De verenigingsscan als zwaktebod

Telkens keert het idee terug dat men een verenigingsbarometer kan samenstellen. Steeds opnieuw denkt iemand als eerste, na wat eenvoudig ja-nee-n.v.t.-geen mening, een pasklare handleiding aan te kunnen bieden voor de aanpak van lastige situaties in de sport. Het is een onverwoestbaar waanbeeld, nu weer opduikend in de medische camouflage van club-scan.

Ook Cluster-SST haast zich momenteel om te trappen in de klassieke val van de clubkoortsthermometer. In de benarde kringen van haar dienstverlenende tevredenheidsmanagers probeert men met ontroerende ondernemingsgeest bonuspunten te sprokkelen. Schermen-Squash-Tafeltennis levert echter het zoveelste bewijs dat de een of andere functionaris faalt met het bijhouden van een up-date van clubsituaties. Je bent als driftige bondsorganisatie geen knip voor de neus waard als je de achterban de 100-zoveelste vragenlijst laat invullen.

Het scan-begrip wordt gebruikt om eigen organisatiezwakte te plakken achter een aanbod dat in feite een schaamlap is. Klop aan bij meldpunt Maartje Snelders, neem plaats in de zetel van de empathische problemencoach en neem een slok verenigingsscan. Eigentijdse levertraan voor pipse pingpongers, bij Maartje verkrijgbaar in de smaakvarianten „Sportontwikkeling SST-super en „Productontwikkeling BBP-malt“.

Pardon, een verenigingsscan? Lijkt interessant en therapeutisch, maar het zal geen enkel verschil maken, ondanks verhoogde deadline-activiteit en dat was aan mijn telefoon merkbaar: „Ja, met Mark van de Ploeg hier, van project...“. Ik ving enkele vakterminologische flarden op, maar verpakt in een air alsof meneer Mark rekende op mijn snelle afwimpeling van het verzoek dat hij, namens zijn sectie clustervoorlichting, voor mij in petto had.

„.....Ja, ik heb even een vráágje...“

Wees voorzichtig als dit diminutief tegen u wordt gebruikt. Hoe nadrukkelijker de klemtoon op de twee a's, des te meer adders onder het gras. Vraagt u zich vooral af in hoeverre u op het punt staat om voor een karretje gespannen te worden en of u naar onvermoede bestemmingen kunt worden getransporteerd.

Ik voelde mij dus gerechtigd om de wensen van de clusterwoordvoerder zwijgend af te wachten. Dat kwam goed uit, want mijn abonnement op het geruchtencircuit had al opgeleverd dat er methodologische kwesties waren gerezen over het scan-avontuur in het rijk der schermers, squashers en tafeltennissers. Onderzoekers verzamelen weliswaar moed met Meten is Weten, maar dat heeft geen zin als je geen kaas hebt gegeten van interpretatie. Mij was al ter ore gekomen dat men geen andere uitweg weet dan het inroepen van externe hulp, om clubgegevens in hapklare brokken voor te kunnen sorteren.

Van de Ploeg pauzeerde heel even, waarna ik enige aanscherping van zijn toon bespeurde: „Er ligt al veel materiaal klaar uit lopend onderzoek, maar we hebben iemand nodig voor de redactionele nabewerking. Ons cluster zou graag gebruik maken van uw ervaring. Bent u beschikbaar?“

Een makkelijk in te koppen nee, daar houd ik van.

Hij: „Maar ik heb begrepen dat u zichzelf beschouwd als een soort raad van toezicht...“

Er zijn tijden geweest dat ik dergelijke assumpties nog wel eens probeerde te weerliggen. Het feit dat je vaak dezelfde sport als lijdend voorwerp gebruikt, bewijst niet dat je monomanie bedrijft. Huis-, tuin- en keukentafeltennis is per definitie geschikt als universeel decor voor tal van onderwerpen.

Hij: „Ik hoop dat ik u niet ontrief door te zeggen dat tegenover uw gewaardeerde tekstbewerking een vergoeding staat. Welk honorarium hanteert u?“

Ik: „Nee, dank u wel“.

De heer Van de Ploeg werd op zijn wenken bediend. Sommige telefoongesprekken kunnen beter kort en zakelijk blijven

(wordt vervolgd)

Column Sport Tafelte Sport Tafeltennis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 6 stemmen 271