Wilt u zelf even rondkijken of zal ik u helpen?
Snel loop ik de HEMA binnen. Een groot televisiescherm aan de wand. Dat zie je veel tegenwoordig, televisieschermen aan wanden. Ik snap niet waarom dat is, of wanneer dat begonnen is.
Iedereen heeft nu gemiddeld vier tv's in huis dus waarom zou je zo'n ding in je zaak hangen.
Het scherm vertoont een soort achtergronden- bij -het -nieuws- programma. Geen geluid.
Ook zoiets, je hangt een scherm van ruim twee bij twee meter aan je wand maar het geluid zet je uit. Op het scherm een man die kranten laat zien en wat die kranten vandaag allemaal schrijven.
Kijk, dan beschik je als omroep toch over een vrij opmerkelijke onnozelheid als je denkt dat kijkers zelf geen krant kunnen lezen.
Maar oké, ik ben bij de HEMA en die verkopen ook worsten aan mensen die vast geen krant lezen. Anders wisten ze dat je met zo'n worst je leven waagt.
Er komt een dame op mij af. Op haar borst een button met HEMA erop dus vraag ik aan haar of dit de HEMA is. Ze knikt enthousiast. Mijn hond knikt ook wel eens zo. Met name als ik hem een schop onder zijn hol geef omdat hij de deurmat heeft ondergescheten.
Dan: 'wilt u zelf even rondkijken of zal ik u helpen'
Daar denk ik over na: 'bedoelt u wat ik denk dat u bedoelt? '
'Watte?''
'Bedoelt u echt dat u mij gaat helpen met rondkijken? Hoe werkt dat? Gaat wij dan samen op een gemotoriseerde bakfiets door de winkel scheuren voor een bedorven worsten rondleiding?'
Ze wordt een beetje rood. Op de tv intussen het weer. Geluidloos. Daar houd ik dan weer wel van. Geluidloos weer. Je zit dan toch minder in over gladde wegen en ruiten krabben.
En die -9 graden geldt alleen voor de kop van Noord-België.
'Meneer, ik wil u alleen maar helpen hoor.' Ze fronst. Duidelijk boos.
Ze lijkt mij zo'n vrouw die boven in haar hobbykamer 's avonds woedende dingen zitten te typen over al die tiefusklanten van vandaag. Kan ik inkomen.
"Sorry, 'zeg ik. 'Ik zoek een deurmat want mijn hond heeft de oude deurmat ondergescheten.'
'Hmmm, wij verkopen op dit moment geen deurmatten. Wat wij nog aan deurmatten hadden, hebben wij uiteraard verwerkt in onze rookworsten.'
Ze kijkt mij afwachtend aan.
Wij beginnen tegelijk hard te lachen.
Bij nader inzien denk ik dat zij alleen maar geestige dingen schrijft 'avonds in haar hobbykamer.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: humor
hobbykamer
149
Geef je reactie op deze inzending: