Martin, jouw uitgangspunt is een aanname, een argumentum non sequitur.
Volgens het sofisme maakt niet-zijn deel uit van zijn en vice versa en zijn deze gelijk aan elkaar.

Het hangt er van af hoe lang het duurt voordat je in een toestand van niet-zijn terecht komt.

Ik heb dit geschreven met de gedachte dat niets blijft en alles vergankelijk is. Mijn leven (Zijn) is ook eindig en ook de herinnering aan mij zal generaties later vervagen tot het oplost in niets.
Uiteindelijk zal al het Zijn niet meer zijn.

Dat ligt eraan wat je eronder verstaat.

Er is geen duur aan zijn.