Alle inzendingen over familie

De geharde lezer komt het volgende vast bekend voor. Dit wordt een sterk ingekorte versie van het originele verhaal in Rare Portrettengalerij (https://short-link.me/122vn). Ouwe koek dus, verse inzichten. Niet geschikt voor gevoelige zielen, maar voor wie van huiververhalen houdt is het amusant. Wa...

Twee jaar geleden, toen ik mijn kroonjaar razendsnel bereikt had na een turbulent en getormenteerd leven, ontmoetten mijn laatste verwanten elkaar voor de eerste keer en welhaast aarzelend schudde mijn hoogbejaarde tante de hand van mijn beste vriendin. Hun ontmoeting bleek een succes en het werd...

Ik ontmoette hem in de Aldi. Hij is ver in de tachtig. Ik ken hem al heel lang uit de baptistenkerk waar ik in 1991 gedoopt ben. Hij is de vader van een vriend van mijn ex. Ik hoorde het van zijn vrouw en zij noemde het, zacht met verbittering in haar stem, 'ziek'. Haar hoofd gebogen in berusting....

De lezer hoefde geen gediplomeerde detective te zijn om al vroeg in dit verhaal te vermoeden dat Anton en zijn hospita het goed met elkaar konden vinden. Daar werd in de vertelling niet geheimzinnig over gedaan. Dus de Hercule Poirots onder de lezers kunnen hun vergrootglas weer opbergen. Een nie...

Een terecht verwijt aan mijn penvoering is de opeenstapeling van personages. In een fictieve vertelling is dat makkelijk opgelost, want dan draai ik een aantal personen de nek om. In dit authentieke verhaal zijn personen bij bepaalde gebeurtenissen noodzakelijk. Anders zijn er geen gebeurtenissen. ...

Donderdagavond. Zelfde jas, zelfde route. Langs het lege bushokje, de donkere ruiten van het reisbureau, de kapper die al jaren dicht is. Hij duwt de deur open, stapt naar binnen, veegt zijn schoenen droog aan de mat. ‘Ha Ruud,’ zegt de barkeeper. Ruud knikt. ‘Een vaasje.’ ...

Naast hem, de "Captain of her heart", mijn geliefde vader, staat ze op de foto. Ze draagt de zelf-vervaardigde bloes en rok en de elegante schoenen, die ze nog zou dragen tot deze vervangen zouden worden door het lompe, grove. orthopedische schoeisel. De foto is genomen op de Rijnboot. Mijn ...

Een zijwaarts uitstapje… De opmerkzame lezer herinnert zich de geheimzinnige Lidl-tas waarmee Ben rond liep. De intrigerende inhoud heb ik achterhaald, maar inmiddels vreesde ik van mijn eigen vertellingen lichtelijk depressief te worden. De tas met de eraan vastzittende Ben parkeer ik daarom eve...

"Vele wegen leiden naar Rome" zegt men, echter slechts één weg voert naar het huis van mijn hoogbejaarde tante in het dorp nabij onze provinciehoofdstad. Met vierennegentig jaar zegeviert zij nog altijd over de familieleden die niet meer te midden van de levenden zijn; de zussen en broers van...

"Vader vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen." Dat wisten de mannen die Jezus kruisigden inderdaad niet. Ze meenden oprecht dat ze de opdracht hadden gekregen om een misdadiger te kruisigen. Zijn eigen volk had hen die opdracht gegeven. Ze wisten niet wat ze deden. Deze onwetendheid ...

Bij tijd en wijle schreeuwt er een kind moord en brand in de bibliotheek omdat het zijn moeder kwijt is geraakt. Ik zit in de afdeling voor volwassenen die zonder muren grenst aan de kinderafdeling. De klanten werken gewoon door zolang het hen niet aangaat. De moeder, en tegenwoordig ook de vader, k...

De helgele, elegante treinen suisden met zachte vaart af en aan op het station van Eindhoven. Ik was op weg naar mijn zus; de dierbaarste; de nog overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt. In Heeze wac...

De vrouw door wie ik geboren ben gunt mij geen enkele blik. Ik voel onverhoeds de gemene zuigkracht van haar dwingende energieën die mijn boosheid moeten uitlokken. Hier was ik als kind aan overgeleverd. Ik had geen schijn van kans. Heden heb ik die kans wel. Want ik heb de familieband verbroken ...

We zaten samen aan een tafeltje in het grand café van de stad waar ik ooit woonde. Haar zwarte krulhaar was losjes samengebonden in een staart, met enkele witgrijze haren bij haar voorhoofd en slapen. Zoals mijn moeder en oma, is ook haar vader getroffen door dezelfde ziekte. Sinds kort woont hij i...

Oh jazeker zijn ze er, ze laten zich niet zien niet echt dan maar ze zijn er zeker weten want: een twintigtal jaren geleden kwam er een goede bekende langs die meer wist en zag dan de doorsnee mens. Met die term wil ik niemand voor het hoofd stoten want er zullen altijd mensen zijn die meer zien ...

De eerste kerstkaart lag in de brievenbus. De envelop toonde een zwart, lopend schrift, maar dan in drukletters en deze bevatte een foto van het gezinnetje van mijn lesbische nicht en van haar vriendin en hun twee kinderen, glimlachend en door de fotograaf in een harmonieuze pose afgebeeld. Men had ...

De foto toont ons, de beide zusjes, op een schommel. Saamhorig, kwetsbaar, argeloos, onschuldig. Omringd door boomstammen in het befaamde bosgebied van Oisterwijk. Als oudere, verantwoordelijke en wijzere zus toon ik de bescherming, de zorg en de liefde die ik het jongere meisje dat mijn zus is, ...

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen. Ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt, een tafereeltje dat bezwaarlijk de toestand of h...

Het regende pijpenstelen, dus het was een perfecte dag voor een gezellige boedelverdeling. De boedelverdeling, oftewel de erfenis van onze langstlevende ouder, die weliswaar geen rijk had nagelaten waar de zon nooit ondergaat, maar door spaarzaam leven — denk aan het in zeer dunne laagjes uitsmere...

De nieuwe dag, die ons nog altijd geschonken wordt, heeft zich aangekondigd met uitbundig licht en met een bleke hemel achter het geboomte aan mijn venster. De Tilburgseweg, omringd door de pontificale villa's van de welgestelden, verbindt als vanouds Tilburg en Goirle. In het dorp ben ik welko...

Onze oma hadden wij een bijnaam toegekend. We noemden haar met een erenaam "oude oma". Dit in tegenstelling tot de andere, meer levenskrachtige oma die zonder slag of stoot, ziekte, zwakte of misselijkheid haar leven voortzette tot aan haar drieënnegentigste levensjaar. "Oude oma" rustte ste...

Ook en vooral als men sinds jaar en dag moet verblijven in een inrichting ziet men zijn familie graag. Het zijn de broer en zus naast wie men in vroege kinderjaren de eerste, wankele aanzetten van het leven meemaakte. En zo ontluiken in de vroege lente de fragiele bloesems die uitgroeien tot voll...

Toen de hemel bedekt was en een spatje regen neerdaalde en ons verraste, zou ze me komen bezoeken en ze zou op de fiets komen vanuit het naburige dorp. De lange, lange jaren waren gepasseerd en nu zouden we elkaar weerzien. En ik herinnerde me zozeer hoe ze als het ware deel uitgemaakt had van on...

Een frivool citroengeel vlindertje dartelde die morgen in de door haarzelf verzorgde voortuin van mijn drieënnegentigjarige tante. Het kondigde een nieuwe zomer aan, tevens een zomer in het leven van de oude mevrouw waar we zeer op hoopten maar die wellicht nauwelijks nog in het verschiet lag. W...

Mijn uitgever zei nog voordat het boek een titel had, dat 'Het Kleine Verschil Dat Alles Verandert' ook door mensen met een MBO-opleiding moest kunnen worden gelezen. Hoewel ik vaak hoor dat mijn teksten goed te lezen zijn, heb ik daar dan ook rekening mee gehouden. Mijn goede moeder belde me e...

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen of...

Een wit, geëmailleerd naamplaatje met daarop de naam "Broeckx-Schmitz" in zwarte letters sierde de voordeur van het oude huis aan de Gerard de Bondtstraat. Het huis waarnaar mijn voorouders gevlucht waren na de economische malaise van de twintiger jaren van de vorige eeuw. Het kapitale huis met d...

De lange, lange jaren die gepasseerd waren en de turbulente, dramatische gebeurtenissen die zich in onze beider levens voorgedaan hadden, schenen ons van elkaar losgekoppeld en verwijderd te hebben tot we elkaar terugvonden. Haar blikken had ze gericht op een foto, opgesteld in mijn woonkamer die ha...

De drieëntwintigste maart van het jaar 2016 was de laatste verjaardag uit het leven van de vader van Bjarne. Een dag later stierf de wereldberoemde voetballer Johan Cruijff in Barcelona. De voetballer waar zijn vader altijd een fan van was geweest. Drie dagen later stond Bjarne aan het ziekbed v...

Bjarne was even naar het Amsterdamse Oosterpark gegaan, maar het lukte hem niet om aan zijn herinneringen te ontsnappen. Toen hij op een bank ging zitten dwaalden zijn gedachten naar het verleden. Bjarne Gosse kon als kind vaak genoeg verdwalen om zich te onderscheiden van de waanzin die hem angsti...