Joviale Joanan, er was van mijn kant geen sprake van een aantijging. Hemel en hel waren enkel gebruikt als de spreekwoordelijke tegenstelling die we allemaal kennen als het bekende engeltje of duiveltje dat op iemands schouder zit. Wederom overdrachtelijk bedoeld. Soms zijn we als mens vriendelijk en aardig, soms zijn we dat niet. Een constatering. Geen veroordeling.

Blijkt nu echter dat jouw bewering wel als een aantijging bedoeld is, naar de meerderheid van de mensheid. Want zoals je het nu uitlegt, vind jij dus blijkbaar dat de meeste mensen schijnheilig zijn. Het is dan maar weer de vraag wat jij onder schijnheiligheid verstaat. Je zult toch zeker niet bedoelen dat mensen die niet openlijk voor hun homoseksualiteit uitkomen, schijnheilig zijn. Of mensen die vanwege hun familie of hun baan niet openlijk kunnen uitkomen voor hun geaardheid, of voor een ander geloof, omdat ze anders verstoten worden of hun baan verliezen. In dit soort gevallen denk ik dat we eerder te maken hebben met een schijnheilige maatschappij die mensen niet laat zijn wie ze zijn. Maar ongetwijfeld bedoel jij het anders.

Ik vond die woordspeling met (on) overigens zelf wel geslaagd. Was als humor bedoeld. Vind ik grappig.

Xenomanische Xena, ik herken me totaal niet in jou dualistische aantijging aangaande mijn ingezonden schrijfwerken, daar ik een Abraxas-aanhanger ben en niet geloof in goed en kwaad. Deze bewering gaat over de schijnheiligheid van mensen.
Ik ken mijzelf en ik ben nooit schijnheilig. Je aanval slaat dan ook kant noch wal. Mooi geprobeerd, maar volkomen uit je zoethoutduim gezogen.
Nogmaals, hemel en hel zijn fictieve tegenstellingen, opgedrongen door aardse, barbaarse religies. Ware engelen stijgen ver boven die zinloze tegenstellingen uit.
Je geplay met '(on)' duidt ook al op je terechte onzekerheid inzake je ongegronde veroordeling. Hemel en hel bestaan niet! Er is liefde of haat!...

"De meeste mensen", "en sommige mensen",
is de meest aangehaalde opening van een schrijven, en een zinsopbouw die op deze (en ook op andere) schrijfsites vaak aangehaald is.
Een enkeling begint ook vaak met "ik" mij en mezelf....enz.

Er zijn ook mensen die zich onttrekken aan het leven en alleen: -Beschouwen- nemen er verder geen deel aan maar, hebben wel een visie over van alles en nog wat.

Wat is wijsheid in deze hé?
Boeken en boeken en nog een boeken, niet dat er met boeken is mis is 'O, nee!
Maar een frisse neus, even gewoon leven kan ook geen kwaad.

Met andere woorden, de schrijver van deze inzending beschrijft zichzelf hier zeer doeltreffend.

Meneer Rutgers, heeft u weleens uw eigen inzendingen hier nagelezen? De ene dag 'the good guy from heaven', de andere dag 'the bad guy from hell'. Een bewering als deze uit uw mond is naar mijn (on)bescheiden mening volkomen (on)geloofwaardig!

I'm a bitch, I'm a lover
I'm a child, I'm a mother
I'm a sinner, I'm a saint
I do not feel ashamed
I'm your hell, I'm your dream
I'm nothing in between
You know you wouldn't want it any other way

I'm a bitch, I'm a tease
I'm a goddess on my knees
When you're hurt, when you suffer
I'm your angel undercover
I've been numb, I'm revived
Can't say I'm not alive
You know I wouldn't want it any other way

www.youtube.com/watch?v=6ge53QaDpKQ

Ja en nee. Of beter: nee en ja. Ik denk dat hoe een mens zich presenteert altijd onderdeel is van de mens die hij of zij is. Tegelijk zal er altijd een tegendeel zijn, al dan niet verborgen, dat in ieder geval innerlijk aanwezig is en af en toe boven komen zal. Dat is maar goed ook. Dat wat je te lang verborgen houdt, krijgt macht over jou. Dat wat je in het licht brengt, daar krijg je grip op. Veel mensen proberen vooral hun goede eigenschappen voor het voetlicht te krijgen. De minder goede eigenschappen zijn evenwel altijd in een evenredige hoeveelheid aanwezig. Er zijn ook mensen die juist hun minder goede eigenschappen naar voren brengen. Uit balorigheid, verzet, of aanklacht tegen de maatschappij. Hun goede eigenschappen zullen ze echter met enige regelmaat niet kunnen verhullen. We hebben allemaal alle goede en alle minder goede kanten in onszelf verenigd. Wie de balans kent, weet de juiste keuzes te maken.