Censuur

Soms zou ik willen dat de hele wereld even één minuutje stil was. Even tijd, ruimte en rust om na te denken. Want we praten en communiceren zo veel dat veel mensen geen idee meer hebben waar ze het eigenlijk over hebben.

Zelf ben ik trouwens niet het beste voorbeeld, daar ben ik me van bewust. Columns schrijven en insturen is natuurlijk een extreme vorm van communiceren, zeker als je het voornamelijk over jezelf hebt. Toch pas ik een vorm van censuur toe. Ik heb me namelijk voorgenomen over bepaalde dingen niet te schrijven. Geen gezeur over ziektes bijvoorbeeld, en ook niet te veel persoonlijke details. Niet omdat ik bang ben voor mijn eigen privacy, maar wel voor die van de mensen in mijn omgeving. Daarom gebruik ik gefingeerde namen voor collega's, vrienden en familieleden die zo af en toe in mijn columns voorbijkomen. Een uitzondering maak ik voor de kinderen...zij zijn nog te klein om te protesteren ;-)

Is dat alles? Eigenlijk wel. Ik voel me verder vrij om op te schrijven wat er in me op komt. En dat mag ik ook. Niemand verbiedt mij om te zeggen wat ik wil en daar ben ik dankbaar voor. Want dat is helemaal niet zo normaal.
Hier in Nederland zijn we bevoorrecht. Er is geen censuur en een ieder mag zijn mening vrij uiten, in privé, op televisie en in de kranten. En op sites als deze dus.

Dat uiten van meningen gebeurt dan ook ook. Een democratisch en noodzakelijk proces. Want, 'stil zijn over onrecht, is medeplichtig zijn met de agressor' (Ginetta Sagan).
Helaas blijft het vaak niet bij het uiten van een persoonlijke mening, maar is het tegenwoordig meer en meer 'normaal' om mensen met een andere mening (of geloof, of cultuur) volledig af te branden. Dat is een gevaarlijke trend. Hiermee ondermijnen we met zijn allen die vrijheid waar we zo trots op zijn. Op deze manier verwordt de klokkenluider tot agressor.

Als het zo door gaat zie ik er nog eens van komen dat ook in Nederland straks berichten moeten worden gecensureerd. Op verschillende internetfora wordt dat overigens al gedaan...alleen wordt het dan eufemistisch 'moderaten' genoemd. Jammer, maar kennelijk nodig.

Vandaar mijn wens naar stilte. Als iedereen even niets anders zou horen dan zijn eigen geweten, zou er even tijd zijn voor iets anders. Nadenken bijvoorbeeld. Over alle mensen die in landen leven waar je niet ongestraft voor je eigen mening uit mag komen, hoe beschaafd en vriendelijk je hem ook brengt.
Amnesty International heeft een aardige 'gadget' ontworpen. Via deze applicatie worden delen van teksten gepubliceerd op deelnemende sites, die elders niet mochten verschijnen. Laten we even doen alsof het stil is buiten ons en even kijken wat die ander niet mocht zeggen! Voor meer informatie: irrepressible.info