Uitverkoop
De uitverkoop van ons zorgstelsel treft nu de meest kwetsbaren van de meest kwetsbare groep van onze samenleving: psychisch zieke kinderen. Vielen ze eerder nog onder de zorgverzekering, per 1 januari dit jaar vallen ze onder de jeugdwet en moeten ouders een fikse bijdrage betalen voor hun opname.
Dit betekent dat alleen nog kinderen van rijke ouders de nodige psychische zorg kunnen krijgen. De andere kinderen in ons land die hulp behoeven, daar heeft Den Haag geen oog meer voor. Het is om je dood te schamen. Het is de uitverkoop van onze beschaving.
yahoo.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: maatschappij
kinderen 3.5 met 11 stemmen 
839
839
Geef je reactie op deze inzending:
Ik ben het dan ook zeker eens met jouw bewering, ondanks de andere verhalen die ik ook heb gehoord en meegemaakt..
Ik heb beide meegemaakt. Ik ken de hulpverleningswereld niet alleen als hulpverlener.
Mijn eerste ervaring met de hulpverlening was als hulpvrager. Dat was een zeer negatieve ervaring, waar ik veel last van heb gehad. Daarna heb ik een opleiding gedaan om zelf mensen te helpen, en ik nam me voor dat ik het anders zou doen. Dat heb ik ook gedaan, en ik weet dat het ook gewaardeerd werd door de mensen die voor hulp bij me kwamen. Helaas niet altijd door de andere hulpverleners, waarvan sommigen mijn aanpak als een bedreiging zagen voor hun vastgeroeste methoden. Methoden die mensen niet in hun waarde laten, en waar ik schrijnende gevallen van gezien heb hoe dat mis kan gaan.
Ik ben door deze ervaringen, als hulpvrager en als hulpverlener, uiterst kritisch als het om de geestelijke gezondheidszorg gaat. Juist omdat het inderdaad om mensen gaat die hulp zoeken als ze het meest kwetsbaar zijn.
Een gebroken been in je hoofd is veel erger dan een fysiek gebroken been. Want je kunt er geen gips omheen doen. Waardoor het veel langer tijd nodig heeft om te helen. En een verkeerd tikje ertegen kan de pijn enorm verergeren en de schade ernstig en zelfs blijvend vergroten. Overigens heb ik die eerste negatieve ervaring wel een plek kunnen geven nadat een lieve hulpverlener, die ik vertrouwde omdat ik hem via mijn werk kende, mij met een ongelooflijk engelengeduld hielp toen ik zelf vastliep. Dus ik begrijp jouw gevoel van dankbaarheid heel goed, want ik was die lieve man ook enorm dankbaar en dat zal ik ook altijd blijven.
Een exbroederbenedictijn die dagelijks over miljoenen euro's ging, zei me, dat een gebroken been wel wordt geaccepteerd, maar een gebroken geest niet. Dat is een groot gebrek van psychisch inzicht. Van de geestelijke werelden hebben de meeste mensen weinig kaas gegeten. De massa is verslaafd aan materialisme en consumptiezucht. Velen miskennen spirituele en paranormale werkelijkheden, omdat ze hun egoïstische leefpatronen dan drastisch moeten bijstellen. Edoch, zonder de vangnetconstructie van de huidige psychiatrie zouden veel meer noodlijdende mensen te gronde gaan.
Ik ben ontzettend trots en dankbaar voor de dagelijkse hulp, die vele psychiaters en psychiatrisch verpleegkundigen dag in dag uit leveren aan talloze hulpbehoevenden. Ik heb mijn leven aan hen te danken en dat zal ik nooit vergeten! Terwijl de maatschappij mij had uitgekotst en ten dode opgeschreven, waren er oerlieve verpleegsters en kunstzinnige herstellers, die mij met groot geduld weer op de rails wisten te krijgen. Zo ontmoette ik na een vreselijke nacht in een isoleercel een psychiatrisch verpleegkundige, die mij duidelijk liet blijken, dat ze absoluut tegen mijn isoleercel-opname was en dat ze vol liefde mij naar de herstelgroep terug bracht. Ik weet niet wie ze was en hoe ze nu vaart, maar ik wil haar hier bij deze enorm bedanken voor haar superlieve support en hartverwarmende steun. Veel hulpverleners binnen de psychiatrie zijn ronduit integer en dat mag wel eens worden onderstreept!
Ik weet dat het helaas waar is.
Als je ziek en kwetsbaar bent, kun je behoorlijk beschadigd raken door een verkeerde behandeling, een verkeerde benadering, om nog maar niet te spreken over misbruik dat helaas ook voorkomt. Je moet altijd goed uitkijken bij wie je terecht komt in de medische wereld. Of het nu een tandarts is, of een huisarts, een specialist in het ziekenhuis, maar zeker ook in de geestelijke gezondheidszorg. We denken vaak dat we maar genoegen moeten nemen met de eerste de beste die we spreken of die ons wordt aangeboden.
Als we schoenen kopen, zijn we kieskeuriger dan als het over onze gezondheid gaat. Een schoen moet lekker lopen en niet knellen. We passen daarom de schoen eerst en gaan vaak naar meerdere winkels voordat we de best passende schoen kiezen. Dat zouden we ook moeten doen als we aan iemand onze gezondheid toevertrouwen. Je hebt altijd recht op een kennismakingsgesprek, en je hebt altijd recht op een second opinion bij een diagnose.
Gaat het om acute hulp, dan wordt dat uiteraard moeilijk. De schade die dan aangericht kan worden, als je op je meest kwetsbare moment hulp nodig hebt, kan diep snijden en lang naslepen. Als het goed is, krijgen mensen die hulp verlenen dat ook in hun opleiding geleerd. Maar helaas geeft dat geen garantie dat het altijd goed gaat.
~ Nelson Mandela ~
Dit dus. En ook alles wat jij hier zegt, Joanan. Het is toch zo triest. Ik krijg het niet onder mijn muts. Dat we zo in onze samen-leving met kinderen omgaan. Kinderen die ziek zijn. Je hebt helemaal gelijk dat psychisch ziek zijn in een verdomhoekje wordt geduwd. Nog erger dan ziek zijn in het algemeen, want ziekte is iets waar deze samen-leving niet al te best mee omgaat. En met kinderen gaan we ook al niet best om. Hoezo raar dat ze ziek worden. Sommige kinderen krijgen van alle spanningen die ze in deze wereld voelen allerlei fysieke klachten, andere worden psychisch ziek. En die gaan we nu ook nog aan hun lot overlaten. En het dan raar vinden dat er zijn die voor de trein springen. Of met een pistool gaan rondzwaaien. Ze hebben het weer fijn geregeld, de dames en heren in Den Haag. Ik snap werkelijk niet wat er zo moeilijk aan is om het allemaal wat beter te regelen met zijn allen. We denken dat we slimmer zijn dan de andere levende wezens op aarde, maar volgens mij zijn de mensen de domste dieren die hier ooit rondliepen.
Dit is geen beschaving meer te noemen, maar een rattenkolonie met het recht van de sterksten, de zogenaamd normalen/gewonen, de aangepaste braveriken met sluwe geldwolfstrategieën. De rijke rechtsen denken enkel aan zichzelf en baseren hun narcistische egoïsme op een tot in de wortels verziekt kapitalisme. De geldsystemen lopen niet overeenkomstig met de daden van de mensen. Er is een akelige wanorde gaande, die wordt verdedigd door de rijke machthebbers, die niets van hun gestolen rijkdom willen delen, omdat hun harten vrieskoelvakken zijn. Ik heb nog geluk gehad, maar dat voldoet me absoluut niet, want ik wil ook dat de huidige jongeren adequate zorgverlening kunnen krijgen, als zij psychisch spaak lopen! Ik word er kotsmisselijk van als dit niet meer kan door het asociale, stupide beleid van deze zorgloze boerenstamppotregering. Mijn laatste psychiater wist van mijn karige inkomen en hij heeft daarom veel van mijn behandelingen kwijt gescholden. Dat vind ik nog steeds een waarlijk, christelijk gebaar! Veel rechtse rakkers zijn dan ook ongelovig en verre van spiritueel, wat hun botte dwingelandij ook verklaart. Hoeveel jongeren zullen er niet door deze maatregel ontsporen en zelfs voor een zelfgekozen einde kiezen?...
Het doet me erg veel pijn en verdriet om al die oerlieve mensen in de bloei van hun leven, die door ons asociale beleid uitgekotst worden, te moeten zien afglijden. Ik ben hen! Ik heb mijzelf ook uit de psychische hellesferen omhoog weten te werken via uiterst bekwame hulpverleners en dat wens ik voor iedereen, die in dezelfde penarie zit. De wereld is met name gebouwd door doorzetters, die flink en volop met zichzelf geworsteld hebben en niet door zuurstokken lurkende slijmjurken voor wie alles voor de wind is gegaan. De wereldgenieën draaien zich vele malen om in hun graf als ze vernemen van deze oneerlijke blamage. Freud en Jung waren ook geen echte socialisten, want zij behandelden voor het merendeel ook de meest gefortuneerden. Ook binnen de psychiatrie heerst verderfelijk kapitalisme, laat dat duidelijk zijn. Desondanks zijn er nog steeds engelen in mensengedaanten in de omloop en is het dat wat telt om te blijven hopen op een juiste gang van zaken, ondanks het ellendige snoeiwerk van deze voor velen keeldoorsnijdende regering!...