Nandri

Ik begroet mijn kameraad in een volle trein. ‘Ik krijg mijn hond niet stil’, zeg ik tegen hem. Hij kijkt me niet begrijpend aan. ‘Nu hoor ik het’, zegt hij. De mensen in de coupé lachen. We lopen naar een zitplaats. Een volle boodschappentas staat tussen ons in. Hij zoekt het juiste pakketje in de tas en maakt het open. Hij laat het varken knorren, de haan kakelen, het schaap blaten, de hond nog eenmaal blaffen en tenslotte legt hij de hele dierentuin het zwijgen op. We zijn vol verwachting over de middag die komen gaat. Dit keyboard voor peuters moet toch wel in goede aarde vallen bij de kleine?

Even daarvoor was ik bij ‘Nandri’, een tweedehands kleding –en speelgoedwinkel in een voormalig woonhuis in Zevenaar. Ik kijk er mijn ogen uit en ik verbaas me over de hoge kwaliteit van het speelgoed. Ik heb een fantastisch gesprek met een vrijwilligster over de wegwerpcultuur in ons land. Enthousiast laat ze me een grote berg vuilniszakken vol kleding zien. De opbrengst van slechts drie weken. Ze vertelt me dat de inkomsten van de verkopen volledig naar projecten in Sri Lanka gaat. Ik weet nauwelijks wat ik moet gaan kopen in het winkeltje. Het aanbod is enorm. Ik ben vooral onder de indruk van de grote boekenkast vol mooie boeken. Het voelt zo goed dat alles een tweede leven krijgt. En dat hiermee ook nog een arm land geholpen wordt. Samen met haar pak ik uiteindelijk vijf cadeautjes in. Een grote tas voor nog geen tientje. Is het niet geweldig?

De jarige Sophie bladert enthousiast door een boekje over een herder met zijn kudde. Ze wijst naar zijn schapen en doet ze na. Ze is helemaal blij. De dieren op het toetsenbord laten zich nadrukkelijk horen in de huiskamer. Precies de juiste cadeaus.

Ik ben echter het meest onder de indruk van het eerste pakje dat ze uitpakt. Ze rent met de politiewagen naar de glijbaan achterin de kamer. Stralend laat ze de auto naar beneden roetsjen. Zoveel plezier met een cadeautje van veertig cent…

verjaardag

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 5 stemmen 237