Schrift
Soms komen schoten voor de boeg toch oorverdovend binnen.
Er wordt landelijk getwijfeld aan het nut van schrijfonderwijs op school.
In het digitale tijdperk zou het handschrift overbodig worden.
Mijn oren tuitten van dit proefballonnetje. Niet meer leren schrijven omdat we toch alles met smartphone en tablet doen. Geen onderwijstijd meer besteden aan dat soort onbenulligheden, nieuwe vakken als ondernemen, programmeren en strategisch denken daar hebben we wat aan! Het schrift, bakermat van wat we beschaving noemen, kleitabletten, spijkerschrift, dode zeerollen, kopiërende monniken, weg ermee leve de economische groei.
De meest gestoorde onderwijsvernieuwers scharen zich weer onder het vaandel van opschudder van alles en nog wat, de jonge regent nieuwe stijl en ontwapenende krullenbol, Sander Dekker, staatssecretaris.
Maar wat is persoonlijker dan een handgeschreven krabbel of brief.
Waar leidt je het karakter en de gemoedstoestand van de schrijver beter uit af. Ik leerde schrijven met de schuine lijnenkaart. Eindeloos oefenen op de Gotische hoofdletters en de krullen in de c. Met de kroontjespen dun in de opwaartse lijn en dik naar beneden. Kleine kunstwerkjes maken van een simpel dicteetje. Tong uit de mond, inktlap in de aanslag.
En we zijn al zo'n eind op weg naar de uitgang. In mijn tijd als docent namen we het waanzinnige besluit om geen handgeschreven werkstukken of scripties meer te accepteren. Ik kon de meest onleesbare hiërogliefen ontcijferen en er het genie of de lammeling uit aflezen. Ik denk dat ze nu niet eens meer geprint worden maar als mail of power point worden verzonden.
Check de handschriften eens van al die gezellige Whats Appers van onder de 40 in je omgeving. Beroerde hanenpoten, totaal ontwend om met de pen het papier te toucheren. Schrijf zelf nog eens een a4tje vol en voel de spierpijn in je pols en duim en wijsvinger. De onzekerheid waarmee je de letters tot woorden vormt, de concentratie die je ontglipt omdat het 10 keer langzamer gaat dan het rammen op een toetsenbord.
Ik ondersteun de roep voor het in ere herstellen van de handgeschreven brief met alle uitglijers en doorhalingen, met vlekken en strepen en de uitgelopen traan. In klad of in 't net.
En als je weer in vorm komt, hersens en spieren wennen aan het ambacht dat schrijven heet, dan volgt het plezier, de voldoening van de meanderende gedachtegang die zich uit in fraaie zinnen die van dichtbij aan je ontspringen. Soms stop je even om te wachten op de beste formulering, proef je hoe de woorden zich schikken. Hoe er contact ontstaat tussen jezelf en de liefste, de beste of geachte.
Op houtvrij papier dat de jaren trotseert opdat mooie woorden niet in bits en bites vervliegen. Want wat doen we als de Cloud op een dag is weggedreven?
hotmail.comGeplaatst in de categorie: actualiteit
handschrift
917
Geef je reactie op deze inzending:
Mooie column.