Voorbij het opera-podium wachtte het ware tragedie

(voor Claudia Muzio (1889 - 1936))

Je bent geboren op 7 februari 1889 in Pavia. Je vader was opera-regisseur, waardoor je vaak verhuisde naar Italiaanse operasteden, maar ook naar Londen, gezien het Royal Opera House, en New York, gezien de Metropolitan Opera. Je moeder Giovanna Gavirati was een koorzangeres, o.a. in de Metropolitan Opera. Je was twee, toen je in Londen was, waar je naar school ging. Op je elfde overleed Verdi. Je sprak voortreffelijk Engels en op je zestiende verhuisde je naar Italië. In Turijn kreeg je les van Annetta Casaloni, een voormalige opera-mezzosopraan en een pianolerares. Ze speelde op 11 maart 1851 Maddalena in de première van Verdi's 'Rigoletto'.

Daarna verlengde je jouw zangstudie bij Elettra Callery-Viviani in Milaan. Op 15 januari 1910 debuteerde je in Arezzo als Manon in 'Manon' van Jules Massenet. Je carrière als operazangeres ging snel bergopwaarts en in 1913 speelde je Desdemona in Verdi's 'Otello' in het Teatro alla Scala in Milaan, waar op 3 augustus 1778 voor de inhuldiging 'Europa riconosciuta' van Antonio Salieri werd opgevoerd. De Franse schrijver Stendhal is er geweest. In Parijs speelde je eveneens Desdemona en in Londen speelde je de hoofdrol in 'Manon Lescaut' van Giacomo Puccini, gebaseerd op een roman van Antoine François Prévost.

In 1914 speelde je Mimi in 'La Bohème' en Tosca in 'Tosca', beiden van Puccini. Je tegenspeler was de fameuze opera-tenor Enrico Caruso. En je speelde in New York Margherita in 'Mefistofele' van Arrigo Boito. Dit was zo succesvol, dat je deze rol zes jaar lang bleef spelen. Op 14 december 1918 speelde je voor het eerst Giorgetta in 'Il tabarro' van Puccini, in de Metropolitan Opera. 'Il tabarro' was de eerste opera van 'Il trittico', drie eenakter opera's. In juni 1919 debuteerde je in het Teatro Colón in Buenos Aires met Loreley in 'Loreley' van Alfredo Catalani, die op zijn 39-ste door tuberculose overleed. Je had een speciale band met het Argentijnse publiek en tot 1934 zong je er in 23 verschillende opera's. Je was hun 'la divina Claudia'.

Op 29 november 1924 overleed je ex-minnaar Enrico Caruso.

Tussen 1922 en 1932 zong je ook geregeld in Chicago en op op 15 oktober 1932 speelde je Tosca tijdens de inhuldiging van het War Memorial Opera House in San Francisco. Verder speelde je in New York Aida in 'Aida', Santuzza in 'Cavalleria rusticana' van Pietro Mascagni, Maddalena de Coigny in 'Andrea Chenier' van Umberto Giordano en Leonora in 'Il Trovatore' van Verdi. In Chicago en Buenos Aires speelde je o.a. Violetta Valéry in 'La Traviata' en Leonora in 'La forza del destino' van Verdi. In 1924 overleed Puccini. In 1929 trouwde je met de 17 jaar jongere Renato Liberati.

In 1930 kreeg je last van je gezondheid, maar je bleef zingen, gedreven en onstuitbaar. Je laatste rol speelde je in 1934 in Rome. Je speelde Cecilia in de eerste opera van de componist/priester Licinio Refice, over de legendarische Sint Cecilia, de patrones van de muzikanten. Dit was de première en sommige critici vonden dit jouw allergrootste prestatie. Je meest populaire rol was als Violetta Valéry.

Je stem was uitzonderlijk schoon en warmbloedig. Je acteerkunst zeer levensecht. Ondanks je roem en rijkdom leefde je bescheiden en teruggetrokken. Je had o.a. seksuele relaties met Enrico Caruso, de opera-zanger Beniamino Gigli, wiens biechtvader Pater Pio was, en de opera-tenor Giovanni Martinelli. In de laatste jaren van je leven zat je in geldnood door een extravagante manager en mogelijke minnaar.

Op 24 mei 1936 overleed je na een korte ziekte in een hotel in Rome. Officieel door hartfalen, maar zelfdoding door gifinname, vanwege je ongelukkige liefdesleven, is hoogstwaarschijnlijk de ware toedracht. Je werd zevenenveertig jaar en je bent in de Cimitero del Verano in Rome begraven.

Claudia Muzio Enrico Enrico Caruso Renato Liberati

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 91