Beschouwingen

EERLIJK DUURT HET LANGST

Vreemd dat sommige gebeurtenissen je levenslang bijblijven en tientallen jaren later nog steeds in de herinnering blijven opduiken. Een voorval dat eigenlijk niets voorstelt maar dat mij blijkbaar toch diep geraakt heeft, is het volgende. Ik was een jaar of tien en met een schoolreisje ergens naar toe, ik meen dat het Schoorl was maar zeker weet ik het niet. Van dat hele reisje weet ik ook niets meer, behalve dat we ergens in een speeltuin of een pretpark waren en dat ik daar een gulden vond.

Met de snelheid van een hazewindhond liep ik naar de meester die op een terras zat met de andere meesters en juffen. Enthousiast zei ik tegen hem dat ik een gulden gevonden had en overhandigde hem die gulden. Hij zei niet: ‘jij bent nog eens een eerlijke jongen’ of misschien zelfs: ‘omdat je zo eerlijk bent mag jij die gulden houden.’
Nee, het enige wat hij deed was met een chagrijnig en gehinderd gezicht die gulden aanpakken. En hij zei niets.

Eigenaardig, het is wel ongeveer 48 jaar geleden en het is voor mij nog steeds een pijnlijke herinnering. Is het eigenlijk raar dat ik na al die jaren denk dat die meester eigenlijk maar beter een ander vak had kunnen kiezen? Of zou hij gewoon een rotdag hebben gehad? Misschien was zijn verkering wel net uit, of misschien had hij hoofdpijn of was zijn moeder ernstig ziek, wat weet je er van?

Eerlijk duurt het langst, dat is waar, maar als ik het van tevoren geweten had, had ik die gulden mooi in mijn eigen zak gestoken en er lollies en ijsco’s voor gekocht.