Tijdens het voorjaar van 1993
Het was volop voorjaar in de Amsterdamse volksbuurt de Baarsjes, waar Bjarne woonde en waar hij schilderde in de woonkamer van een kleine etagewoning. Er waren gedachten die nergens naar toegingen, wanneer hij bezig was kwam hij dichter bij zijn gevoel.
Plotseling kwam Trudy Mol weer in beeld in het levensverhaal van Bjarne. Nadat ze uitvoerige essays over sadomasochisme en de rusteloze consument had geschreven, was ze politicologie gaan studeren aan de universiteit. Daarnaast was ze vrijwilliger in de studentenbioscoop Kriterion in de Roeterstraat in Amsterdam Oost. Er werden daar tentoonstellingen georganiseerd met het werk van veel belovende jonge kunstenaars. Trudy Mol was op de gedachten gekomen om haar ex-geliefde Bjarne Gosse daar eens voor te vragen. Hij had diverse schilderwerken gemaakt op schilderpapier, eenvoudige portretten en diverse kleurrijke abstracte werken van fantasie-dieren en droombelevenissen.
Terwijl Astrid op de kunstacademie was aangenomen en de eerste lessen was gaan volgen, zocht Bjarne wat werken uit om aan Trudy en iemand van de kunstcommissie van Kriterion te laten zien.
Het bezoek vond plaats bij Bjarne thuis. Er werd besproken wat de voorwaarden waren. Bij verkoop moest Bjarne tien procent afdragen aan de commissie van Kriterion. Het was een verwarrend bezoek voor Bjarne, maar uiteindelijk kwam de tentoonstelling er in de ontvangstzaal van Kriterion, waar de bezoekers van een drankje konden genieten.
Trudy Mol deed een tevergeefse poging om haar ex Bjarne te versieren voor een nacht in pure extase. Een lang verhaal over een gelikte student die het langste gedicht aller tijden geschreven zou hebben deed de fantasierijke Trudy Mol de das om. Bjarne moest tijd maken voor belangrijkere zaken. Hij liet de flirtende Trudy in een roes achter.
Astrid wenste Bjarne veel succes, ze was druk bezig op de kunstacademie.
Het werd een leuke tentoonstelling. De flamboyante Emma Petronella kwam er speciaal voor naar het oude Amsterdam. In haar enthousiasme kocht ze twee werken. “Het oorlogsportret”, een werk op linnenpapier dat Bjarne maakte naar aanleiding van oorlogsbeelden uit Irak op de televisie. En “Dreams to remember” een erotisch werk vernoemd naar een lied van de legendarische soulzanger Otis Redding, van wie Bjarne alle muziek had verzameld op compact disc.
Natuurlijk wilde Emma Petronella maar voor één van de werken betalen. Na overleg kwamen ze tot een tussenoplossing. Ze kreeg het tweede werk voor de helft van de prijs. Bjarne bracht het commissiegeld naar Trudy Mol, die, slim als ze was, ook nog het een en ander in natura verlangde. Bjarne kon de flirtende Mol deze keer niet weerstaan en dook met haar het bed dat op zolder stond in. Bjarne was tijdens de tentoonstelling zijn stoere fiets kwijtgeraakt. Enige troost kon de affaire niet brengen. Bij Trudy Mol raakte Bjarne altijd iets kwijt. Een jas, een fiets, een overhemd, een portie zaad, zijn huissleutels. Hij had het kunnen weten, de ezel die hij was geworden door steeds diezelfde kiezel.
Het zou een mooie zomer gaan worden, nu hij een goede tentoonstelling van zijn werk had gehad. Emma Petronella had zelf vervoer geregeld voor het ophalen van de werken. Het oorlogsportret werd onmiddellijk naar een lijstenmakerij gebracht. “Dreams to remember” mocht in dezelfde lijst blijven hangen in haar riante woonzaal.
Berend wist een tweedehandsfiets voor Bjarne te vinden bij een fietsenwinkel in Utrecht Oost. Een Puch met trommelremmen en zeven versnellingen. Bjarne kwam een man van zijn leeftijd tegen in het uitgaansleven in Amsterdam. Bjarne bracht hem op de bagagedrager naar zijn woning in de Staatsliedenbuurt. Het bleek een volslagen idioot te zijn, deze man genaamd Ronald die niets anders deed dan zichzelf in de voet schieten en steeds zijn eigen glazen in te gooien. Het was een authentieke woning met leuke details uit vervlogen tijden, maar het stonk er naar ongewassen servies en vergeten vruchten uit het zuiden.
Het was geen medelijden, daarvoor was Bjarne zelf teveel door het noodlot aangeraakt, nee, het was medemenselijkheid van Bjarne, dat hij deze Ronald een deel van zijn eigen beperkte servies cadeau wilde doen. Een lange broek en wat ondergoed dat hem te groot was. Een drietal limonadeglazen en wat oude borden.
Onbreekbaar glas, Bjarne vond het een geweldig idee. Maar Ronald sloeg zijn aanbod af en Bjarne kon zijn onbreekbare borden en limonadeglazen weer mee naar huis nemen.
Uiteindelijk was het beste idee dat in Bjarne opkwam om Astrid eens uit te nodigen voor een etentje bij hem thuis. Ze hadden elkaar al een tijdje niet gezien en het werd tijd om eens goed bij te praten over hoe het ging met de creativiteit. Een week later stond er een bord dampende spaghetti met tomatensaus te wachten op Astrid, die voor de gezelligheid een fles wijn had meegenomen.
Geplaatst in de categorie: hobby
expositie
212
Geef je reactie op deze inzending: