Lang geleden spoorden mijn ouders mij aan om troost en wijsheid te zoeken in de protestantse kerk, waar ik min of meer gewoontegetrouw kinderlijk geloofde in de aanwezigheid van troost en veiligheid door goede werken en gebed. Een mensenleven later ervaar ik de oudejaarsconference 2021 van Peter Pannekoek via de televisie als troost en bemoediging in de warrige tijd waarin wij nu leven. Geen dominee, priester of meditatiegoeroe kan mij thans bieden hetgeen een harde, maar invoelende conference…

In de metro check ik even of ik mijn sleutelkoord wel bij me heb. Mijn tas heeft diepe vakken, dus dat wordt eerst graaien en dan alles eruit halen.
Dat had ik beter thuis kunnen doen. Nu wordt het dus aanbellen als ik terugkom en dat zal de nog uitslapende echtgenoot niet echt kunnen waarderen.
Ik stop alles weer terug en knijp in mijn neus, zodat mijn mondkapje wat vaster zit. Mijn beslagen bril berg ik zuchtend op. Het is nog vroeg in de ochtend. Ik ben op weg naar Evenementenhal Ahoy en…

Gisteravond heb ik mijn booster prik gehaald. De naam alleen al. Het is alleen maar een herhalingsprik, maar goed. Ik heb de prik en waarom zou ik klagen? Het was niet druk. Ik was zo aan de beurt. Ik had mijn formulier en als ik dat niet had gehad, zou ik alle kans hebben gekregen om het alsnog in te vullen.
Toch heb ik ruzie lopen maken. Niet dat ik dat graag doe, ik doe het bijna nooit, maar dit keer lukte me het even niet mijn vriendelijke zelf te blijven. Het begon hoe onhandig het…

Of Vladimir Poetin ook daadwerkelijk Oekraïne gaat aanvallen, valt nog te bezien, maar alle tekenen wijzen er wel op. Voor schijnmanoeuvres is het wel een beetje veel heisa lijkt mij, maar de moed kan hem uiteindelijk in de schoenen zakken. Toch schept hij vooralsnog nog op over zijn hypersonische kruisraketten en blaast hij de boel behoorlijk op. Alsof de oorlog tegen de wereldwijde corona-epidemie niet al erg genoeg is, dreigt hij serieus en met alle geweld Oekraïne te willen veroveren.…

In talkshow 'M' was Lale Gül uitgenodigd, schrijfster van het boek 'Ik ga leven'. Het gesprek nam geruime tijd in beslag. Ondertussen zat Arnon Grunberg te wachten. Zijn er straks vijf minuten over voor de winnaar van de P.C. Hooft-prijs? Margriet, presentator, sprak raadselachtige zinnen. Onderweg maakte ze uitstapjes, koos zijsporen, er kwam nog een komma, een bijzin. Zoon, dertien, languit op de grond van onze slaapkamer luisterde mee. 'Ik begrijp haar niet, wat bedoelt ze nou?' Hij vouwde…

Bij de zoveelste recente berichtgeving over nu weer een zwarte lijst van 'verdachte' burgers bij de belastingdienst, zinkt mij de moed in de schoenen om positief de pandemie door te komen. Flauw doen over het geroep van onze leiders over het ‘onwijs gave land’, dat wil ik niet meer. Toch glibbert onze samenleving op dit punt behoorlijk. Immers de economie draait als een tierelier en zelfs zijn er forse personeelstekorten. Maar achter deze schone schijn blijkt uit weer nieuwe onderzoeken…

Hij is toevallig zwart. Mijn eigen persoonlijke code zwart, mijn straatverkoper, mijn onheilsprofeet die me altijd vriendelijk groet met zijn sardonische glimlach, die me nu al bijna twee jaar achtervolgt met zijn onheilsboodschappen, die als een van de weinige mensen doorheeft dat ik te veel drink, veel te veel, minstens twee keer per week meld ik me bij zijn Deka, minstens twee keer per week moet ik zijn zwartgallige voorspellingen ondergaan als ik een nieuw krat bier kom halen.
Op Black…

Na rellen, verhitte debatten, demonstraties en tijdens de soms Open Deuren terreur van de talkshows, voel ik mij tegenwoordig als erkend chagrijn, maar gevoelig voor humor, in een klef bad van somberheid gedompeld. De paar satirische programma’s, waaronder het goede Even Tot Hier, redden het niet om mij het zonnetje in huis te laten zijn. Bij mij is het niet de opgekropte woede tegen wat dan ook. Meer is het ongeloof over de ogenschijnlijk eindeloze herhaling van zetten in teksten en reacties…

Dat we in een onomkeerbare situatie zitten is wel duidelijk dacht ik zo. Dat we vastzitten in een gevaarlijke situatie eveneens en de doorsnee Nederlander weet best wel wat er gedaan moet worden om meer ellende te voorkomen, dacht ik zo. Maar komt erachteraan: weet de doorsnee Nederlander dat ook? Ik dacht van wel maar heb me iets te optimistisch opgesteld blijkbaar want: de talloze zieken, de overvolle ziekenhuizen, de ontelbare positieve testen geven een bewijs van een doorsnee Nederlander…

Mogelijk voor de kerst dit jaar een nieuw kabinet, melden vele media blijmoedig. Burgers moeten zich blijkbaar in handen wrijven over het geschenk van een nieuwe regeerploeg, straks onder de kerstboom. Of dit nog net voordat de lichtjes in december aan de takken verwijzen naar knusheid en vrede. Je weet maar nooit. Jammer overigens van de reeks onderzoeken over de missers van de afgelopen kabinetten. Nee, niet alleen het schandaal van de Toeslagen, maar een reeks van ingrijpende fouten. Recent…