Tot de dood ons scheidt

Een gewone vrouw van om en nabij de zestig jaar, met kinderen in de Randstad wonend die het moeilijk vind om de touwtjes aan elkaar te knopen. Dat dit voor het meest komt door de invoering van de munt, waar ik maar niets meer over wil zeggen is wel duidelijk en ook ik weet dat veel mensen moeilijk met geld om kunnen gaan, echter deze vrouw was door vrienden doorgestuurd naar de schuldhulpverlening een prachtig fenomeen die er in elk geval voor zorgt dat de zaakjes weer op een rijtje komen te staan.

De dame in kwestie ontving door deze hulp € 50 per week en moest het daar mee doen. Op zich niet zo’n gek bedrag, waar je volgens mij best van kunt rondkomen, oké je moet geen paling of kaviaar willen eten, maar dat deed deze dame voor die tijd ook al niet, dus nu ook niet! Als je in de hulpverlening zit, dan is het de bedoeling dat de post die de schuldeisers sturen uiteindelijk op het bureau komen te liggen van de behandelaar in kwestie, maar dat er wel eens dingen tussendoor glippen, dat kan natuurlijk ook, in dit geval met desastreuze gevolgen! De vrouw in kwestie, was vanwege de bezuinigen al niet meer in het ziekenfonds en liep dus ook al enige tijd met een behoorlijk nare hoest die ze niet wilde laten onderzoeken, daarbij kwam ze met de sneeuwval van verleden week ook nog eens lelijk ten val, ook toen weigerde ze pertinent om naar een dokter of ziekenhuis te gaan, maar toen kwam er dus iemand aan de deur, van een incassobureau, gezamenlijk met een deurwaarder en die vertelden haar dat ze €3000 moest betalen.

Een bedrag waar het mensie met € 50 per week alleen maar mooi van kon dromen! De schrik stond op haar gezicht te lezen, ze liet de mannen uit nog stamelend dat ze in de schuldhulpverlening zat en al nagelbijtend wond ze zich op intussen met een telefoon van een ander haar vriendin bellend, die haar geruststelde door te zeggen, breng die post nou naar die ambtenaar, want die lost dat wel op, maar ja, de dame was gevallen, zoals ik al eerder aangaf en niet in staat die post weg te brengen, maakte zich druk telkens als ze de brief zag en haar bloeddruk nam enorme proporties aan.

Zo erg dat een kennis een ambulance liet komen en zij met spoed moest worden opgenomen! Na een paar dagen werd ze weer buitengezet, of ze verteld heeft dat ze niet verzekerd was, ik weet het niet, wat ik wel weet is dat ze eenmaal thuis gekomen die brief weer zag liggen, besloot een luchtje te gaan scheppen, alvorens misschien die brief weg te gaan brengen, we zullen het nooit weten, want buiten aangekomen met de brief in haar achterhoofd, stopte haar hart ermee! Ze viel op straat, er mocht geen hulp meer baten.

Is dit nou "dood door schuld"?

Schrijver: An Terlouw, 1 februari 2013

an.terlouwcasema.nl

Dood door schuld?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 229