Columns

Wie veegt mijn straatje schoon?

Weer is een dreigende crisis bezworen. Jan Peter doet opnieuw alsof zijn neus bloedt en waggelt ondertussen op zijn tandvlees naar de eindstreep. Op bloedend tandvlees wel te verstaan. Beter had ons opperhoofd uit Biezelinge het voorbeeld van zijn partijgenoot uit Maastricht gevolgd en ook zijn biezen gepakt. Maar de koppige Zeeuw blijkt keer op keer erg hardleers. Nog voordat hij een letter van het rapport van topjurist Davids had gelezen, liet hij publiekelijk weten dat hij er het liefst zijn samengeknepen billetjes mee af zou willen vegen. Als doctor in de rechtsgeleerdheid kreeg hij namelijk behoorlijk de schijt van dat hele onderzoek. Hij deed zijn naam als protestant eer aan. Dat hij protesteerde tegen een onderzoek is niet verwonderlijk. Hij wist natuurlijk allang dat de inval in Irak niet gerechtvaardigd was en daarom drukte hij tijdens de debatten die erover gevoerd werden angstvallig zijn onzichtbare snor. In de politiek zijn vriendjes erg belangrijk en Jaap had nog iets van hem tegoed. En wat kon hij als braafste jongetje van de klas nu inbrengen tegen die door de wol geverfde Texaanse cowboy? Jan Peter mag gewoon in het zadel blijven zitten van zijn regeermaatjes. Alles wordt hem vergeven en vergeten. Want alles is beter dan mee te moeten galopperen met die op zijn bol geverfde Limburgse cowboy. Dan slaat het hele land op hol! Wouter deed nog wel even moeilijk, maar hij moest wel. Anders zou iedereen hem weer een slappe zak vinden. Dat zou hem nog meer zeteltjes kosten en hij heeft er al zo weinig over! Geen kabinetscrisis dus. Jan Peter zijn straatje is schoon. Of zou hij ook nog ergens een vakantiewoning hebben?

Schrijver: Wim Mackaij, 17 januari 2010