Een Canadese dichteres met mystieke roots
(voor Gwendolyn Margaret MacEwen (1941 - 1987))
Je bent geboren op 1 september 1941 in Toronto, Ontario, Canada. Jouw vader Alick MacEwen was een zware alcoholist en jouw moeder Elsie zat grotendeels in psychiatrische ziekenhuizen. Je bent als kind door en door gruwelijk verwaarloosd. Als kind ging jij naar scholen in Toronto en Winnipeg. Vlak voor jouw eindexamen op de middelbare school verliet jij de school om een full-time schrijfster te worden. Je richtte jezelf op jouw dromen, de mythologie, de magie en de geschiedenis. Na jouw middelbare schooltijd studeerde je zelf Grieks, Hebreeuws, Arabisch en Frans. Me dunkt, niet de makkelijkste talen. Je vertaalde jouw gedichten in die talen. Op jouw 17-de verscheen jouw eerste gedicht in 'The Canadian Forum'.
Je hebt jezelf volop in het Gnosticisme en het oude Egypte verdiept. Je zocht naar de oeroude kernwaarheden van de mystiek. Op jouw 18-de verscheen jouw eerste roman 'Julian the Magician'. Je was klein van postuur, je had een rond en bleek gezicht en jouw grote, blauwe ogen accentueerde je met Egyptische oogschaduw. Je had zwart, steil haar. Je leek op een Egyptische hogepriesteres van een mysterieuze Isis-tempel. In 1961 verscheen jouw dichtbundeldebuut 'The Drunken Clock' bij Aleph Press in Toronto, waar eerder dat jaar 'Selah' was verschenen. Je werd gestimuleerd door de invloedrijke redacteur Robert Weaver, die in 1956 het literaire tijdschrift 'Tamarack Review' had opgericht, waarin o.a. Alice Ann Munro publiceerde, die in 2013 de Nobelprijs voor de Literatuur won. Je werd ook door de literair criticus/theoreticus Herman Northrop Frye gestimuleerd. Je had o.a. contact met de dichter/toneelschrijver James Reaney, de dichteres/schrijfster Margaret Atwood en de schrijver Dennis Lee.
In 1962 trouwde jij met de 19 jaar oudere dichter/schrijver Milton James Rhode Acorn (1923 - 20 augustus 1986). Milton was in de Tweede Wereldoorlog gewond en invalide geraakt en hij publiceerde net als jij gedichten in 'The Canadian Forum'. In 1963 verscheen jouw dichtbundel 'Het stijgende vuur'. In 1964 zijn Milton en jij gescheiden. Jij hertrouwde met de Griekse muzikant Niko Tsingos, met wie jij in 1972 een koffiehuis in Toronto opende, 'The Trojan Horse'. Samen met Niko vertaalde jij enkele gedichten van de Griekse dichter/verzetsstrijder Yiannis Ritsos. Die verschenen in jouw dichtbundel 'Trojaanse vrouwen'. In 1965 verscheen jouw dichtbundel 'Terreur en Erebus', in 1966 'Een ontbijt voor barbaren', in 1969 'De schaduwmaker', in 1972 'De legers van de maan', in 1974 'Magische dieren', in 1981 'Trojaanse vrouwen', in 1982 'De vuureters', 'De T.E. Lawrence gedichten' en 'Earth-Light'. Thomas Edward Lawrence (1888 - 1935) was een schrijver, militair en archeoloog. Hij is beter bekend als 'Lawrence of Arabia'. Hij overleed door een ongeluk met zijn Brough Superior-motorfiets. David Lean maakte in 1962 een speelfilm over hem, met Peter O'Toole in de hoofdrol.
In 1971 verscheen jouw tweede roman 'King of Egypt, King of Dreams', over farao Akhenaton. In 1978 werd jouw vertaling van het drama van Euripides 'The Trojan Women' voor het eerst in Toronto opgevoerd. In 1985 was je writer-in-residence aan de University of Western Ontario en in 1986 en 1987 aan de University of Toronto. In 1986 verscheen jouw dichtbundel 'De man met drie violen' en in 1987 'Afterwords'. Je schreef drie kinderboeken; 'De chocolade eland', 'De honingtrommel' en 'Draken broodjes Zwarte mos'.
Jij overleed op 29 november 1987 in Toronto door de gevolgen van jouw alcoholisme. Je werd 46 jaar en je bent in de Mount Pleasant Cemetery aan de Mount Pleasant Road 375 in Toronto begraven. De dichteres/biografe Rosemary Sullivan publiceerde in 1995 jouw biografie 'Shadow Maker: The Life of Gwendolyn MacEwen'. Zij was professor aan de University of Toronto. Zij schreef ook biografieën over Elizabeth Smart, Margaret Atwood en Svetlana Alliluyeva. Sinds 1994 is er in Toronto een Gwendolyn MacEwen Park, waar in 2006 een bronzen buste van jou is geplaatst, gemaakt door jouw vriend, de beeldhouwer John McCombe Reynolds. In 2010, tijdens de heropening van jouw park, droeg de schrijfster Claudia Dey een gedicht van jou voor.
Donkere dennen onder water
Als een spiegel doet dit land jou naar binnen keren
en je wordt een bos in een geheim gehouden meer;
Je droomt in het groen van jouw tijd,
Je geheugen is een rij van zinkende dennen
Ontdekkingsreiziger, vertel jezelf, dat dit
het niet is waar je voor kwam, ook al is het
hier goed, en groen;
Je bedoelde om te verhuizen met een gevoel
van grootsheid,
Je had een diepe genade voor ogen,
een door zielsangst gekwelde droom.
Maar de donkere dennen van jouw geest duiken
dieper en je bent aan het zinken, zinken,
slaper in een elementaire wereld;
Er is daar beneden iets, waarvan je wilt
dat het verteld wordt.
Laat ik dit volkomen duidelijk maken
Laat mij dit volkomen duidelijk stellen,
Ik heb nooit iets geschreven, wat een gedicht is,
Dit is een vergissing die jij altijd over mij maakt,
Een gevaarlijke vergissing. Ik beloof jou
dat ik dit niet schrijf omdat het een gedicht is.
Jij vermoedt dat dit een houding of een opvoering is,
Het spijt me jou te zeggen dat het geen opvoering is.
Je denkt echt dat ik er om geef wanneer dit gedicht
uit de grond wordt gestampt. Welnu, het kan mij
niets schelen of dit gedicht tot stand komt of niet
en het kan jou ook niets schelen.
Alles waar ik mij zorgen over maak
en alles waar iemand zich altijd zorgen over moet maken
is wat er gebeurt
wanneer je jouw ogen vanaf deze pagina wendt.
Denk zelfs niet een minuut lang dat dit gedicht
van belang is. Het gedicht doet er niet toe.
Je kunt het gedicht wegschuiven.
Wat belangrijk is, is wat er zich in de grote
duisternis bevindt en in het lange licht,
Ademhaling.
Gwendolyn MacEwen
telfort.nlGeplaatst in de categorie: idool
Gwendolyn MacEwen Milton Acorn Niko Tsingos
499
Geef je reactie op deze inzending: