Intens ware liefde, maar pijnlijk onbeantwoord

(voor Joachim du Bellay (1522 - 1560))

Je bent geboren in 1522 in het kasteel van La Turmelière, nabij Liré, wat tussen Angers en Nantes ligt. Jouw vader was Jean du Bellay, heer van Gonnor en de neef van de kardinaal Jean du Bellay en de diplomaat/generaal Guillaume de Bellay. Jouw moeder was Renée Chabot, de dochter van Perceval Chabot en de erfgename van La Turmelière. Jouw ouders overleden toen je een kind was. Jouw oom René du Bellay werd jouw voogd en hij verwaarloosde jouw onderwijs.

Op jouw 23-ste mocht je rechten aan de Universiteit van Poitiers studeren, waar je de humanist Marc Antoine Muret en de Latijnse dichter Jean Salmon Macrin ontmoette. Muret werd van homoseksualiteit beschuldigd en hij kreeg gevangenisstraf. Macrin kreeg les van de theoloog/humanist Jacques Lefèvre d'Étaples, een vriend van Erasmus, en hij was een gunsteling van koning François I. Verder ontmoette je wellicht de dichter Jacques Peletier du Mans, die de literaire kring rond Margaretha de Valois bezocht. In 1547 ontmoette je Pierre de Ronsard in een herberg, met wie je snel bevriend raakte. Pierre en jij gingen naar Parijs, waar jullie met de dichter/geleerde Jean Daurat bevriend raakten.

Jij was vooral een Latinist. In 1548 verscheen 'Art poétique' van Thomas Sébillet, die later sterk door jou werd tegengesproken. Thomas zette zich af tegen de dichter Clément Marot en zijn discipelen. In 1549 verscheen jouw manifest van de Pléiade 'Défence et illustration de la langue française', wat een tegenreactie op de ideeën van Sébillet was. Je stelde de Franse taal gelijk aan het Latijn en Grieks. Het was gedeeltelijk gebaseerd op 'Dialogo delle lingue' van Sperone Speroni degli Alvarotti, die de volkstalen verdedigde. Toch was je destijds nog niet overtuigd, dat de Franse taal binnen de poëzie kon wedijveren met de klassieke talen. Daarvoor moest het Franse taalniveau door hard werken worden opgekrikt, ook om tot goede vertalingen in staat te kunnen zijn.

Sébillet was woedend op jou en in zijn voorwoord van de vertaling van 'Iphigeneia in Aulis' van Euripides door Guillaume Desautels, schreef hij dat jij jouw voorgangers ondankbaar de les had gelezen en in 1550 reageerde hij met 'Réplique aux furieuses defenses de Louis Meigret'. In 1550 verscheen jouw sonnettenreeks van 155 sonnetten 'L'Olive', waarin je in jouw voorwoord jouw aanvallers van repliek dient. Je imiteerde in deze lyriek Francesco Petrarca en Ludovico Ariosto, die net als Leonardo da Vinci de markiezin Isabella d'Este als patrones had. In die tijd werd je twee jaar ernstig ziek en werd je doof. In 1551 publiceerde de dichter/humanist Barthélémy Aneau anoniem 'Quintil Horatian', waarmee hij jou ook aanviel. Men dacht lange tijd dat ene Charles Fontaine deze verdediging van de Franse taal had geschreven, maar wat een oeverloos gekift om niks.

In 1553 overleed jouw neef, van wie jij de voogd was. Je ging naar Rome als secretaris van Kardinaal du Bellay en 'Antiquités de Rome' verscheen, 47 sonnetten. Je verbleef vier-en-een-half jaar in Rome. Je was bevriend met de dichter Olivier de Magny, die ook verbannen was. Je was hevig verliefd op Faustine, die in jouw poëzie Columbelle heet. Zij werd bewaakt door een oude en jaloerse echtgenoot. Na jouw verovering van Faustine vertrok je eind augustus 1557 naar Parijs. In 1558 verscheen 'Les Regrets', 191 sonnetten. Italië had jou diep teleurgesteld. Het gaat over jouw tragische passie voor Faustine en jouw heimwee naar de Loire. Je was dik bevriend met de geleerde Jean Morel en de dichter Mellin de Saint-Gelais, die in oktober 1558 overleed. Jij overleed op 1 januari 1860. Je werd 38 jaar en je bent in de Notre-Dame begraven, ook al had je ruzie met Eustache du Bellay, de Bisschop van Parijs.