Writer's Block

Ik lijd aan Writer's Block. Schrijfkramp, lettervrees, tikangst, stijlschroom, zinsbreuk. U noemt het maar, ik heb het. Niet dat ik een lijstje met leuke onderwerpen ontbeer. Integendeel, ik zou de anekdotes zo uit mijn mouw kunnen schudden. Allemaal genoteerd in van die piepkleine schriftjes van de Action. Aardige dialoogjes voor de Lidl kassa over een pak Twinkle hagelslag. De mevrouw die tot haar verbijstering ontdekt dat haar fiets zomaar aan twee keurige seniorengazelles is vastgeklonken en die nu met een tas vol diepvriesspullen stampvoetend in de kokende zon staat. De supermoeder die bij de kapper haar drie terroristjes van tussen 4 en 10 voeltbalkapsels aan laat meten en daar voortdurend selfies van maakt, terwijl ze haar overspannen 'kijk mij eens' lachjes de zaak in strooit. Mijn capriolen met de verzegeling van de nieuwe flessen AH olijfolie.

Hup meteen al vier columns weggegeven. U maakt er maar wat leuks van. Ik doe het niet. Ik heb een Writer's Block. Waarom zou ik u vermaken, wie heeft er wat aan. En wat krijg ik terug voor al die moeite. Een paar reacties , als je geluk hebt twee dagen op de voorpagina en dan hup de vergetelheid in. Ik vind er niet veel meer aan, dat is het. Ik heb nieuwszeer, mijn ironie lekt, er is cynisme en 'wat zou het' in mijn schrijfspier gekropen.

Ik denk zelfs al eerder dan dat vliegtuig.
Dreiging aan de oostgrenzen, afgehakte hoofden op spiesen in Irak, een kalifaat in de Schilderswijk, enge virussen, hele steden in Gaza naar het stenen tijdperk gebombardeerd. Al die doden, al die beelden. Ze rammelen aan mijn relativeringsvermogen. Ze geven een soort diepe drukkende grondtoon aan mijn leven waar op dit moment weinig oud leuks tegenop gewassen is. Het besef dat het feest van vrijheid en veiligheid zomaar voorbij kan zijn, het onvoorstelbare ineens realiteit kan worden.
En dan ook nog eens die koleremuggen als je net op de grens van de slaap bent aangeland. Ze schijnen al vanaf 15 meter te ruiken dat mijn bloed precies de juiste samenstelling heeft voor het grootbrengen van hun nageslacht. Eerst boren ze met twee stiletto's een gaatje in de opperhuid, dan zoeken ze een haarvat en brengen hun slurfje naar binnen. En kratsen maakt het achteraf alleen maar erger. Als dat geen mooie vergelijking is met de algehele toestand anno nu.
Misschien kunt u dat verder uitwerken. Ik even niet.
Ik heb een Writer's Block.

Writer\'s Block

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 6 stemmen 175