Warmte zoeken
Zestig jaar is het geleden, of zelfs meer, zegt ze, we woonden in een hartstikke klein huisje, een flatje kun je het amper noemen. Een huisje geschikt voor twee personen, maar nu zaten en woonden er negen mensen in, van klein naar groot! Geboortebeperking was nog geen voorkomend gebeuren, zodat er ieder jaar een kindje bijkwam.
Ach zegt ze: je wist niet beter, immers hadden alle buren hetzelfde aantal, soms meer, kinderen, maar ik kom even terug op Sonja, zo heet ze. Sonja was de oudste van het grote gezin en daarom bij uitstek geschikt als vervangend moeder op te treden, wat ze dan ook deed. Makkelijk had ze het niet, maar wie had dat wel in de jaren zestig?
Haar zusje Ineke, een paar jaar onder haar deelde samen met haar een bed, vanwege ruimtegebrek, vanwege geldgebrek, kortom het was de normaalste zaak van de wereld. In het superkleine hokje stond nog een bedje, ook daar lag een kind in, in het andere kleine kamertje ( lees hokje) lagen nog eens drie jongens en de allerjongste lag bij vader en moeder in de slaapkamer.
Het was behelpen, het was klein, zelfs bij de allernormaalste zaken moest je je klein maken, zelfs op de wc, want hoe haar vader zich ooit op dat kleinste kamertje kon keren, zal haar altijd een raadsel blijven, net als met de omvang van haar moeder, de deur moest open blijven staan, immers klem zitten in het kleinste kamertje, dat wil geen mens!
En als in de winter de kachel door de kolen snorde dat het een lieve lust was, de woonkamer zalig warm was, de slaapkamers daarentegen superkoud met het ijs op de ramen, was het een verademing te weten dat grote zus een zalig warme nachtpon droeg, het zusje naast haar eeuwig koude voetjes, zachtjes vroeg: Son, mogen m’n voeten bij jou! Wat gerommel in bed, zus zei, kom maar....met langzaam warmer wordende voetjes kwam Klaas Vaak rap voorbij, zodat de slaap zich ontfermde over het te grote gezin in de veel te kleine kamertjes...!
1 juli 2019
casema.nlGeplaatst in de categorie: familie
Warm
762
Geef je reactie op deze inzending: