Door het vallen in de val gelopen en doodgevallen

(voor Sandy Denny (1947 - 1978))

Jij bent geboren als Alexandra Elene MacLean Denny op 6 januari 1947 in het Nelson Hospital aan Kingston Road in Merton Park, Londen. Jouw ouders waren Neil en Edna Denny. Jouw oma van vaderskant was een Schots-Gaelische zangeres van traditionele liederen. Jij ging naar de Coombe Girls' School aan Clarence Avenue in New Malden, net als de romanschrijfster Lady Jacqueline Aitken, wiens dochter Emma Wilson ook een schrijfster is. Jij deed korte tijd een opleiding tot verpleegster aan het Royal Brompton Hospital aan de Sydney Street in Chelsea. In september 1965 begon jij in Knights Park aan het Kingston College of Art te studeren. Op de campus werd jij lid van een folkclub. De gitarist/songwriter John Renbourn was een tijdgenoot van jou. Hij maakte 2 albums met de zangeres/harpspeelster Dorris Henderson, 'There You Go' en 'Watch the Stars'.

Jouw eerste optreden was in de Barge in Kingston upon Thames. Jij ging 's avonds in het folkclubcircuit werken, waar je o.a. songs van Thomas Paxton zong. Op 2 december 1966 begon jij voor de BBC in het Cecil Sharp House in Camden Town op te treden. Medio 1967 maakte jij jouw eerste opnames, met o.a. covers van jouw vriend, de folkmuzikant Jackson Carey Frank, die de diagnose paranoïde schizofrenie kreeg. Zelf ontkende hij die diagnose. Toen hij 11 jaar was, ontplofte er een oven in zijn school, waardoor er 15 leerlingen overleden, ook zijn vriendin Marlene du Pont, voor wie hij later het lied 'Marlene' maakte. Hij had brandwonden op meer dan de helft van zijn lichaam. Hij zei dat hij door dit jeugdtrauma depressief was. Hij trouwde met het ex-fotomodel Elaine Sedgwick, met wie hij een zoon en de dochter Angeline kreeg. Zijn zoon overleed door de taaislijmziekte en Jackson belandde in diverse psychiatrische klinieken. Hij werd dakloos, dik door een schildklierstoring, onverzorgd en verward. Hij had alleen nog een oude koffer en een kapotte bril. Hij werd door kinderen met een pelletpistool neergeschoten en verblind aan zijn linkeroog. Hij overleed op 3 maart 1999 door een longontsteking en een hartstilstand in Great Barrington. Hij werd 56 jaar.

In december 1965 verscheen Jackson's enige album 'jackson C. Frank', geproduceerd door Paul Simon, met Al Stewart en Art Garfunkel bij de opname aanwezig. Met 'Blues Run the Game' en 'My Name is Carnival', wat in de film 'Joker' uit 2019 verscheen. In 1967 verscheen het album 'Sandy and Johnny', waarop jij o.a. 'Milk and Honey' van Jackson zingt. Johnny Silvo zong de andere helft van de songs. In 1970 verscheen jouw verzamelalbum 'It's Sandy Denny'. Jij zong in de legendarische folkclubkelder 'The Troubadour' op 263-267 Old Brompton Road. In 1971 verscheen jouw album 'The North Star Grassman and the Ravens', met o.a. 'Blackwaterside' en 'Late November', geïnspireerd door het overlijden van de Fairport Convention drummer Martin Lamble, die door de crash van de bandbus overleed en 19 jaar werd. Het titelnummer werd geïnspireerd door het overlijden van jouw vriend Paul Bamber. De coverfoto is gemaakt door Keith Lionel Macmillan (1934 - 2012), die later veel voor Kate Bush werkte. Je ziet jou in een apotheek zaadjes wegen. In september 1972 verscheen 'Sandy' en in 1973 verscheen 'All Our Own Work', samen met The Strawbs, met 'Who Knows Where the Time Goes?', gecoverd door Julie Collins, die ook een album zo noemde.

Jij was de zangeres van Fairport Convention, met wie jij 3 albums maakte; in 1969 'What We Did on Our Holidays', 'Unhalfbricking' en 'Liege & Lief'. In december 1969 verliet jij Fairport Convention en vormde jij de band Fotheringay. In juni 1970 verscheen het titelloze album. Ook met de folkzanger Trevor George Lucas, met wie jij op 20 september 1973 in Fulham trouwde. In juni 1974 verscheen jouw derde solo-album 'Like an Old Fashioned Waltz'. Medio 1975 verhuisden jullie naar Byfield, waar jij in de Village Hall hebt opgetreden. In juli 1977 werd jullie dochter Georgia Rose Lucas geboren. In mei 1977 verscheen jouw laatste solo-album 'Rendezvous'. Het live-album 'Gold Dust' is een opname van jouw laatste concert op 27 november 1977 in het Royalty Theatre in Londen. Jij was manisch-depressief en dat werd in 1976 steeds erger. Naast sterke stemmingswisselingen had jij te kampen met een explosief huwelijk. Jij gebruikte alcohol en drugs tijdens de zwangerschap en Georgia werd te vroeg geboren. Jij crashte jouw auto en jij liet baby Georgia achter in een kroeg. Jij liet jezelf opzettelijk en per ongeluk van barkrukken en trappen vallen. Jouw alcoholisme nam toe, net als jouw verwondingen.

Eind maart 1978 was jij met Georgia en jouw ouders op vakantie in Cornwall. Jij viel met jouw hoofd op het beton en een arts gaf jou dextropropoxyfeen, wat gecombineerd met alcohol fatale bijwerkingen geeft. Op 1 april 1978 gaf jij een liefdadigheidsconcert in Byfield, met als slotsong 'Who Knows Where the Time Goes?'. Je maakte weer een grote val in jullie huis in Byfield en op 13 april 1978 ging Trevor er met Georgia vandoor, naar Australië. Voor het reisgeld had hij jullie Austin Princess verkocht. Toen jij ontdekte, dat zij weg waren gegaan, ging jij bij jouw vriendin Miranda Ward logeren. Op 17 april 1978 raakte jij in coma. Miranda was niet thuis en jij werd door Jon Cole ontdekt, die jou op de eerste etage voor de trap zag liggen. Jij ging met spoed naar het Atkinson Morley Hospital in Copse Hill. Trevor kwam terug en jij overleed op 21 april 1978 om 19.50 uur door een hersenbloeding en een stomp krachttrauma. Jij werd 31 jaar en jij bent in de Putney Vale Cemetery begraven. Trevor hertrouwde met Elizabeth Hurtt, met wie hij de zoon Clancy kreeg. Trevor overleed op 4 februari 1989 in Sydney door een hartaanval in zijn slaap. Hij werd 45 jaar.