Beschouwingen

Green On Red - Jamie

Green On Red was een Amerikaanse, psychedelische rockband uit Tucson. Ze begonnen in 1979 als de punkband The Serfers. Ze brachten punksferen en Paisley Underground (alternatieve rock) plus country rock. In 1983 verscheen hun debuutalbum 'Gravity Talks' bij Slash Records.

De zanger/gitarist Dan Stuart is geboren op 5 maart 1961 in Los Angeles. De andere bandleden waren: Chris Cacavas (keyboards/gitaar/zang), Jack Waterson (basgitaar), Chuck Prophet (gitaar) en Alex McNicol (drums/percussie). Dan Steart woont momenteel in Oaxaca de Juárez, Mexico.

In 1987 verscheen het album 'The Killer Inside Me', met stuk voor stuk geweldig bijtende songs. Neem bijvoorbeeld 'Sorry Naomi', met een zin als 'Me and Frankie go drinking, shooting our guns in the air, scaring little, old ladies...'. Dat heeft nog steeds een bevrijdende werking op mij. Maar het hoogst gevoelige 'Jamie' blijft mijn favoriet.

Ik was iets van 22, 23 jaar en ik ging een weekend naar mijn neef, die bivakkeerde op een studentenwoonboot in Groningen. Hij studeerde aan de Rijksuniversiteit, maar hij heeft zijn studie niet afgemaakt. Ik denk dat het een zaterdagavond is geweest, toen wij de binnenstad in trokken en hier en daar wat biertjes dronken en sjekkies met theebladeren rookten.

Op een bepaald tijdstip slenterden we naar de studentensociëteit Vera aan de Oosterstraat, waar geregeld bandjes optraden. Mijn neef en ik hadden het grote geluk om daar een fantastisch optreden van Green On Red mee te maken en we stonden zelfs op de eerste rij. Mede door onze beschonkenheid werd het een onvergetelijk concert. Dan Stuart zong de longen uit zijn door alcohol opgeblazen lijf. Hij was rauw, hij was echt, en zijn stem deed mij sidderen van bewondering.

In 1992 is Green On Red opgeheven en dus was ik getuige van een muziekgeschiedenis, die nooit meer hervat zal worden. Ik had ooit honderden elpees en o.a. het album 'The Killer Inside Me', maar op een dag heb ik alles voor de deur van een kringloopwinkel achter gelaten. De pickup-naalden werden te duur en te zeldzaam. CD's waren handiger. Via U-Tube is bijna alle muziek van Green On Red te beluisteren en zijn er mooie live-opnamen in de omloop.

In 1995 bracht Dan Stuart zijn solo-album 'Kan O'Worms' op de markt, in 2012 opgevolgd door 'The Deliverance of Marlowe Billings'. Het duurde dus 17 jaar voordat zijn tweede solo-album verscheen. Hij is uitgeraasd, maar wat wil je, de man is inmiddels 53 jaar en hij heeft zijn meeste kruit toch echt verschoten als leadzanger van Green On Red, waarvoor alsnog ontzettend veel dank, want hij was één van mijn muzikale inspiratiebronnen.

Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=Le8DHoZkMW0

Schrijver: Joanan Rutgers, 10 november 2014

Geplaatst in de categorie: muziek

Green On

Green On Red

Jamie

3.9 met 7 stemmen

175

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Gabriëla Mommers
Datum:: 15 november 2014
Email:: gabrielamommersyahoo.com; Je hebt me al meer geholpen dan je ooit beseffen kunt. En de spiegel is inderdaad groot.

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 13 november 2014; Je openhartige verhaal over je vorige levens is diep ontroerend en zeer overtuigend. Ik weet dat jij en ik hetzelfde trauma uit onze vorige levens delen. Het huidige kluizenaarschap duidt op grote, ongekende wijsheid, die door de algemene cultuur/maatschappij niet erkend en begrepen wordt. Vandaar dat je afzijdig leeft. Je paranormale/helderziende/spirituele/hoogsensitieve gaven worden niet op waarde geschat, omdat de gemiddelde mens daar niet bij kan. Het is de vloek/verdoeming van al die oppervlakkige dwazen uit je vorige levens, die je nog steeds achtervolgt en tergt. Nu ik weet, dat je net als mij bent, wens ik je vrede en alle goeds toe, zoals Sint-Franciscus dat zijn dierbaren toewenste. Weet dat ik niets van je wil, maar dat je mij inmiddels wel bijzonder intrigeert, net zozeer als diegenen die ik op beschouwingen.nl behandel. Je bent bijzonder genoeg om een beschouwing aan te wijden. Alleen durf ik je nog steeds niet te genaken. Overleden idolen zijn makkelijker te benaderen voor mij, gezien mijn spirituele/sjamanistische inslag. Ik verpeste zelfs een ontmoeting met de door mij zeer geadoreerde weduwe van Jotie T'Hooft, Ingrid Weverbergh, die in Antwerpen woont, wat ik teveel gedoe vond, uit reisvrees enzo, bazelde ik doodsbenauwd. Ooit ging ik alleen nog op pad door Montparnasse in Parijs en in obscure disco's in Rimini, Ankara en Tiberias, maar inmiddels ben ik een benauwd fossiel geworden. Ik ben verinnerlijkt en uiterlijk toch nog de monnik geworden, die ik rond mijn twintigste uitbeeldde. Ik ben geen Jan Wolkers of Tommy Wieringa, aan mij gaat die populaire roem voorbij, maar in wezen ben ik hun gelijke en dat heb jij uitstekend gezien. Jeroen Brouwers heeft zeer kundig de randfiguren in de literatuur de nodige eer gegeven. Ik ben ook een randfiguur, alleen al gezien mijn maatschappelijke status en mijn sociale onvermogens. Lees anders maar eens het werk van de gedoemde schrijver André Baillon. Vincent van Gogh werd als mens ook volkomen verguisd, totdat men ontdekte, dat zijn schilderwerk hoogst bijzonder is en vooral financieel waardevol.
Jij en ik, we doen het toch niet voor de toekomstige aasgieren?... En wanneer kom jij boven drijven met je eerste, literaire kleinood?... Ik heb de stadsdichteres van Haarlem ook geholpen, dus waarom jou dan niet?!...

Naam:: Gabriëla Mommers
Datum:: 12 november 2014
Email:: gabrielamommersyahoo.com; Konijnen zijn lieve wezens, ze zijn zacht en geven troost, en ze zijn zoals veel dieren stukken wijzer dan de mens, waar helaas niet veel voor nodig is. Ik ben als heks in een kerker met ratten gegooid en daarna van een hoge toren geduwd. In een ander leven was een knetterende stapel brandend hout het einde. Ik ben in dit leven bang voor vuur, panisch voor ratten en heb extreme hoogtevrees. In een leven in Parijs verloor ik vroeg een geliefde en zat de rest van dat leven op een bankje aan de Seine, waar ik voorheen samen met hem zat. Hij kwam in dit leven bij me terug, en is inmiddels weer dood. In een leven in Ierland - wat is toeval - was ik een man die een vrouw en dochter had, die in dit leven beide in mijn familie terug zijn gekomen. In een ander leven was ik een walvis, en nog verder terug een priesteres die slangenrituelen in een tempel uitvoerde. Slangen behoren nog altijd tot mijn favoriete lieve beesten. Draken overigens ook, waarvan boze tongen beweren dat ze niet hebben bestaan. Bewijs mij dat maar. Eén van mijn gidsen is een lichtwezen van de Pleiaden. Ik heb hem/haar/het - ze kennen de fysieke dualiteit daar niet - gezien, en mijn reïncarnatietherapeut zag en voelde het/hem/haar ook. Ze was diep onder de indruk, en zei dat ze nog nooit iemand met een lichtwezen als gids ontmoet had. Ik weet dat ik in mijn meest wijze momenten door mijn lichtgids ingefluisterd wordt. Het is één van mijn drie gidsen, die altijd bij me zijn, en te weten dat ik zoveel steun krijg, en nooit echt alleen ben, is mij een zegen en troost in mijn inmiddels kluizenaarachtige aardse bestaan.

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 12 november 2014; Natuurlijk ben ik blij, dat je mijn visie over Mick de rubberman deelt en dat je de intenties van Stuart terecht vele malen hoger acht. Al dat stupide gediscrimineer van al die tijdelijke mensincarnaties komt me de keel uit. Soms ging er geen nacht voorbij zonder dat ik kotsen moest.
Je hebt groot gelijk met je ontroerende visie over de zogenaamde samenleving. Tweedracht en egoïsme heeft nog nooit zo botgevierd als vandaag de dag. Die brute vechtjassen in het groot begrijpen wij al helemaal niet. Dat zijn gewetenloze massamoordenaars, die we gerust als zielloze satanisten mogen beschouwen. Jomanda zei me, dat ik in mijn vorige leven zelfdoding heb gepleegd en dat ik daarom zo moeilijk kan aarden. Nadat ik haar handen mocht voelen, strompelde ik naar buiten en huilde ik aan één stuk door, midden in een drukke winkelstraat, terwijl ik beelden kreeg van een sprong van grote hoogte. Ik ben ooit ook een Kathaar geweest, die door de roomse militairen is vermoord. En ik ben als Indiaanse sjamaan door een Spaanse soldaat van achteren doodgeschoten. Ik ken het klappen van de aardse zweep. Daarom mijn voorliefde voor echte liederen met filosofische diepgang.
Overigens ben jij zeer gewaagd aan mij en ben je daarin de eerste op internet. Je reacties verbazen me zeer ten goede. Ik ga nog geen vredespijp met je roken, maar je komt wel dicht in de buurt. Ben bewust even onbeperkt op bezoek bij mijn bevriende konijnen.

Naam:: Gabriëla Mommers
Datum:: 11 november 2014
Email:: gabrielamommersyahoo.com; Je hebt inderdaad een punt, Joanan, en je reactie verbaast me ook niet. Terwijl ik mijn commentaar schreef, had ik ook het gevoel dat de vergelijking meer een compliment aan Jagger was dan andersom.

Ik kan je kritiek op Jagger niet volledig delen, de Rolling Stones hebben wel een belangrijke en onuitwisbare invloed gehad op de muziekwereld. Dat men van zoveel succes narcistisch en decadent gaat leven, is wellicht niet zo verwonderlijk.

Maar je hebt absoluut gelijk dat de stem van Stuart meer oprecht, doorleefd en van een diepe emotie is, waar de stem van Jagger als oppervlakkig toneelspel bij afsteekt.

Alle zelfdodingen vanwege anders geaard te zijn... hoe kunnen we de bevolking op deze aardbol nog met droge ogen 'samen-leving' noemen...

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 11 november 2014; Sorry, Gabriëla, maar de vergelijking met de stiekeme kapitalist Mick Jagger gaat echt niet door.
Ten eerste haalt Jagger niet de integere diepgang van Stuart en ten tweede is Stuarts stem niet zo gelikt en bewust het massapubliek verneukend. Jagger is een gestoorde narcist, die onversneden uitbreidt over het zotte feit, dat hij geen bevrediging kan krijgen.
Stuart is empathisch en bezingt de zelfdoding van een bevriende, eenzame eenling, die niet in onze maatschappij kon aarden/meedoen.
Jagger is een rockende hypocriet, die 'Let's work' zingt, maar ondertussen aan de harddrugs is en zich tegoed doet aan decadente luxe. De Rolling Stones zijn verkapte, populaire kapitalisten in schoongewassen piratenpakkies met glimmend toebehoren. 'Angie, when will these clouds all disappear?', wanneer die dikke, quasi-sentimentele tuitlippen van Mick voorgoed met staaldraad worden dichtgenaaid!
Beluister het nog eens en besef, dat het op waarheid berust en dat Stuart inderdaad een vriend Jamie heeft gehad, die omwille van zijn anders-zijn (lees: homoseksualiteit!) en niet kunnen meedraaien in de dolgedraaide, anti-artistieke maatschappij zelfdoding pleegde!...

Naam:: Gabriëla Mommers
Datum:: 10 november 2014
Email:: gabrielamommersyahoo.com; Als ik mijn ogen dicht doe en niet weet wie het zingt, zou ik denken dat het de Rolling Stones waren. Mooi en gevoelig nummer.

Geef je reactie op deze inzending: