Twee voorspellingen
In een toeristische rondleiding als deze moeten we ook aandacht besteden aan de twee parlementaire hoogtepunten van ieder squashpingpong-jaar. Zaterdag was het weer zover. Maar helaas, de overmatig bewierookte bondsraad viel finaal in duigen en ondergroef haar bestaansrecht. Voorspelling een: confrontaties tussen managers en vrijwilligers van sportorganisaties zullen steeds gênanter worden.
De twee belangrijkste agendapunten bleken namelijk te zijn geschrapt. Dat ontnam veel animo en kwam de sfeer niet ten goede. Het gemompel kreeg de toonzetting van "wat komen we hier eigenlijk doen...?". De commissie-Van Selling had niet gedaan wat ze al drie jaar belooft te zullen doen (bestuurlijk vernieuwen) en een ingehuurde NSF-gastspreker had zich verhinderd gemeld. Mijn collega Jos en ondergetekende hadden moeiteloos en stante pede over de ontwikkeling van organisaties in kunnen vallen (onze originele Stanford- en M.I.T.-sheets stonden klaar in het schuurtje), maar boekhouder Plantinga vond ons inval-honorarium exorbitant hoog en de kans op ons cynisme te groot.
En ja, wat komen brave afgevaardigden dan nog doen op een voorgeprogrammeerde bondsraad? Het informatie- en controlerecht is vervaagd tot een gestolde bureaucratie van vraag- en antwoordsjablonen. De afgevaardigden van regio Limburg staan niet bekend als vergadertijgers, maar dit keer hadden ze gelijk. De lunch niet afwachtend, keerden ze de Utrechtse pantomime de rug toe, om zeer tijdig te kunnen beginnen aan hun nevelige terugreis.
De kortelings op Voorlichting benoemde jongejuffrouw Roelien Luijt begon inmiddels wat pips te kijken, geschrokken van het gereutel van de schare pensioengerechtigden. Als debuterend woordvoerder zal zij het heel moeilijk krijgen om bijna twintig Silverdome-contactpersonen, een Groningse specialist Externe Communicatie en een HB-lid op dergelijk glad ijs in uniforme pas te houden. Haar wittebroodsweken in de verwarrende wereld van bat, racket en stick (naar verluidt heeft de expansiedrift van squashpong zich zelfs uitgebreid tot de restanten van de failliete boedel van de schermbond) zijn stormachtig verlopen, hoewel menig PR-collega graag met haar had willen ruilen. Binnen tien dagen mocht Luijt al EK-goud melden, maar zij zal zich dan wel het foutloze Nederlandse equivalent van deviant gedrag en de uitdrukking game-set-match eigen moeten maken.
De mislukte bondsraad zag zich zaterdag plots voor de eerste dilemma's van emotiemanagement geplaatst. Bedrijfsvoering laat zich niet verenigen met het amateurisme van sportbeoefening: wat zouden de beleidscalimero's Borst, Berteling & Plantinga graag als Heilige Drievuldigheid iedere avond hun beursgenoteerde sportbond als knuffelbeer mee naar bed willen nemen...
Dus, voorspelling twee: sportorganisaties krijgen in de toekomst last van vreemde spagaten en krampachtige organisatieontwikkelingen. Kortom, de klokkenluiders van deze wereld staan voor gigantische opgaven (wordt vervolgd)
Geplaatst in de categorie: sport
Column
170
Geef je reactie op deze inzending: