De vrouwelijke Jotie T'Hooft

(voor Sophie Podolski (1953 - 1974))

Jij bent geboren op 8 oktober 1953 in Ukkel, Brussel. Jij kwam uit een familie van kunstenaars en intellectuelen. Jouw moeder was de keramiste Ann Cape, de dochter van de Amerikaanse componist/dirigent Safford Cape, geboren op 28 juni 1906 in Denver en overleden op 26 maart 1973 in Brussel. Zijn vrouw was Marianne Van den Borren, de dochter van de musicoloog/barokmusicus/universiteitsprofessor Charles Van den Borren. Charles en Safford hebben samen het ensemble 'Pro musica antiqua' opgericht. Charles overleed op 14 januari 1966 in Ukkel. Marianne was de nicht van de schrijfster Dominique Rolin, geboren op 22 mei 1913 in Elsene en overleden op 15 mei 2012 in Parijs. Zij is in Père-Lachaise begraven. Marianne en Dominique hadden een hechte band met elkaar. Dominique's moeder Pierrine-Esther was de dochter van de schrijver Léon Cladel en de Joodse muzikante Julia Mullem. Haar zus was de schrijfster Judith-Jeanne Cladel. Jouw vader was de Oost-Europese Michel Podolski, een gerenommeerde barokmusicoloog en luitist. Jouw opa van vaderskant was de Oekraïense Nicholas Podolski, die vlak voor de Russische Revolutie in 1917 naar Amerika ging en daarna naar België.

Op jouw 11-de kreeg jij de diagnose schizofrenie. Op jouw 12-de werd jij van school gestuurd, vanwege jouw onaangepaste gedrag. Toen kreeg jij les van jouw moeder. Op jouw 14-de deed jij aan houtsnijkunst. In 1967 maakte Francisco Mendez een iconische, legendarische foto van jou. Op jouw 15-de studeerde jij graveren en etsen aan de Brusselse Académie des Beaux-Arts (Academie van Bosvoorde) op 10, place Andrée Payfa-Fosseprez in Watermael-Boitsfort (Watermaal-Bosvoorde), waar jouw moeder keramiek-lerares was. In het voorjaar van 1969 werd jij lid van de kunstgemeenschap van het Montfaucon Research Center van Michel Bonnemaison en de kunstenares/filmmaker Joëlle de La Casinière. Dit kunstenaarshuis stond in de Rue de l'Aurore 25 in Elsene, Brussel. Naast Michel, Joëlle en jou waren daar de Duits-Italiaanse kunstenares/schilderes Olimpia Hruska en de dichter/schilder/redacteur Alberto Raposo Pidwell Tavares, geboren op 11 januari 1948 in Coimbra. Alberto studeerde schilderkunst aan de École Nationale Supérieure d'Architecture et des Arts Visuels in Brussel, maar in 1971 verruilde hij de schilderkunst voor de schrijfkunst. Hij overleed op 13 juni 1997 in Lissabon. Michel overleed in mei 2006. Toen jij in de lente van 1969 bij deze kunstgemeenschap arriveerde, werd iedereen meteen verliefd op jou. Jij was erg aan jouw vrijheid en autonomie gehecht. Jij kwam en ging. Na enkele dagen keihard werken, ging jij naar jouw moeder en zus in Bosvoorde of jij ging uit in de stad. Jij bent met jouw moeder en zus in Bosvoorde opgegroeid. Jij schreef en tekende op elk stukje papier en in schoolschriften.

In de kunstgemeenschap waren vrije seks/liefde, drugs en verkleedpartijen aan de orde van de dag. Jij bent o.a. door William Burroughs, Frank Zappa en Jimi Hendrix beïnvloed. Jij leefde als een nomade. Jij sliep en schreef waar jij maar kon. Niemand had een vaste slaapplek in het kunstenaarshuis. Jij experimenteerde met diverse, psychedelische drugs. Zo gebruikte jij hasj, LSD, heroïne, cocaïne, morfine, speed en amfetamine. 'God is in de snelheid!', schreef jij. In 1971 reisde jij met jouw vriendin Olimpia Hruska van Brussel naar een chalet in St. Moritz, waar jullie twee maanden bleven. Jullie gebruikten marihuana en acid. Jij schreef er jouw eerste en enige dichtbundel 'Le pays où tout est permis' (Het land waar alles is toegestaan), wat in 1972 verscheen. De titel is door de roman 'Nova Express' van Burroughs geïnspireerd. Jij hebt alles in één keer geschreven en niet meer herzien. In 1972 publiceerde Philippe Sollers een deel van jouw poëziebundel in het tijdschrift 'Tel Quel'. Philippe had jarenlang een liefdesrelatie met Dominique Rolin. Pas op jouw 20-ste werd jij een Belgisch staatsburger. Jij werd vanwege jouw afwijkende gedrag regelmatig opgepakt. Jouw vier kunstenaarsvrienden en jij waren freakies en geen hippies. Joëlle is in 1944 in Casablanca geboren en zij is tot 1949 in Madrid opgegroeid. Daarna woonde zij in Parijs, waar zij literatuur studeerde. In 1965 ging zij naar Brussel. Zij woont nu ook in Brussel. De filmmaker Enrique Ahriman en de muzikant Jacques Lederlin kwamen ook bij het kunstenaarshuis over de vloer. Michel was de oudste en de spil van het geheel. Mede door de drugs creëerde jij vliegensvlug en bijna onophoudelijk.

Op jouw 20-ste ben jij in de Clinique de La Borde in Cour-Cheverny, nabij Parijs, opgenomen, waar de filosoof/psycho-analyticus Félix Guattari lange tijd werkte. Zijn dochter is de schrijfster Emmanuelle Guattari. De Clinique de La Borde op 120, route de Tour en Sologne is in 1953 opgericht door de psychiater/psycho-analyticus Serge Jean Eugène Oury, die deze kliniek tot zijn overlijden op 15 mei 2014 leidde. In 2015 maakte Martine Deyres de documentaire 'Le Sois-bois des insensés', met interviews met Jean Oury. Door jouw schizofrenie verbleef jij ook in Brussel in een psychiatrische kliniek.

Op 19 december 1974 deed jij een poging tot zelfdoding. Jij sprong uit het raam van een pand in de Edelknaapstraat in de Kasteleinswijk van Brussel. Op 29 december 1974 ben jij door de gevolgen van die suïcidale sprong overleden. Jij werd 21 jaar. Jij vreesde als 21-jarige (meerderjarige) gedwongen geïnterneerd te worden en dat wilde jij niet. De avond voor jouw zelfdoding had jij nog met jouw jongere zus afgesproken om afscheid te nemen. Joëlle zei: 'Niemand kon haar helpen. Het leven viel haar gewoon te zwaar.'.

Jouw werk 'Sophie Podolski Sneeuwkoningin' (een aantal onuitgegeven gedichten en grafische kunstwerken) verscheen als een speciaal nummer van het literaire tijdschrift 'Luna Park', opgericht in 1974 in Brussel door Marc Éli gaston Dachy, geboren op 5 november 1952 in Mortsel en overleden op 8 oktober 2015 in Parijs. 'Luna Park' stopte in 2011. Dachy was kunsthistoricus, vertaler, uitgever, redacteur, docent, politicus en dadaïsme-specialist. Een vriendin van Joëlle maakte in 1973 de korte film 'In the House (of Montfaucon Research Center)', over de kunstenaarsgroep van destijds, die Joëlle samen met Michel in 1968 oprichtte en die 5 jaar duurde. Jij bent ook gefilmd en diverse travestieten of zij die speelden dat zij dat waren. Kort na die film uit 1973 werd de gemeenschap opgeheven. Joëlle bewaarde jouw kunstwerken tientallen jaren in kartonnen dozen, zei Juliet Jacques in 2019. In 2017 verscheen de film 'In the House (of Montfaucon Research Center)'. Van 20 januari tot 1 april 2018 was er de expositie van jouw tekeningen, stripverhalen en gouaches in Galerie Wiels op de Van Volxemlaan 354 in Vorst, Brussel. De curatrice was Caroline Dumalin. Jouw meeste tekeningen zijn in het Musée d'Art Contemporain de Rochechouart.

Sophie Podolski

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72