bjarne bleef in goed vertrouwen, ook al was er ergens een stemmetje dat hem vertelde dat er iets niet klopte.

Sam van het Leger des Heils vroeg Bjarne of hij een gratis kerstmaaltijd wilde. Een uitgebreide visschotel als bonus op de vegetarische maaltijden die hij van de buurthulp kreeg voor drie euro vijftig per maaltijd. Bjarne wilde bescheiden blijven en hij wees het in eerste instantie af. Maar na aandringen van Sam, stemde hij er toch mee in. Een gratis maaltijd was altijd welkom in de donkere tijd van het jaar. Iets om naar uit te kijken in zijn tijdelijke woning.

2020 november verhuizen medicijnen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 16 stemmen 88