Argentijnse dichteres in de voetsporen van Rimbaud

(voor Olga Orozco (1920 - 1999))

Je bent geboren op 17 maart 1920 in Toay, de hoofdstad van de Argentijnse provincie La Pampa. Je vader was de Siciliaanse Gugliotta Capo d'Orlando en hij deed aan exploitatie van bossen en landbouw. Je moeder was de Argentijnse Cecilia Orozco. Je geboortenaam was Nilda Gugliotta Olga Orozco. Je groeide op in Toay en Buenos Aires. Op je achtste ging je naar Bahia Blanca en op je zestiende naar Buenos Aires.

Je studeerde aan de Faculteit der Letteren van de Universiteit van Buenos Aires, waar je lerares werd, maar je hebt je vak nooit uitgeoefend. Op jonge leeftijd was je lid van de literaire, surrealistische groep Tercera Vanguardia. De leden waren o.a. Oliver Girondo, Ulises Mezzera, Enrique Molina, Juan José Aldo Pellegrini, Caselli, Joaquin O. Gianuzzi, Edgar Bailey en JR Wilcock. Je was journaliste en regisseuse, o.a. van enkele literaire producties. Je werkte voor het tijdschrift 'Canto', waar in 1940 je eerste gedichten in verschenen. Je had een liefdesrelatie met de dichter Miguel Angel Gomez.

In 1946 verscheen je eerste dichtbundel 'Vanuit de verte'. Van 1947 tot 1954 was je theater-actrice en speelde je Monica Videla. Samen met Nidia Hector Reynal en Coire werkte je bij Radio Splendid. In 1959 verscheen de dichtbundel 'Sterfgevallen', in 1962 'Gevaarlijke Spelen' en in 1974 'Wild Museum'. In 1967 verscheen de autobiografische verhalenbundel 'Duisternis is een andere zon'. In de jaren zestig was je de directrice van het tijdschrift 'Claudia' en van 1968 tot 1974 verzorgde je dagelijks de horoscoop voor de krant Clarin. Je poëzie is beïnvloed door Rimbaud, Baudelaire, Nerval, Rilke, Milosz en Johannes van het Kruis. Je bent ook door je oma Maria Laureana beïnvloed, die jou veel verhalen heeft verteld. Je schreef prozagedichten, net als Arthur Rimbaud.

Je gebruikte de Tarot-kaarten, wat je beschreef in de gedichten 'Kaartleggen' en 'Om de vijand te vernietigen'. Elk gebaar was voor jou sacraal en vermengde je met je schrijfkunst. Je schreef vaak met een steen in je hand. Je had een steen uit Sicilië, één uit Argentinië en één van een jeugdvriend. Deze stenen waren onderdelen van je schrijfrituelen. Je had een subtiele intelligentie en een visionaire verbeelding vol uitdrukkingen. Je had donker haar, een donkere huid en groene ogen. Je stem klonk schor en mannelijk. Je was altijd humoristisch. Je werkte ook voor de tijdschriften 'South Parade' en 'Annals of Buenos Aires'. Je had acht pseudoniemen.

In 1965 trouwde je met de architect Valerio Peluffo. In 1971 verscheen je toneelstuk 'De rook van uw vuur gaat omhoog'. In 1987 verscheen de dichtbundel 'Op de achterzijde van de hemel'. In 1990 overleed Valerio. In 1994 verscheen 'Met deze mond in deze wereld', je tiende en laatste dichtbundel. In 1995 verscheen de autobiografische verhalenbundel 'Ook het licht is een afgrond'. Je poëzie vertoont overeenkomsten met de poëzie van Alberto Girri en Enrique Molina, met wie je een liefdesaffaire hebt gehad. Je won o.a. de Nationale Prijs van de Poëzie, de Esteban Echeverria Prijs, de Gabriela Mistral Prijs en de Prijs van de Latijns-Amerikaanse literatuur en het Caribisch gebied Juan Rulfo 1998, wat je 100.000 dollars opleverde. Je werk is in vijftien talen vertaald. Mary Crow werkte in jouw appartement met jou samen en zij vertaalde jouw gedichten in het Engels. Je was dertig jaar tot aan je overlijden bevriend met de Argentijnse dichteres Ana Becciu.

Op 15 augustus 1999 overleed je door een hartaanval in het sanatorium Anchorena in Buenos Aires. Je werd negenenzeventig jaar.

Olga Orozco Valerio Valerio Peluffo Ana Becciu

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 7 stemmen 91