Na jaren van integere trouw botweg gedumpt

(voor Constance Mayer (1775 - 1821))

Jij bent geboren als Marie-Françoise-Constance Mayer-La Martinière op 9 maart 1775 in Chauny. Jouw vader Pierre Mayer-La Martinière was een douane-functionaris. Hij was eerst met Marie-Henriette Guénon getrouwd, met wie hij de dochter Charlotte-Adélaïde-Josèphe kreeg, jouw halfzus. Jouw vader woonde toen in de Rue Saint-Sulpice. Jouw moeder was Marie-Françoise Lenoir en zij had een winkel in fijn linnen in de Rue de l'Arbre-Sec. Tot 1789 zat jij in een klooster te Parijs, waar jij een voorname opleiding kreeg. Jouw nicht Adélaïde Binart was een neoklassieke schilderes, die portretten in de Salon exposeerde. Zij was getrouwd met de museumconservator Alexandre Lenoir, de halfbroer van jouw moeder, met wie zij 3 kinderen kreeg; Albert, Clodomir en Zélia. Jouw moeder overleed op 30 oktober 1793. Samen met jouw vader woonde jij in een klein herenhuis op 65, rue Mélée.

Tijdens de Franse Revolutie heb jij veel ellende gezien. Als twintiger schilderde jij al genrestukken en portretten. Jij ging in de leer bij de schilder Joseph-Benoît Suvée, geboren op 3 januari 1743 op de Korte Vuldersstraat 2 in Brugge. Hij had een kunstschool voor jonge vrouwen aan het Louvre in Parijs. Hij was een leerling van Matthijs De Visch aan de Kunstacademie in de Poortersloge in Brugge. Barbara Bansi was ook een leerlinge van Suvée. Barbara was een gezellin van Maria Laetitia Ramolino, de moeder van Napoleon Bonaparte. Suvée overleed op 9 februari 1807 in Rome, waar hij directeur van de Franse academie was.

Voorts ging jij samen met jouw vriendin Jeanne-Philiberte Ledoux in de leer bij Jean-Baptiste Greuze, geboren op 21 augustus 1725 in Tournus, waar de 11-de eeuwse benedictijnse abdij Saint-Philibert staat. Greuze overleed op 21 maart 1805 in armoede, waarna hij in de Cimetière de Montmartre is begraven. Jij gebruikte zachte penseelstreken en jij schilderde sentimentele taferelen, zoals jouw leraren. Verder maakte jij portretten van vrouwen en kinderen, familietaferelen, zelfportretten en miniaturen van jouw vader. Jij exposeerde in elke salon en jij had veel succes. In 1801 werkte jij in het atelier van Jacques-Louis David, geboren op 30 augustus 1748 in Parijs en getrouwd met Marguerite-Charlotte Pécoul, met wie hij 4 kinderen kreeg. Door David ging jij direct en eenvoudig schilderen, al bleef jij sentimentele taferelen maken. Jij modelleerde voor Jean-Baptiste Huet en Martin Drolling. Jij had bruin, krullend haar, blauwe ogen, een vol en rond gezicht en een kleine mond. In 1798 ging jij op jouw 24-ste op 24, rue de la Loi de Richelieu aan het Palais-Royal wonen, niet meer bij jouw vader.

Vanaf 1802 kreeg jij les van Pierre-Paul Prud'hon, geboren op 4 april 1758 in Cluny en bevriend met Antonio Canova. Jij had Pierre-Paul voor het eerst in de Salon van 1796 ontmoet. In 1805 schilderde hij Joséphine Bonaparte als een mooie, verleidelijke vrouw. Zijn vrouw Jeanne Paugnet was een notarisdochter en een depressieve alcoholiste, die beweerde dat hij een affaire met Joséphine had. Jij was trouwens in de kunst beter opgeleid dan Pierre-Paul. Pierre-Paul en Jeanne kregen samen 4 zonen en 1 dochter, o.a. Jean en Émilie. Zijn geesteszieke vrouw werd in een gesticht opgesloten en hij kreeg de voogdij over hun kinderen. Na de scheiding kreeg hij in 1883 van Napoleon een appartement/atelier in de Sorbonne. Napoleon gaf jou daar ook een atelier. Jij maakte en bijzonder schilderij van Amable Tastu in een lichtblauwe en witte jurk tegen een donkere achtergrond met bomen. In haar hand houdt zij een brief. Amable was een dichteres/schrijfster, met als bevriende mecenas de dichteres/schilderes Adélaïde-Gillette Dufrénoy.

Van 1803 tot 1804 woonde jij op 20, rue de la Jussienne. Napoleon heeft twee van jouw schilderijen gekocht. In de Sorbonne werd jij de assistente van Pierre-Paul en jij hebt zijn 5 kinderen opgevoed. Jij was zijn favoriete leerlinge. Na 1804 is jouw schilderkunst sterk door hem beïnvloed. De vrouw van Pierre-Paul overleed en jij verwachtte met hem te zullen trouwen. Van 1805 tot 1807 woonde jij op 24, rue de la Verrerie in de Hôtel de Ville wijk. In 1808 en 1809 woonde jij op 25, rue Saint-Hyacinthe. In 1810 overleed jouw vader. Hij is door een kar overreden. In 1810 ging jij in het appartement (Sorbonne 1) naast Pierre-Paul en zijn kinderen wonen. Jullie aten samen. De kinderen gedroegen zich afwijzend, slecht en vijandig jegens jou. Pierre-Paul en jij hebben diverse werken samen gemaakt, wat voor verwarring zorgde. Hij schetste de ontwerpen en jij maakte de schilderijen. Rond 1818 kreeg jij ernstige periodes van melancholie/spleen. In 1819 schilderde jij 'Le Rêve du bonheur', gekocht door koning Lodewijk XVIII. In 1821 vernam jij dat Pierre-Paul en jij uit de Sorbonne-appartementen waren gezet.

Jij leed jouw hele leven aan een depressie en toen die suffe sukkel Pierre-Paul weigerde met jou te trouwen, stortte jij in. Al die jaren was jij zijn assistente en huishoudster geweest en dan ineens deze uiterst pijnlijke afwijzing. Op 26 mei 1821 greep jij zijn scheermes en heb jij jouw keel doorgesneden. Dat gebeurde in jouw kamer in het 'Musée des Artistes' aan de Sorbonne. Jij was uitgeput door angst en slapeloosheid. Jij werd 46 jaar en jij bent in de Cimetière du Père-Lachaise begraven. Op jouw sarcofaag is een bronzen, huilende hond/wolf geplaatst. Er zijn twee omgekeerde toortsen afgebeeld, een gevleugelde zandloper en met elkaar verweven eiken- en laurierkronen. Pierre-Paul overleed op 16 februari 1823. Hij werd 64 jaar en hij is bij jou begraven. Volgens Simone de Beauvoir ben jij bedrogen en misbruikt door een overwegend mannelijke en vrouwen hatende geschiedschrijving, die jouw originaliteit en creatieve genie ten voordele van Prud'hon maskeerden. Dat kan zo zijn, maar volgens mij ben jij vooral door Pierre-Paul bedrogen, die amoureuze verwachtingen bij jou ontlokte, die hij niet waar kon maken. Dat heeft jou namelijk werkelijk heel veel pijn gedaan en tot jouw zelfdoding gedreven.