categorie: film

Navarone

De opgepompte Oscar-uitreiking valt jaarlijks samen met ‘The Hollywood Night of Film Music’. Ik herbeluisterde een paar versies van de soundtrack die Dimitri Tiomkin in 1961 schreef voor ‘The Guns of Navarone’, over een ‘onmogelijke’ expeditie: zes geallieerde commando’s die met stenguns en wat springstof een onneembare Duitse super-installatie vernietigen. Carl Foreman verfilmde dit epos tot een wereldsucces. Onvergetelijk voor iedere filmliefhebber blijft de lift die een ontstekingsmechanisme telkens op een millimeter mist. En de tongue-in-cheek-humor van David Niven.

Na het gevecht met een Duitse kanonneerboot op de Egeïsche Zee, een schipbreuk en de dramatische beklimming van een glibberige rots, staan Gregory Peck, David Niven, Anthony Quinn, Stanley Baker, James Darren en Tony Quayle voor de opgave om de machtige kanonnen van Navarone uit te schakelen.

Naast de muzikale omlijstingen van Tiomkin, bevat deze oorlogsfilm ook gedeelten waarin sluimerende melodielijnen dreigen. Zoals het moment dat captain Mallory (Gregory Peck) een jurk openscheurt, de jurk van de jonge Griekse vrouw Anna (Gia Scala). Als partizane zou ze verschrikkelijk zijn gemarteld. Mallory inspecteert evenwel een gave vrouwenrug en trekt direct zijn Smith & Wesson. De stoutmoedige Gregory Peck kijkt zoals alleen hij dat kan, onverschrokken, de kin vooruit. Hij kent geen pardon, geen genade, ondanks Anna’s traan. Maar voordat de gekwelde commandant de straf voltrekt, neemt Maria (Irene Papas) het van hem over. Zij doodt de verraadster.

Oeps, de kanonnen van Navarone. In de nacht van zondag op maandag is het zover. ‘And The Oscar for Best Musical Score goes to...’