Boer Zoekt Vlees

Bij bezien van het televisieprogramma Boer Zoekt Vrouw valt op, dat boerenleven nog steeds een romantisch ideaal lijkt. Door begerige blikken van kandidaten, door cameramensen onder elkaar ‘slachtvlees’ genoemd, zien wij ansichtkaarten van landlevens. De geur van stront, pis en gegil van bange varkens valt daarbuiten. Evenals de terreur van elke dag walgelijk vroeg opstaan met somber Corona nieuws.

Wel blikkeren de ogen van vrouwen en mannen en likken de jonge boeren hun lippen en stoomt de stamppot op de geschuurde houten tafel, die midden in de keuken staat met het lange aanrecht waartegen de verse partners in de toekomst prettig kunnen hangen. Terwijl voor die tijd de dwaaltocht naar een passend karakter geheel opgaat in meer geile bespiegelingen.

Zo gloort een toekomst met echte kerels die zich verbonden voelen met vette klei of arm zand, dat in de groeven van de tractorzolen van de boeren akelige strepen trekt op de pas geboende keukenvloer. De geliefde partner zal dan in verbijstering de emmer met sop grijpen en onverstaanbaar mompelen vanachter haar mondkapje. Later passeren uren van stilzwijgen, slechts onderbroken door krijsende biggen en mekkerende geiten.

In de nachten zal vrouw of man glimlachen van plezier, samen met de uitverkoren boer, voordat het gevederde beest bij het eerste daglicht de kalme tederheid wakker kakelt, alsof een nieuwe dag in het boerenparadijs begint. Niets blijft ons intussen bespaard van beelden van met vet spek doortrokken boerenlevens, terwijl wij diep van binnen voelen dat hier het echte leven in de televisieformule verborgen blijft. Buiten de beeldbuis woekert het virus intussen door.

boer virus vrouw partner

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 383