Het was ooit leuk

Op de column van Victor S., over het voetbal geheten ‘Voetbal is geweest’, heb ik gemeend te moeten reageren, om hem als echte sportliefhebber de sport niet helemaal de rug toe te laten keren.
Maar als ik van mezelf uitga, dan moet ik bij mezelf ook constateren dat ik tegenwoordig heel anders tegen sport aankijk.

Echt het heeft met de leeftijd te maken. Iets wat ik ook bij anderen constateer. Vroeger als ik naar een van mijn zwagers ging kon ik met liefde en graagte weer een beetje zout in zijn zwakke plek strooien. Hij is of was Feyenoordfan. Ja, inderdaad, je hebt ze in alle families – 't is niet anders. Maar goed ik als Ajax‘fan’ kon door de jaren heen met veel successen pronken, terwijl - laten we eerlijk zijn - Feyenoord langzaam naar de grijze middelmaat afzakt. Wat oprecht gemeend echt jammer is voor zo’n grote club. Nogmaals ik meen het, want zoals u zag staat bij mij het fan tussen haakjes. Het betekent dat ik geen ‘die hard’ fan ben. Nee, ik hou gewoon van het type spel van Ajax.
Trouwens wat mijn zwager betreft, het raakt en interesseert hem ook niet meer.

Maar de leeftijd speelt op en het kan me niet zoveel meer schelen. Nationaal is het ieder jaar hetzelfde, PSV of Ajax wordt kampioen. Het maakt mij eigenlijk niets meer uit.
Spannender is meer wie er al of niet degradeert. Het is echt de leeftijd. Als jongeman volgde ik de meeste wedstrijden van de Champions League, nou alleen nog als Ajax speelt. PSV komt nooit meer door de poulefase, dus dan ga je daar geen tijd aan besteden en de andere clubs kunnen er alleen maar van dromen.

Ach, sport heeft voor het grote deel ook met jeugdigheid, hormoontjes, adrenaline enz. te maken, vermoed ik. Nu ik ouder ben kijk ik er anders tegenaan. Gisteren (zondagmiddag) uit verveling sport gekeken. Wielrennen vind ik leuk vooral vanwege de mooie omgevingsplaatjes – een tijdrit of vlakke etappe is aan mij niet meer besteed. Geef mij die bergetappes maar, met de fraaie beelden uit de helikopter met dat lekkere geluid – mooie sport.
Maar toen zag ik plotseling een groep volwassen kerels in lange pyjamabroeken en slaapmutsjes op, elkaar suf een balletje toegooien. Terwijl een ander ze met een knuppel weg moest slaan. En tegelijkertijd renden er enkelen een veldje rond. O ja, 't is waar, honkbal heet dat. Zelf zou ik zeggen jongens ga lekker bij je gezin zitten, pak een boek, dat lijkt me iets zinvoller of ga met de familie wandelen of fietsen – veel gezonder. O ja, en dan dat volleybal of dat sullige hockey of korfbal, ook zo lekker zinvol. Of autoracen, en dan weer aangeslagen zijn als er zich weer eens eentje doodrijdt.

Ach en dan heb je die sportverslaggevers, veelal mannen op leeftijd, die zo overdreven enthousiast verslag doen. Hoe kan dat, hebben ze zogenaamd de eeuwige jeugd? Ik geloof er niets van. Ach een beetje speed of cocaïne of een krat vol energiedrank weggespoeld met cola zal er aan ten grondslag liggen. Dat moet wel toch?
Dat de jeugd gek op sport is – logisch, prima, gezond zelfs. Maar als je dik in de vijftig bent en, bij wijze van spreken, nog altijd als fanatiekeling in de hekken klimt, dan is er iemand of iets niet helemaal meer okselfris.

Nee, hoe ouder je wordt hoe meer je relativeert, gelukkig en er zijn best veel andere zinvoller dingen waar je je druk over kunt maken. Sport was ooit eens echt leuk.
Toch wist Ajax dat gevoel vorige jaar weer een beetje bij me op te halen. Wie weet lukt het ze nog eens.

sport voetbal jeugd voetbal jeugd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 101