De onrechtmatige gijzeling door het Allard Pierson Museum
Ik schaam me als Nederlandse burger plaatsvervangend voor de brutale manier waarop het Amsterdamse Allard Pierson Museum om gaat met de in bruikleen gegeven kunstschatten uit vier musea op de Krim. Het begint namelijk op een ordinaire diefstal te lijken en dat moeten we als rechtschapen volk niet willen toestaan. Bovendien is het een schending van de internationale afspraken over het lenen van elkanders kunstschatten. Het wordt tijd voor mijn Salomo's oordeel over deze penibele kwestie.
Er was eens een zeer wreed en barbaars nomadenvolk, genaamd de Scythen, die als uitstekende paardrijders en gevreesde krijgers veel land wisten te bezetten, ook het Krim-eiland. Dit onrustige volk deed aan sjamanisme en toverij, ze geloofden in de Moedergodin en ze aanbaden het magische vuur. Ze gebruikten de schedels van hun slachtoffers om Griekse wijn uit te drinken. In tijden van rouw deden ze aan automutilatie, zoals de punt van een pijl door de linkerhand duwen en een diepe snee rondom de arm kerven. Maar ze bedreven ook de handel met de Grieken en op die manier wisten ze veel kunstschatten te vergaren. Wellicht is toen al het failliet van Griekenland begonnen. In de grond zijn de kunstschatten, die het Allard Pierson Museum nu in hun onderaardse kluizen gevangen houden, dus onbetwist van de Scythen. Dus in wezen niet van de Oekraïners en ook niet van de Russen. Het is roofbezit.
Het gaat om ruim duizend kostbaarheden; zilveren en bronzen sieraden, een gouden zwaard met een gouden zwaardschede, een pronkhelm, die mij aan de eierdop van Calimero doet denken, speciale Chinese lakdoosjes voor juwelen, grafzerken, een altaar, een beeld van een Scytische godin, aardewerk en edelstenen. De Universiteit van Amsterdam, waarvan het archeologiemuseum een onderdeel is, was de afgelopen zomer al volop in zijn nopjes met deze bijzondere bijvangst, maar ze laten hun hebzucht nu wel heel erg min kennen. Terwijl Amsterdam nota bene uitpuilt qua kunstschatten. Het is pronken met andermans veren en zeer onwaardig van de directie van dit piratennest-museum om onder het valse mom van onduidelijkheid de schatten maar lekker zelf te houden, met natuurlijk de intentie om deze schatten voorgoed te behouden, want naast Oekraïne en Rusland is ook Nederland in de juridische tredmolen gestapt.
Nogmaals, het is om je rot te schamen.
De vier musea op de Krim zijn een juridische procedure tegen het Allard Pierson Museum begonnen, wat hun goed recht is, want die onbetrouwbare Hollanders maken van leengoed zomaar vastgoed. Toch is de aarzeling om het terug te sturen naar de Krim begrijpelijk, daar de Russen inmiddels de Krim hebben ingepikt. Op het punt van de uitlening was de Krim nog van Oekraïne en dat moet wat mij betreft de doorslag geven. Ik ben het dan ook volkomen eens met Maarten Sanders, de advocaat van Oekraïne, dat de kunstschatten eigendom van de Oekraïense Staat zijn en dat ze dus direct naar Kiev moeten worden gestuurd. Die juridische rompslomp is een overdreven afleidingsmechanisme. We kunnen zelf best voor rechter spelen. Daar komt ook nog bij, dat Rusland op een uiterst valse manier de Krim heeft gestolen van Oekraïne. Die dieven ga je toch niet belonen door ze ook nog eens deze kunstschatten op te sturen! Dat is politiek gezien wel het domste wat je zou kunnen doen! Al gaat Rusland op zijn achterste poten staan, dat doen ze dan ook vooral om hun sporen uit te wissen aangaande hun criminele inval op de Krim. Bovendien zijn die kunstschatten niet het persoonlijke bezit van die vier museum-directies.
Daar komt nog bij, dat het bestuur van het Allard Pierson Museum na de verlopen leentijd meteen zelf een beslissing had moeten nemen en de kunstschatten naar Kiev had moeten sturen. Ze denken vast 'Twee honden vechten om een been en de derde gaat er mee heen!', maar die vlieger gaat niet op, want het is hoe dan ook nooit van hen. Het is zelfs een grove blamage voor de nationale handelsgeest. Die juridische procedure kan wel eens jaren gaan duren en dat had de directie van het desbetreffende museum allang ingecalculeerd. Om de redenen, die ik hierboven genoemd heb, weet ik zeker, dat de definitieve uitspraak van de rechter precies zal zijn, wat ik en velen met mij nu al weten. De directie van het Allard Pierson Museum mag wel op haar hoede zijn, want de dolende geesten van de bloeddorstige Scythen zijn minder beschaafd dan Oekraïne en Rusland, die de kostbaarheden beide keurig op juridische wijze opeisen, en zij zullen naast hun rechtmatige eigendommen zeker niet nalaten om alles wat los en vast zit in dit zichzelf voor schut gezette smurfenmuseum met zich mee te nemen.
Geplaatst in de categorie: kunst
Scytisch goud
152
Geef je reactie op deze inzending:
Jij zegt dat ze gemakkelijk zelf kunnen besluiten ze naar Kiev te sturen, naar Oekraïne dus, dat inderdaad de rechtmatige eigenaar was. Ze zijn er echter beducht voor dat ze dan een juridische claim aan hun broek krijgen van de musea die de schatten beheerden, en die nu onder Rusland vallen. Dat is niet helemaal onterecht. Ik denk dat de uitkomst inderdaad zal zijn dat de schatten aan Oekraïne behoren, daarin ben ik het met jou en advocaat Sanders eens. Maar ik snap de aarzeling wel van het Allard Pierson dat ze die beslissing graag aan de rechter overlaten. En natuurlijk kan het niet dat ze deze schatten zelf houden. Maar ik geloof ook niet dat dit hun intentie is.
Mooi hoe je een stuk geschiedenis van de Scythen verwerkt in je column. De schatten behoren oorspronkelijk inderdaad hun toe. Nu mag de rechter bepalen wie de wettig erfgenamen zijn. Een interessante zaak om te blijven volgen.