Een vervolg op Jim Morrison in zijn nadagen

(voor Don Van Vliet (1941 - 2010))

Je bent geboren als Don Glen Vliet op 15 januari 1941 in Glendale, Californië. Jouw vader Glen Alonzo Vliet was een tankstationeigenaar en van Nederlandse afkomst. Jouw moeder was Willie Sue Warfield. Je dacht dat een zekere voorouder Peter van Vliet een kunstschilder was, die Rembrandt kende. Je dacht ook verwant te zijn aan de reisschrijver/avonturier Richard Halliburton, die op zijn 39-ste door een tyfoon in de Stille Oceaan is verdronken. Op jouw derde begon je met schilderen en beeldhouwen, geobsedeerd door dieren. Je woonde op Waverly Drive, dichtbij de Los Angeles Zoo. Op jouw dertiende verhuisde je naar Lancaster in de Mojave woestijn, waar oorspronkelijk de Paiute-Indianen woonden.

Jouw schilderijen lijken op die van Franz Kline, ze zijn abstract expressionistisch. Je hield van het werk van Piet Mondriaan en Vincent van Gogh. Je vond dat Van Gogh de zon vele malen mooier schilderde dan dat de echte zon was. Jouw schilderijen versieren veel covers van jouw muziekalbums. Het was Frank Zappa, die jouw zangstem voor het eerst opnam. Dit staat op zijn postume album 'The Lost Episodes'. Je ging naar de Antelope Valley High School, net als Frank Zappa, die jouw vriend was. De actrice Judy Garland zat ook op die school. Frank en jij hielden beiden van de Chicago blues en de Rhythm and blues. Jullie werkten samen in Studio Z. In 1964 noemde jij jezelf Captain Beefheart, naar een tienerfilm van Zappa 'Captain Beefheart versus the Grunt People'. Verder noemde jouw oom Alan zijn penis 'Beefheart'. Je begon jezelf Don Van Vliet te noemen. Van Vliet, Van Gogh.

Jij verkocht stofzuigers, zelfs één aan de schrijver Aldous Huxley, en je beheerde een schoenwinkel van Kinney Shoes. Je ging naar Rancho Cucamonga om weer bij Zappa te zijn. In 1965 werd je lid van de Magic Band, op uitnodiging van de gitarist Alex St. Clair Snouffer. De andere leden waren: Doug Moon, de bassist Jerry Handley, de 20-jarige gitarist Ry Cooder en de drummer John French. Het was een blues- en rockband. In 1967 verscheen het debuutalbum 'Safe as Milk' bij Buddah Records. Jullie bandnaam was Captain Beefheart and his Magic Band. Met o.a. 'On Tomorrow', 'Trust Us' en 'Korn Ring Finger', 'Abba Zaba', 'Electricity', een gedicht van jouw vriend Herb Bermann, 'Zig Zag Wanderer' en 'Dropout Boogie'. De producer was Richard Perry. John Lennon en Paul McCartney waren fans van jullie, maar jij niet echt van hun 'vermoeiende slaapliedjes'. Je zingt als Tom Waits en P.H. Harvey, maar persoonlijk houd ik het op Jim Morrison.

Je was zwaar aan de LSD, waardoor je hallucineerde en angstaanvallen had. Doug Moon en Ry Cooder verlieten de band. In 1968 verscheen 'Strictly Personal' bij Blue Thumb Records, met o.a. 'Ah Feel Like Ahcid', 'Son of Mirror Man - Mere Man' en 'Beatle Bones 'n' Smokin' Stones'. In 1969 verscheen het dubbelalbum 'Trout Mask Replica'. John French had ooit de diagnose paranoïde schizofrenie gekregen. Jouw surrealistische teksten bleven in trek. Met o.a. 'Dachau Blues', 'Moonlight on Vermont', 'Sweet Sweet Bulbs', 'Ant Man Bee', 'Orange Claw Hammer' en 'She's Too Much for My Mirror'. Dit album is jouw magnum opus. Het gitaarspel van Bill Harkleroad is de kers op de taart. Het is één van de grootste albums aller tijden. De punkzanger John Lydon noemde het 'anti-muziek in de meest interessante en krankzinnige manier'.

In 1970 verscheen het album 'Lick My Decals Off, Baby' en in 1971 'Mirror Man', met naast het titelnummer o.a. 'Tarotplane', '25th Century Quaker' en 'Kandy Korn'. In juni 1968 verliet Alex St. Claire de band. Bill Harkleroad verving hem. Jerry Handley ging ook weg. In 1972 verschenen 'The Spotlight Kid' en 'Clear Spot'. In 1974 verschenen 'Unconditionally Guaranteed', waarna de Magic Band stopte, omdat jij zo tiranniek en controlerend was. De band vond bovendien alle nummers vreselijk slecht. In 1974 verscheen ook 'Bluejeans and Moonbeams'. Je vond deze twee laatste albums 'verschrikkelijk en vulgair'. Kate Bush vond 'Bluejeans and Moonbeams' juist geweldig, ook al was jij dan verward en klonk jij verdwaald. Misschien wel juist daardoor. In 1978 verscheen 'Shiny Beast (Bat Chain Puller)' met een nieuwe Magic Band. Met o.a. 'Bat Chain Puller', gebaseerd op het ritme van jouw ruitenwissers, 'Love Lies' en 'Suction Prints'.

In 1980 verscheen 'Doc at the Radar Station', met o.a. 'A Carrot Is as Close as a Rabbit Gets to a Diamond' en 'Making Love to a Vampire with a Monkey on My Knee'. In 1982 verscheen het twaalfde en laatste album 'Ice Cream for Crow'. Met naast de titelsong o.a. 'The Host the Ghost the Most Holy-O', 'The Witch Doctor Life', 'The Thousandth and Tenth Day of the Human Totem Pole' en 'Skeleton Makes Good'. Op de cover staat een portretfoto van jou, gemaakt door de geniale fotograaf Anton Corbijn. Daarna stopte je met de muziek en ging je alleen nog schilderen. Je woonde nabij Trinidad, Californië, met jouw vrouw Janet. Rond 1990 kreeg jij las van multiple sclerose. In 1993 maakte Anton Corbijn de korte documentaire en hommage 'Some Yo Yo Stuff' over jou. Te zien op You Tube. Op 4 december 1993 overleed Frank Zappa door prostaatkanker. Hij werd 52 jaar.

Jij overleed op 17 december 2010 in een ziekenhuis in Arcata door de complicaties van MS. Je werd 69 jaar. Tom Waits en zijn vrouw Kathleen Brennan zeiden: 'Wondrous, secret and profound, he was a diviner of the highest order!'. Jouw as is op de Stille Oceaan verstrooid.