Vroeger en nu

Ik denk wel eens aan vroeger. Op een verjaardag feest was het altijd gezellig. De zaterdagavond was meestal de gekozen avond om een verjaardag te vieren. Er werd koffie geserveerd met een slagroomgebakje en niemand klaagde over zijn gewicht en van cholesterol had men nooit gehoord. Sommige vrouwen staken een sigaret op en de mannen rookten of een sigaar of een sigaret. Kortom het was gezellig en na de koffie werd alcoholische drank geschonken. De mannen bier of een borrel en de dames of een citroentje of een advocaatje. Op de grammofoon draaide een plaat van Billy Haley of Chuck Berry, waarop werd gedanst. Niemand had een auto, dus de visite ging naar huis lopen of met de taxi. Avonds, behalve zaterdag, lag men om tien uur al in bed, want de mannen moesten vroeg beginnen en er was nog een werkweek van 48 uur. Ook zaterdagmorgen moest je nog naar je baas en de kinderen naar school.

De vrouwen zorgden voor de kinderen en het huishouden. Televisie was er nog niet. Een gewoon radiotoestel was al een hele rijkdom. Velen hadden alleen radiodistributie met vier zenders. Wanneer de man laat in de middag moe thuis kwam van zijn werk dan werd hij opgevangen door zijn lieve vrouw. Ze deed zijn schoenen uit en schoof zijn pantoffels aan. Een drankje stond voor hem klaar. De maaltijd bestond meestal uit aardappelen en groenten, zondag met vlees en op woensdag een bal gehakt en vrijdag vis. Zondag droeg men nette kleding en ging men vaak wandelen.

Moet je tegenwoordig komen. De familie is natuurlijk wel gezellig en feliciteren je hartelijk. Koffie wordt geschonken, maar suiker en melk moet apart, want er waren dames die bedenkelijk keken wanneer er suiker en melk in de koffie werd gedaan. Je moet aan je lijn denken zag je op hun gezichten. Wie wil er een gebakje bij, vroeg de jarige. Het leek wel of je een oneervol voorstel deed. Geen gebak, liever alleen koffie zwart. We moeten aan onze figuur denken en aan de bloedvaten. Ze hadden in één van de roddelbladen gelezen, dat cholesterol in gebak en slagroom zit. Je bleef mooi met je gebak zitten. Wanneer een heer een sigaar wilde aansteken werd er meteen hysterisch geschreeuwd, dat er niet gerookt mocht worden. Ga maar buiten staan, roepen ze in koor. Zure gezichten zag je wanneer een lekker stukje kaas of worst bij de borrel wordt geserveerd en de muziek moest heel zacht, anders zou je gehoorschade kunnen oplopen.

Op visite komen met het openbaar vervoer of gewoon lopen is er niet meer bij. Ze komen met de auto en moeten ze vaak rondjes rijden om een parkeerplaats te vinden en als ze geld in een parkeermeter moeten doen komen ze liever niet. Gezellig praten is er niet meer bij, alleen klagen over de crisis, dat ze het zo slecht hebben, maar vergeten de mensen in verre landen die helemaal niets te besteden hebben. Veel vrouwen gaan tegenwoordig ook werken, dus de kinderen moeten zich zelf maar redden of oma en opa worden er mee belast.

Gezellig samen een gezonde maaltijd eten is er vaak niet meer bij. Ieder gaat met zijn bord op de bank zitten om naar de televisie te kijken. Vakantie genieten in ons mooie land is minder geworden, het moet in een ver heet land na een lange tocht met de auto in een file. Thuis gekomen hebben ze stress opgelopen en moeten ze niet uitgerust weer naar het werk of school.

Een verschrikking is tegenwoordig ook de televisie en de computer. Gezellige programma's op de TV zoals vroeger een klucht of de bonte avond trein zijn er niet meer bij. Alleen maar misdaadfilms en geouwehoer van wijsneuzen over sport en politiek en ander flauwekul door lieden die zich zeer belangrijk vinden en daarvoor een schandelijk hoog salaris ontvangen. Kijken naar debatten in de tweede kamer doe ik niet meer, want ik erger mij kapot aan sommige lieden die elkaar met nette woorden beledigen. Hoe is het in godsnaam mogelijk, dat een vrouw met een eeuwige glimlach minister van defensie wordt. Ze heeft nog nooit een geweer vastgehouden. Daar moet een kerel staan met een grote snor en een woeste uitdrukking, dan heb je pas een minister van defensie, natuurlijk moet het geen dom figuur zijn. In de trein of bus een gezellig praatje maken met je mede reisgenoot is verleden tijd. Ze zitten allemaal voorover gebogen te kijken naar app.. Wat een wereld. Ik neem een borrel. Misschien heb ik hier en daar wat overdreven. Groetjes van Kees.

Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=2Yjufiij80A

Schrijver: Kees Niesse, 14 november 2013

c.niessehotmail.com

Biografie van deze schrijver

visite roken eten roken eten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 9 stemmen 224