Ben jij door de wrede lijfstraffen vermoord?

(voor Pavel Andreyevich Fedotov (1815 - 1852))

Jij bent geboren op 22 juni 1815 in een buitenwijk van Moskou. Jouw vader was een gepensioneerde luitenant en jij had een armoedige jeugd. Jij zat hele dagen op een hooischuur de werven en straten te observeren. Dat was de basis van jouw kunstenaarschap. Een scherpe blik met een briljant idee is het halve werk. Op jouw 10-de werd jij door jouw vader naar het Moskouse Cadettenkorps gestuurd. Jij begon portretten en karikaturen van jouw vrienden te maken en in 1834 ging jij naar het Finlandregiment in Sint-Petersburg, waar jij tot 1844 als officier van de keizerlijke garde diende. Jij las veel, jij studeerde talen, jij luisterde naar muziek, jij schreef gedichten, maar jij schilderde en tekende het liefste. In 1937 tekende jij jezelf met jouw vader en halfzus. De verhoudingen waren nog zoek. Kijk alleen maar naar jouw monstrueuze hoed. Jij nam avondlessen aan de Kunstacademie en jij tekende de zinloze, militaire oefeningen. De fabelschrijver Ivan Krylov (1769 - 1844), bevriend met de dichter/vertaler Nikolaj Ivanovitsj Gnedich, adviseerde jou om jouw ware roeping te volgen, het kunstenaarschap.

Fedotov Karl Bryullov vond ook dat jij voor de kunst moest kiezen. Hij had toen al zijn verfrissende meesterwerk 'Italiaanse Ochtend' uit 1823 geschilderd. Jij woonde met jouw trouwe vriend Korshunov in kleine, koude kamers op het eiland Vasilievsky en jij was arm en eenzaam. Jij tekende overal en met een gezonde maatschappij-kritische blik. Jij speelde ook dwarsfluit. Jij schilderde officieren en regimentscènes. In 1846 begon jij na potlood en aquarel olieverf te gebruiken. In 1846 voltooide jij jouw eerste olieverfschilderij 'De Nieuwe Cavelier'. Jij verwerkte de ondeugden van de hedendaagse samenleving; bureaucratisme, omkoping, morele verarming en harteloosheid. 'De kieskeurige Bruid' uit 1847 is gebaseerd op de gelijknamige fabel van Krylov. Op 'Het Ontbijt van een Aristocraat' uit 1848 zie je de kleinzieligheid en onbeduidendheid van de aristocraat, die een snee brood verbergt voor de onverwachte gast. De zieke Bryullov, die jij jouw schilderijen toonde, zei: 'Gefeliciteerd, je hebt mij overtroffen!'.

In 1848 exposeerde jij succesvol in Sint-Petersburg. Door 'Het Huwelijksaanzoek van de Majoor' uit 1848 kreeg jij een grote bekendheid. Het doel van jouw kritiek was de moraliteit van de mensen van diverse klassen, mensen die het huwelijk tot een winstgevende deal maakten. Het was een schaamteloze, gruwelijke handel in mensen, een tragedie achter een vrolijk, amusant scherm, aldus de kunstcriticus/recensent Vladimir Vasiljevitsj Stasov. Het schilderij vloeide voort uit een jaar eerder door jou geschreven gedicht over een majoor, die om financiële redenen met de dochter van een rijke koopman trouwt. In 1848 portretteerde jij Anna Zhdanovich en in 1849 maakte jij 'Portret van Nadezjda P. Zhdanovich aan de klavecimbel'. Jij maakte een serie portretten van de familie Zhdanovich, waarmee jij bevriend was. Jouw overige werk zit vol satire en kritiek. Na het proces tegen de sociaaldemocratische groep Petrasjevski, waarmee jij nauw verbonden was, verkeerde jij in een isolement. Petrasjevski was een literaire discussiegroep van progressieve intellectuelen in Sint-Petersburg, georganiseerd door de revolutionair/utopist Michail Petrasjski. In 1949 werd Michail samen met anderen, zoals Fjodor Dostojevski en de dichters Aleksej Plesjtsjev en Sergej Durov, na een schijnexecutie naar strafkampen gestuurd.

Jij bent sterk beïnvloed door William Hogarth (1697 - 1764). In 1729 trouwde William in Paddington met de boekhandel- en zakenvrouw Jane Thornhill, de dochter van de schilder Sir James Thornhill en Judith. William en Jane zijn in het kerkhof van de St Nicholas Church in Chiswick begraven, vlakbij hun vroegere landhuis. James Abboth McNeill Whistler is daar ook begraven. Ik noem 'The Sleeping Congregation' (1728) en 'March of the Guards to Finchley' (1750) van Hogarth om zijn gevoel voor wijze humor te accentueren. Let bij het laatste schilderij op de de boerse man met opgeheven hoed rechts om de hoek van het huis, die zich bescheurt om alle losbandigheid. Op jouw zelfportret uit 1848 kijk jij ons vertroebeld, deerniswekkend, getormenteerd, versomberd, uitgeblust en argwanend aan.

Het tijdschrift 'Sovremennik' (Tijdgenoot), waar jij aan meeewerkte, werd verboden en jouw kritische schilderwerk eveneens, zelfs de litho's ervan. Jij moest jouw huis verkopen om de schulden te betalen. Jij bleef keihard werken en in jouw laatste jaren maakte jij portretten, waarbij jij de mentale toestanden van de geportretteerden onthulde. In 1951 portretteerde jij Olga Ivanovna Demonkala en nog een keer met Fedor Ivanov. In 1852 maakte jij 'De Jonge Weduwe', die zwanger is en met schulden van haar man is achtergelaten. Het is gebaseerd op jouw zus, die met twee kinderen achterbleef. 'Encore, Toegift!' en 'De Gokkers' gaan over het spirituele bankroet, dat het regime van keizer Nicolaas I heeft aangericht. Vanaf 1852 leefde jij teruggetrokken, jij was depressief en jij had hoofdpijn, jouw ogen werden slechter en jij werd snel ouder. In het voorjaar van 1852 kreeg jij grote, psychische problemen, mede veroorzaakt door een ongelukkige liefdesrelatie. Jij strooide met jouw geld en jij deed vele vrouwen in Moskou een huwelijksaanzoek. Manisch-depressief. De politie arresteerde jou en jij kwam in een psychiatrisch ziekenhuis terecht. Jouw geestesziekte ging snel achteruit, ook omdat de behandeling uit barbaarse lijfstraffen bestond. Jij werd door enkele vrienden bezocht, die wat briefjes achterlieten.

Fedotov Karl Bryullov overleed op 11 juni 1852 in Manziana. Hij werd 52 jaar en hij is in de Cimitero Acattolico in Rome begraven. Op 14 november 1852 ben jij in het ondermaatse, onkundige, wrede psychiatrische ziekenhuis in Sint-Petersburg overleden. Jij werd 37 jaar en jij bent in de Alexander Nevsky Monastery in Sint-Petersburg begraven. Dat ligt aan het Alexander Nevsky plein met de Poortkerk als toegang.

Pavel Andreyevich Fedotov

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19