Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Ellen Deckwitz: Terug

Terug

Ze lachte en nam de koffer
en liet me haar huis leeghalen.

In de kamer kom ik nog
soms zie ik twee meisjes spelen
de een verleidt de ander
tot zwijgen.

Haar vader brengt me
elke vrijdag een emmer
soep. Hij zegt dingen
waar ik wat aan heb.

Als ze terug keert.

Wat zal ze kwaad zijn.
Ik heb alles laten staan.


Mieke Ellen Deckwitz Fernée is geboren in 1982 te Deventer. Ze groeide op in Borne (boven Hengelo).
Ze studeerde Nederlands en psychologie aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Ze voltooide daarnaast een researchmaster in de Literatuur- en Cultuurwetenschap.

Het gedicht 'Terug' ontstond toen haar beste vriendin naar Antwerpen vertrok en een moeder van een andere vriendin stervende was.
Haar opa zat in een gruwelijk Jappenkamp en nadien werd hij nog vaak geteisterd door heftige nachtmerries.
De familie van haar moeders kant komt uit Indië.

Ze verwijst in haar werk vaak naar de dood, een afscheid of een onverwachts einde. Het meesleepproces van de familietrauma's, maar van slepen komt slijten. Ze weet de warboel anders heel charmant en humoristisch te verzachten, ook door het schrappen van al te directe emoties. Verbloemen dus.
Ze is een groot bewonderaar van Philip Larkin.
Ze vindt dat er op scholen meer aandacht aan literatuur en taalkunde moet worden besteed.

Ooit was het haar grootste wens om voor te mogen dragen op Lowlands, wat inmiddels is uitgekomen. Ze was ook in Carré, bij De Avonden, de Parade en Nightwriters. Ze stond tevens op Weerwoord Festival, Noorderzon en Onbederf'lijk Vers.
Ze publiceerde o.a. in: Bunker Hill, Deus ex Machina, Krakatau en Tirade. Ze staat in diverse bloemlezingen, waaronder 'Ik ben een bijl'.
Ze won o.a. de jaarfinale van het Amersfoortse Slamersfoort en daarna de NK Poetry Slam 2009 te Utrecht, haar huidige woonplaats. Ze won daarbij een Gouden Vink, een wisseltrofee vernoemd naar Simon Vinkenoog, uitgereikt door zijn weduwe Edith Ringnalda. Ze won meerdere prijzen met slammen.
Ze is één van de vijf leden van het Utrechts Dichtersgilde en ze maakt deel uit van de band 'Asfaltfeeën'.
Ze verzorgt workshops en colleges poëzie op middelbare scholen en universiteiten.
Ze schrijft helder en ironisch, vaak over de sombere kant van het leven, maar zoals gezegd, met een kolderieke knip-oog. Haar godinnenstem klinkt liefderijk, zwoel, verleidelijk en zinderend.

Het volgende ontstond, omdat Esther Jansma haar vroeg om een gedicht te schrijven over een toiletartikel:

'Alles nam je mee, verjaardagen, thuissleutel, mondwater. Alleen je tandfloss staat er nog met een stukje draad buiten het doosje. Uitgedroogde tong van aan boom vastgebonden hond. Mijn lach straalt soms een stukje draad tussen de kiezen, dat ik niet weghaal, dat de hele dag zacht mijn tong aanraakt'

Schrijver: Joanan Rutgers, 12 mei 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.7 met 3 stemmen 257



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)