Naar adem snakkend hangen overheden in de touwen

Het aantal forse mislukkingen en akelig verkeerde inschattingen van de diverse kabinetten van de afgelopen zeg vijftien jaar vormt zo langzamerhand een zeer sombere reeks in een ‘gaaf land’ als Nederland. Onder de sluier van de laag bofkontjes en de deels welvarende ouderen geboren vlak na de Tweede Wereldoorlog lijkt veel in dit land op rozengeur en maneschijn. Maar zelfs nieuws mijdende landgenoten ontkomen niet de aan opdringerige keiharde onderzoek feiten op tal van terreinen.

Zelfs de nieuwe bestuurscultuur lijkt, zoals chagrijnen al voorspelden, nog een hol galmend vat te zijn. En door alles heen de onbegrijpelijke oorlog in Oekraïne en oplopende inflatie. Terwijl de baas van Nederland een dagtaak lijkt te hebben aan zich schamen, beleid als ‘vreselijk’ te typeren en te beweren, dat vele problemen ‘echt ongelooflijk complex’ zijn. Ja, de leidsman weet dat het ‘echt verschrikkelijk dramatisch’ is bij de vaak gebroken gezinnen in de toeslagen warboel. Maar het is toch ook ingewikkeld? En ja, het kan nog wel eens lang duren voor ook gezinnen daarin herenigd zijn.

Zo lezen wij verder dagelijks over structurele drama’s in de jeugdzorg. Over de schuttingen van de gemeenten gekieperd en nu oorzaak van extra ellende te midden van ellenlange wachtlijsten voor jongeren in geestelijke nood. Het Toeslagenschandaal, de discriminatie vanuit de belastingdienst, de woningramp, het ogenschijnlijk weer niet goed voorbereid zijn op de (waarschijnlijke) nieuwe besmettingen onder het regime van mogelijk weer nieuwe varianten van het rottige virus. Dan de deels falende rechtspraak die wel de hand thans in eigen boezem steekt. Voorts de beroerde planning van opvangplekken voor asielzoekers, maar bovenal: achterdocht en vijandschap van overheden richting de eigen burgers.

Werken bij overheden boeven, zware jongens, lichtzinnige meiden, racisten of sukkels? Welnee, het zijn bij wijze van spreken onze eigen kinderen, al of niet gepromoveerd, of louter praktisch onderwijs gevolgd, die als ambtenaar ons loeren draaien, treiteren en ons soms ogenschijnlijk sadistisch uitmergelen over een lange termijn bij een foutje of te laat betaald. De overheid is geen grijze, muf ruikende klont smurfensnot. Het bestand bestaat uit een mix van grijze, jonge, leuke, pittig denkende vrouwen en mannen, die zich te pletter onderzoeken en adviseren en mede beleid ontwerpen. Op verjaardagen voor het corona tijdperk fluisterden zij over hun werk als ‘beleidsmedewerker’, ‘coach’ of hulpverlener.

Tijdens borrels en VVD-bitterballen kwaken zij met welluidende stemmen over hun bazen en in moeilijkheden verkerende doelgroepen. En hoe fijn het was om van de directeur-generaal een complimentje te krijgen over een slim advies over te bezuinigen doelen. Kortom: het zijn onze lieve neven en nichten, buurlieden en tantes en ooms, die hun brood verdienen in de gruwelijke zekerheid, dat zij als uitvoerders vaak gedwongen zijn hun bazen te gehoorzamen. En hun geestelijke worsteling om draconisch beleid uit te voeren wegdrinken in de bar of tijdens een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.

mislukkingen taxaties politiek ambtenaren achterdocht Vijandschap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 15 stemmen 440