Alle inzendingen over familie

De helgele, elegante treinen suisden met zachte vaart af en aan op het station van Eindhoven. Ik was op weg naar mijn zus; de dierbaarste; de nog overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt. In Heeze wac...

De vrouw door wie ik geboren ben gunt mij geen enkele blik. Ik voel onverhoeds de gemene zuigkracht van haar dwingende energieën die mijn boosheid moeten uitlokken. Hier was ik als kind aan overgeleverd. Ik had geen schijn van kans. Heden heb ik die kans wel. Want ik heb de familieband verbroken ...

We zaten tegenover elkaar aan een tafeltje in het grand café in de stad waar ik jaren geleden woonde. Haar zwarte krulhaar was losjes bijeengehouden in een staart, enkele witgrijze haren bij haar voorhoofd en slapen. Haar vader, een van de zeven broers van mijn moeder, lijdt aan dezelfde ziekte waa...

Oh jazeker zijn ze er, ze laten zich niet zien niet echt dan maar ze zijn er zeker weten want: een twintigtal jaren geleden kwam er een goede bekende langs die meer wist en zag dan de doorsnee mens. Met die term wil ik niemand voor het hoofd stoten want er zullen altijd mensen zijn die meer zien ...

De eerste kerstkaart lag in de brievenbus. De envelop toonde een zwart, lopend schrift, maar dan in drukletters en deze bevatte een foto van het gezinnetje van mijn lesbische nicht en van haar vriendin en hun twee kinderen, glimlachend en door de fotograaf in een harmonieuze pose afgebeeld. Men had ...

De foto toont ons, de beide zusjes, op een schommel. Saamhorig, kwetsbaar, argeloos, onschuldig. Omringd door boomstammen in het befaamde bosgebied van Oisterwijk. Als oudere, verantwoordelijke en wijzere zus toon ik de bescherming, de zorg en de liefde die ik het jongere meisje dat mijn zus is, ...

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen. Ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt, een tafereeltje dat bezwaarlijk de toestand of h...

Het regende pijpenstelen, dus het was een perfecte dag voor een gezellige boedelverdeling. De boedelverdeling, oftewel de erfenis van onze langstlevende ouder, die weliswaar geen rijk had nagelaten waar de zon nooit ondergaat, maar door spaarzaam leven — denk aan het in zeer dunne laagjes uitsmere...

De nieuwe dag, die ons nog altijd geschonken wordt, heeft zich aangekondigd met uitbundig licht en met een bleke hemel achter het geboomte aan mijn venster. De Tilburgseweg, omringd door de pontificale villa's van de welgestelden, verbindt als vanouds Tilburg en Goirle. In het dorp ben ik welko...

Onze oma hadden wij een bijnaam toegekend. We noemden haar met een erenaam "oude oma". Dit in tegenstelling tot de andere, meer levenskrachtige oma die zonder slag of stoot, ziekte, zwakte of misselijkheid haar leven voortzette tot aan haar drieënnegentigste levensjaar. "Oude oma" rustte ste...

Ook en vooral als men sinds jaar en dag moet verblijven in een inrichting ziet men zijn familie graag. Het zijn de broer en zus naast wie men in vroege kinderjaren de eerste, wankele aanzetten van het leven meemaakte. En zo ontluiken in de vroege lente de fragiele bloesems die uitgroeien tot voll...

Toen de hemel bedekt was en een spatje regen neerdaalde en ons verraste, zou ze me komen bezoeken en ze zou op de fiets komen vanuit het naburige dorp. De lange, lange jaren waren gepasseerd en nu zouden we elkaar weerzien. En ik herinnerde me zozeer hoe ze als het ware deel uitgemaakt had van on...

Een frivool citroengeel vlindertje dartelde die morgen in de door haarzelf verzorgde voortuin van mijn drieënnegentigjarige tante. Het kondigde een nieuwe zomer aan, tevens een zomer in het leven van de oude mevrouw waar we zeer op hoopten maar die wellicht nauwelijks nog in het verschiet lag. W...

Mijn uitgever zei nog voordat het boek een titel had, dat 'Het Kleine Verschil Dat Alles Verandert' ook door mensen met een MBO-opleiding moest kunnen worden gelezen. Hoewel ik vaak hoor dat mijn teksten goed te lezen zijn, heb ik daar dan ook rekening mee gehouden. Mijn goede moeder belde me e...

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen of...

Een wit, geëmailleerd naamplaatje met daarop de naam "Broeckx-Schmitz" in zwarte letters sierde de voordeur van het oude huis aan de Gerard de Bondtstraat. Het huis waarnaar mijn voorouders gevlucht waren na de economische malaise van de twintiger jaren van de vorige eeuw. Het kapitale huis met d...

De lange, lange jaren die gepasseerd waren en de turbulente, dramatische gebeurtenissen die zich in onze beider levens voorgedaan hadden, schenen ons van elkaar losgekoppeld en verwijderd te hebben tot we elkaar terugvonden. Haar blikken had ze gericht op een foto, opgesteld in mijn woonkamer die ha...

De drieëntwintigste maart van het jaar 2016 was de laatste verjaardag uit het leven van de vader van Bjarne. Een dag later stierf de wereldberoemde voetballer Johan Cruijff in Barcelona. De voetballer waar zijn vader altijd een fan van was geweest. Drie dagen later stond Bjarne aan het ziekbed v...

Bjarne was even naar het Amsterdamse Oosterpark gegaan, maar het lukte hem niet om aan zijn herinneringen te ontsnappen. Toen hij op een bank ging zitten dwaalden zijn gedachten naar het verleden. Bjarne Gosse kon als kind vaak genoeg verdwalen om zich te onderscheiden van de waanzin die hem angsti...

Het voorjaar van 2015 werd opgeschrikt door een mailbericht van de zus van Bjarne. Geschrokken staarde Bjarne naar de tekst die op het beeldscherm van zijn computer was te lezen. Zijn oude vader had niet lang meer te leven. Er was nog voldoende tijd om afscheid te nemen, maar Bjarne moest niet te la...

De broer die altijd op mij wacht, terwijl mijn leven zich ijlings voortspoedt en mijn gedachten vaak afdwalen van zijn lotsbestemming en levensomstandigheden, wachtte ook op mij op de druilerige zondagmiddag waarop ik hem opnieuw bezocht. Hij droeg een cognackleurige warme trui en was al snel dru...

Het staat hier sinds kort te pronken op mijn oude, zwartgelakte vitrinekast: een boeket, samengesteld uit schitterende bloemen met prominent in het midden de fleurige roos die een voorbije zomer representeert. De allerliefsten zonden mij dit, nadat de woelingen van de frequente ruzies hoog opgela...

Naar het oude huis, naar de "boerderij" waar zovele van mijn voetsporen liggen, waar eens de dartele hond met glanzende zwarte vacht die niet meer te midden van de levenden is, speelde en mij kwam begroeten, zal ik blijven verlangen. Daar rekken nog altijd mijn enig overgebleven dierbaren hun n...

Het terrein van "Prisma" in Biezenmortel, de instelling waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft, herbergt nog onvermoede verrassingen, zoals een fraai restaurant met de naam "Lokaal 12" dat is ondergebracht in een mooie, sfeervolle ruimte en dat plaats biedt aan een ruim aantal bezoekers. ...

‘Hoi, buurman, alles goed?’ vroeg de buurman toen ik hem voor een wandeling passeerde. ‘Jazeker, heerlijk weertje toch vandaag.’ ‘Inderdaad iedereen en van alles knapt er van op.’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘Ach ik bedoel zowel de natuur als zoiets als je gevoelens.’ ‘Wat nou was...

De zus, de liefdevolle, bezorgde en betrokken zus van de zeer zwakbegaafde man, leest zijn wisselende sentimenten af van het gezicht van haar broer. Zij probeert uit zijn gebaren zijn gemoedstoestand op te maken. Met behulp van haar kunstzinnige gaven zal zij een wandschildering vervaardigen die de ...

De tante, de zus van vader, staat afgebeeld naast haar drie broers en haar ouders op de familiefoto in zwart-wit die nog altijd mijn kamer siert. Deze stamt waarschijnlijk uit 1947. Op de foto draagt ze een geruite bloes en zwarte spencer en de ziekenfondsbril met ronde glazen en haar haar krult wee...

Sinds zestig jaar zetelt de familie in het mooie huis aan het Nassauplein dat ik zo vaak van buiten af aanschouwde. De staketsels van de "gekandelaberde" bomen staan voor de deur die ondanks alles in het nieuwe seizoen enige bloei tonen en waar kennelijk het mij zo vreemde en onbekende geluk opblo...

“Bij psychische ongemakken, alsjeblieft niet de geestelijke gezondheidszorg inlichten, want die maken er onmiddellijk een trauma van, met mogelijke stoornissen tot gevolg.” De brief van Tom Gosse, die hij aan zijn broer Bjarne schreef, begon al mistroostig. Ondanks zijn diagnose Schizofrenie k...

Bezoekers zijn altijd welkom in de lage paviljoens van "Prisma" in Biezenmortel die verspreid liggen over een parkachtig terrein en ook in het gebouw met de kale, "prikkelarme" maar door geldgebrek weinig opgesierde wanden waar sinds jaar en dag mijn broer verblijft. Vele "cliënten" van "Pri...