Laura Marling - When Brave Bird Saved

Laura Beatrice Marling is geboren op 1 februari 1990 in de provincie Berkshire. Ze was de jongste van drie dochters, Haar vader was de muziekleraar Sir Charles William Somerset Marling, die een eigen opnamestudio had. Hij vormde haar muzikale smaak en hij leidde haar naar de volksmuziek. Hierdoor kon ze moeilijk haar eigen smaak bepalen en ontwikkelen, die bij haar leeftijd paste. Op haar vijfde begon ze gitaar te spelen en in haar tienerjaren schreef ze ook liedjes.

Laura zat op de Leighton Park School, een particuliere Quaker school in Reading. Hier hebben alle studenten de kans om een instrument te leren bespelen en er is een opnamestudio.
Tijdens haar schooltijd voelde ze zichzelf ongemakkelijk bij andere mensen en was ze bang voor de dood. Op haar zestiende behaalde ze een basisdiploma en ging ze in een Londense buitenwijk wonen.

Laura werd de zangeres van de indiemuziekband Noah and the Whale. Ze had een relatie met de zanger van deze band, Charlie Fink. Ze zong mee op het debuutalbum, maar daarna strandde de relatie met Charlie, waarna ze de band verliet. Ze zong mee met een song van The Rakes en met een song van Mystery Jets.
In 2007 verschenen haar eerste EP's 'London Town' en 'My Manic & I'.

Februari 2008 verscheen haar debuutalbum 'Alas, I Cannot Swim' bij Virgin Records, met naast de titelsong o.a. 'You're No God', 'Night Terror' en 'Ghosts'.
Op 25 maart 2008 speelde ze in een uitverkocht Paradiso in Amsterdam. In het voorprogramma stond Marcus Mumford, met wie ze ook een relatie heeft gehad.
In december 2009 deed ze een tournee in India met Mumford & Sons en de Indiase band Dharohar Project. Ze gingen naar New Delhi, Bombay, Poona, Haiderabad en Calcutta. De optredens verliepen zeer moeilijk en de lokale bewoners deden onvriendelijk.

Maart 2010 verscheen haar tweede album 'I Speak Because I Can', met naast de titelsong o.a. 'Goodbye England (Covered in Snow)', 'Blackberry Stone', 'Hope in the Air' en 'What He Wrote'. De muziekrecensenten waren heel positief. Ze werd vergeleken met de zang van Joni Mitchell en het gitaarspel van Bob Dylan.
Op 5 april 2010 gaf ze een optreden in de Melkweg in Amsterdam.
In juni 2010 verscheen de EP 'Mumford & Sons, Laura Marling & Dharohar Project'. Later dat jaar verscheen er een single met een cover van 'Blues Run The Game' van de folkzanger Jackson C. Frank en een versie van 'Needle And The Damage Done' van Neil Young.

September 2011 verscheen haar derde album 'A Creature I Don't Know' met o.a. 'The Muse', 'Don't Ask Me Why', 'Night After Night', 'My Friends' en 'Sophia'.
Mei 2013 verscheen haar vierde album 'Once I Was An Eagle' met o.a. 'I Was an Eagle', 'Take the Night Off', 'Breathe', 'Master Hunter', 'Pray for Me', 'Little Bird' en 'Saved These Words'.

Maart 2015 verscheen haar vijfde album 'Short Movie' met naast de titelsong o.a. 'Warrior', 'I Feel Your Love', 'Gurdjieff's Daughter', 'Divine', 'Howl' en 'Worship Me'.
De albumtitel is een verhaal apart. Laura belandde op een gegeven moment in de enige bar van het dorpje Mount Shasta, waar ze een oude, zwervende hippie ontmoette, die zichzelf een sjamaan noemde. Ze vertelde hem over haar worstelingen. Hij zei: 'It's a short fucking movie, man!'. Hij bedoelde: het leven is te kort om alles te overpeinzen, geniet er gewoon van zoals het is. Zo ontstond de titel. Dit album is geschreven, toen Laura in Silver Lake (Los Angeles) woonde. Ze deed aan yoga, ze leerde tarotkaarten leggen en ze bezocht occulte heiligdommen. In december 2014 ging ze terug naar Londen.
In 2017 zal haar zesde album 'Semper Femina' verschijnen.

Laura Marling Charli Charlie Fink Marcus Mumford

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 4 stemmen 342