Sophie Ballantine Hawkins - Damn I Wish I Was Your Lover

Je bent geboren op 1 november 1964 in Manhattan, New York City. Je had een traumatische, uiterst sombere en vreselijk eenzame kindertijd/jeugd. Je was continu zielsverdrietig. Vanaf jouw tiende jaar ben je seksueel misbruikt en leed je aan anorexia nervosa.
Op jouw veertiende ben je van huis weggelopen en ging je bij een Nigeriaanse percussionist wonen. Je studeerde aan de Manhattan School of Music aan de Claremont Avenue, opgericht in 1917 door de pianiste Janet D. Schenck. Je studeerde voor percussioniste, maar na een krap jaar begon je aan jouw muziekcarrière te werken. Je brak door als de percussioniste voor Bryan Ferry. Nadat de best wel arrogante Bryan Ferry jou had ontslagen, schreef jij jouw beroemdste hitsingle 'Damn I Wish I Wash Your Lover', die over een lesbische verliefdheid gaat.

Omdat de videobeelden bij 'Damn I Wish I Wash Your Lover' lesbisch-erotisch waren, weigerde MTV dat uit te zenden, dus werd er ook een minder opvallende videoclip gemaakt. De openlijk lesbische Melissa Etheridge deed de achtergrondzang.

April 1992 verscheen jouw debuutalbum 'Tongues and Tails' bij Columbia Records, met o.a. 'Damn I Wish I Wash Your Lover', 'I Want You', een cover van good-old Bob Dylan, 'California, Here I Come', 'Carry Me', 'Before I Walk on Fire' en 'We Are One Body'.
In 1994 poseerde jij naakt voor het tijdschrift 'Interview', dat in 1969 door Andy Warhol en de journalist John Wilcock is opgericht. De fotograaf/filmmaker Bruce Weber gebruikte een slimme truc om jou naakt te kunnen fotograferen. Zo liet hij jou in een lelijke jurk poseren, die jij natuurlijk graag weer uit wilde trekken. Daarna droeg jij alleen een jas en die kon ook wel makkelijk weg. Verder voelde jij jezelf heel erg op jouw gemak bij Bruce, die als modefotograaf zeer bedreven in de omgang was. Op 18 oktober 1994 verscheen 'Whaler', met o.a. 'Right Beside You', 'As I Lay Me Down', 'Don't Tell Me No' en 'Only Love (The Ballad of Sleeping Beauty)'. Stephen Lipson was de producer en basgitarist.

In 1998 verscheen de documentaire 'The Cream Will Rise' van jouw trouwe vriendin Gigi Gaston over jouw tournee en over jouw problematische verleden met jouw familie, dat je het liefste wil vergeten. De filmmaakster Gigi Gaston is geboren als Theodora Christina Gaston in november 1958. Zij was lange tijd jouw partner en manager. Na jullie scheiding is jullie huis in Venetië voor dik 3 miljoen dollar verkocht.

Juli 1999 verscheen 'Timbre', met o.a. 'No Connection', 'The Darkest Childe', 'Your Tongue Like the Sun in My Mouth', 'Help Me Breathe' en 'The One You Have Not Seen'. Na dit album heb je jouw eigen label Trumpet Swan opgericht, waarbij april 2004 'Wilderness' verscheen, met o.a. 'Feelin' Good', 'Beautiful Girl', 'Soul Lover', het voortreffelijke 'Sweetsexywoman', 'Walking on Thin Ice' en 'You Make Me High'.
In 2006 verscheen het live-album 'Bad Kitty Board Mix'.
In 2008 steunde jij de campagne van de bijna-presidente Hilary Clinton met een nieuwe opname van 'Damn I Wish I Was Your Lover', tekstueel veranderd in 'Damn, We Wish You Were President'.
In 2012 speelde je Janis Joplin in het toneelstuk 'Room 105' van Gigi Gaston. In 2012 verscheen 'The Crossing', met o.a. de akoestische versies van 'Damn I Wish I Was Your Lover' en 'As I Lay Me Down', 'Heart & Soul of a Woman', 'Miles Away', 'Gone Baby' en 'Red Bird'.

Je bent omniseksueel (panseksueel). Je kreeg twee kinderen; in 2008 jouw zoon Dashiell Gaston en in 2015 jouw dochter Esther Ballantine. Esther is voortgekomen uit een embryo, die jij 20 jaar eerder had laten invriezen.Je bent een veganiste en een voorstander van dierenrechten en milieuprotectie. In 2017 gebruikte je jouw stem voor de 20-ste verjaardag van The Trevor Project's, een LGBTQ jeugd zelfdodingpreventie organisatie. Je promoot LGBT-rechten.

22 april 2020 heb je een optreden tijdens het Earth Day Concert in The Town Hall in New York City. Er zijn tickets van 71 tot 502 dollar. Je bent ook een verdienstelijke kunstschilderes en je maakt veelal kleurrijke, impressionistische, Chagall-achtige schilderijen. Je schildert o.a. landschappen en zeegezichten, een eenzame meeuw op een strandpaal, een vliegtuig als een groot, zwart, milieuvervuilend, onheil brengend monster, een androgyn mens, een bloem met vrouwelijke en mannelijke kenmerken ineen, en hoopgevende vuurtorens.