In het voorjaar van 1992

In het voorjaar van 1992 stond er een fietstocht door het Amsterdamse bos in de agenda van Bjarne Gosse gepland. Tussen alle sombere regendagen door kwamen er dagen dat het de moeite waard was om er op uit te trekken. Om het voorjaar te beleven in de natuur.
Joshua Eenoog uit de Hudsonstraat had met Bjarne afgesproken. Het werd een onvergetelijke dag in het Amsterdamse bos. Joshua Eenoog bleek over veel fantasie te beschikken. Alles waar hij iets over had te vertellen nam Bjarne gretig in zich op. Een vaag verhaal over kabouters en een uiterst serieus verhaal over strandjutters, een aantal onvergetelijke grappen.

In het Pannenkoekenhuis bij het Bosmuseum werden er grote pannenkoeken gegeten. Joshua nodigde Bjarne enthousiast uit om bij hem thuis in de Hudsonstraat een keer pannenkoeken te komen eten.
Op de terugweg werden de twee fietsers overvallen door een fikse regenbui. Ze besloten onder een viaduct te gaan schuilen. Bjarne haalde een klein notitieboek tevoorschijn en schreef wat lyrische zinnen over wat ze die dag allemaal hadden gezien en gehoord. Een zwaan die voorbij zijn eigen schaduw zwom, een reiger met een vis in zijn bek, bloeiende voorjaarsbloemen, vogelzang en een succesvolle grap van Joshua.

Een week later waren de pannenkoeken van Joshua welkom als warme avondmaal. Met een meegenomen cassettetape nam Bjarne wat muziek van de oude vinylplaten van Joshua Eenoog op. Het werd een gezellige avond waarin nog wat wat nagepraat over het bos-avontuur een week eerder.
Ze spraken af om in het weekend naar een festival in Ruigoord te gaan. Ze zouden elkaar daar ontmoeten, want Joshua ging met wat vrienden op pad naar het kunstenaarsdorp even buiten de stad.

Slank klonk beter dan mager, veel vet was er niet te zien. Totdat de vriendin van Joshua tevoorschijn kwam in een toneelstuk over de lente. Er was van alles te beleven en de mensen kwamen overal vandaan.
Eten was er uit verschillende windstreken en de drank kwam uit de grote stad. Bjarne had een leuke avond, die eindigde met een lange fietstocht terug naar huis.
Thuisgekomen bemerkte Bjarne dat hij de verkeerde jas had aangedaan. Deze jas leek wel op zijn jas, maar het was een andere jas. Het was niet zijn eigen jas waarmee hij uit Ruigoord was vertrokken. Het was te laat en Bjarne was te moe om nu nog terug te gaan. In de jas bevonden zich geen belangwekkende goederen. In zijn eigen jas had Bjarne ook niets achtergelaten. Er was nu iemand in het kunstenaarsdorp Ruigoord die zijn jas kon dragen.

Joshua vriend Amsterdamse bos

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 87