Van volksopstand naar politiestaat

De in de titel genoemde politiestaat ontwikkelt zich in 's Hertogenbosch in 2040 naar aanleiding van een uitgebroken volksopstand. Het is inmiddels 2047 en een zekere Nico Levi wordt verantwoordelijk gehouden, want door zijn toedoen, het mede organiseren van deze bloedige opstanden, vallen er veel doden in West-Europa. De populaire blog van zijn hand zou 'desinformatie' en 'haatpraat' hebben rondgebazuind. Terwijl Nico Levi de prooi is waarop de overheid jaagt, houdt hij zich ergens in een Brabants dorpje schuil.

Nico Levi's zoon Max werd 22 jaar geleden door onbekenden doodgeslagen. Hij had een paar Crazy 1's bij zich. Sportschoenen die voor basketballegende Koby Bryant zijn ontworpen en geproduceerd. Deze magnifieke sport-/basketbalschoenen verdwenen. In 2047 was mogelijk gemaakt wat 22 jaar daarvoor, dus in 2025 onmogelijk was; supercomputers die met nieuwe informatie de Crazy 1's kunnen traceren om de dood van Max te wreken.

Auteur van dit boek, 'Het lied van Europa' is Leon de Winter, die ons als lezers naar een nabije toekomst stuurt, waar de MERITOCRATIE, een samenleving waarin belangrijk wordt gevonden wat je individueel hebt gepresteerd, aan vergankelijkheid onderhevig is...! MERITES zijn verdiensten. Prestaties en capaciteiten. De eigen inzet bepaalt welke positie men kan innemen in de samenleving. Alleen al door deze, zeg maar definiëring, spreekt het voor zich dat een meritocratie ook zeker schaduwkanten heeft, want er zal om te beginnen de splitsing zijn tussen winnaars en verliezers. Vervolgens is er de overdraagbaarheid van talent. Daarnaast de scheiding tussen hoog- en lager opgeleiden en 'last, but certainly not least', als vierde, technocratisering.
Zeer waarschijnlijk geen losstaande effecten, maar invloed hebbend op elkaar. Zo zal er automatisch een splitsing zijn tussen winnaars en verliezers, wordt er ge- of misbruik gemaakt van de overdraagbaarheid van talent, waardoor er automatisch twee, van elkaar gescheiden werelden van hoger- dan wel lageropgeleiden ontstaan. Technocratisering als gevolg van meritocratisering heeft als mogelijk gevolg dat niet iedereen wordt gerepresenteerd. Beslissingen worden genomen door degenen die het meest van de kwestie afweten.

Meritocraten belonen tijd en inzet. Technocraten daarentegen belonen slechts expertise. Vaststaat dat voor politieke participatie een hoge opleiding is vereist. Wij leven hiermee, met diploma's als graadmeter, in een diplomademocratie. Gelukkig zijn er meer en laagdrempeligere manieren om deel te nemen aan de politiek dan alleen het hebben van een politiek ambt, zoals daar zijn:

-stemmen
-lidmaatschap van een politieke partij, maar ook
-demonstreren
-inspraakavonden bijwonen of
-het voeren van een politieke discussie

Daarom besluit ik deze beschouwing met een verzoek: BRAND MAAR LOS...!