mei 2021

“We moeten die beesten allemaal afknallen, het zijn roofdieren, kille moordenaars!” sprak Anita argeloos in het buurthuis, waar Bjarne die ochtend koffie dronk, omdat zijn koffiezetapparaat het had begeven. Het was een luide stem. Anita fluisterde nooit. En Bjarne schrok van de toon van haar woorden. Nog voordat hij er over na kon denken, hoorde Bjarne plotseling de stem van Joop, de dierenkenner, die het opnam voor de wolf. Joop kwam met redelijke argumenten en hij deed zijn verhaal zonder zijn stem te verheffen. Joop vertelde alles op een fluisterende toon. Bjarne luisterde aandachtig. Het was al met al een verwarrende droom.

Een herontdekt op internet aanwezig letterdorp was een vitale bron voor nieuwe zinnen, die Bjarne Gosse naar een nieuwe dichtersepisode brachten. Eindelijk kon hij zijn aandacht geven aan iets anders dan de verhuizing of het huishouden en de ggz. De zolder stond nu vol met schilderwerken, wellicht geschikt om in de toekomst te exposeren. De woning was redelijk op orde, er was weer tijd voor andere dingen.

Er was geld overgebleven van de verhuiskostenvergoeding. Niet veel, maar voldoende om nieuwe balkonbakken aan te schaffen om het voorjaar te vieren met nieuw gekochte flora uit het tuincentrum.

Bjarne moest er mee leren leven dat het leven niet alleen maar rozengeur en maneschijn was. De droom over de wolf had hem nieuwe inzichten gegeven. Nuttige tips waar hij de ggz niet meer bij nodig had.

De bemoeizucht van Truus van het Leger des Heils begon grenzeloze vormen aan te nemen. Ze bedoelde het goed, daar was Bjarne wel van overtuigd. Maar het voelde ongemakkelijk, alsof hij zich schaapachtig moest voegen naar de grillige kuren van de werkelijkheid. Bjarne vroeg zich af of hij Truus eigenlijk nog nodig had. Het leidde hem af van waar hij mee bezig was. Ze zorgde voor onrust en verwarring. Ze was bazig en ze werd steeds brutaler.

welzijn wolf mei 2021

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 221