Seks als dodelijke fuik van wanhoop

(voor Li Tobler (1948 - 1975))

Je bent geboren in 1948 in Zwitserland.

Op je achttiende ontmoette je de surrealistische kunstenaar Hans Rudolf Giger, kunstschilder, beeldhouwer en decorontwerper. Hans is acht jaar ouder en hij heeft de blik van een dubieuze (zwarte?) magiër als Crowley, hij studeerde architectuur en industriële vormgeving aan de Hogeschool voor Toegepaste Kunsten. Je studeerde acteren aan de Rellstab drama studio in Zürich. Je had een grote vitaliteit en je wilde heftig leven. Je woonde samen met de acteur Paul Weibel in een klein en vies appartement. Paul was ook een vriend van Hans, die bij jullie kwam wonen. Jullie hadden zeer weinig geld. Paul vertrok voor zijn werk naar het buitenland en Hans en jij kregen een liefdesrelatie.

Op je negentiende verhuisden jullie naar de zolderverdieping van een leegstaand gebouw. Na je afstuderen aan de toneelschool werkte je in deze toneelschool Rellstab Neumarkt.
Op je eenentwintigste werd je actrice bij het Stadtheater in St. Gallen, waardoor je Hans alleen in de weekenden zag. Door geldproblemen ging je bij een vriend wonen, terwijl Hans ook een flat in de buurt had. Hans kreeg een erfenis van een oom, waardoor hij een huis in de wijk Oesterlich kocht en jullie gingen weer samenwonen.
Je werd actrice van het Kellertheater in Baden. Je relatie met Hans was stormachtig en jullie gingen allebeide met anderen naar bed en jullie gebruikten vaak veel drugs.
Hans was o.a. bevriend met Salvador Dali en de LSD-goeroe Timothy Leary.

Je bleef een keer drie dagen weg, omdat je met één van je minnaars op reis was. Je deed wat je wilde. Hans kon je niet helpen met je angsten en je ongeremde leven, ook omdat hij zelf problemen had, want hij leed aan depressies en nachtmerries. Zijn werk is sterk beïnvloed door de horror-schrijver H.P. Lovecraft.
Hij moedigde je seksueel getinte avonturen met andere mannen aan, want daar werd jij vrolijker van, wat vervolgens ook hem ten goede kwam.
Op je drieëntwintigste ging je samen met Hans naar Londen, waar jullie de regisseur Fredi Murer ontmoetten, die een documentaire (50 min.) over de kunst van Hans maakte, getiteld 'Passagen'. Ook jij werd geïnterviewd voor deze film.

Op je vierentwintigste speelde je een rol in 'Mijn vrouw, mijn leider', dat in heel Zwitserland werd opgevoerd. Na 130 voorstellingen van het toneelstuk was je fysiek en mentaal opgebrand en sterk verward door je versplinterde seksleven. Je nam als actrice een rustpauze en je verliet Hans.

Op je zesentwintigste verhuisde je met een Amerikaanse vriend naar San Francisco, maar na een maand zat je weer in Zürich, want Amerika viel je zwaar tegen en je had er aanpassingsmoeilijkheden. Je hervatte je relatie met Hans en je werd zwaar depressief en apathisch, terwijl Hans juist artistiek gezien opbloeide. Je werd suïcidaal en je vriend Jörg Stummer adviseerde je om een eigen galerie te beginnen om weer in beweging te komen.

Je was vaak een model in het werk van Hans, wat kil, griezelig, morbide en bijna satanisch was. Sommigen vonden dat je daardoor suïcidaal bent geworden. Het zal zeker niet een positief effect op je hebben gehad. Het schilderij 'Li 1' - met jou gezicht erop - heb je geschrokken kapot gescheurd en de lijst gebroken. Hij heeft het hersteld.

In je galerie presenteerde je werken van moderne kunstenaars als Manon, Jürgen Klauke en Walter Pfeiffer. Op je laatste expositie 'Schuhwerke' droegen de gasten bizarre schoenen, die door Hans gefilmd werden. Zo liep iemand in uitgeholde, verse broden. Je had slechts een korte tijd een creatieve opleving, want je verviel weer tot sombere lethargie.

Op 19 mei 1975 heb je in Zürich zelfdoding gepleegd door je met een 5mm-revolver door je hoofd te schieten. Je werd zevenentwintig jaar.

De kunst van Hans werd nog zwarter en momenteel woont hij met zijn vrouw Carmen Maria in Château St.Germain in Gruyères, waar hij ook zijn museum heeft.