Zomergasten met Bibi Dumon Tak verpletterend

Bibi Dumon Tak, schrijfster van onder meer kinderboeken, zorgde gisteravond in het televisieprogramma Zomergasten voor een indrukwekkend en goed gesprek. Ik schrijf in de kop van deze column ‘verpletterend’. Wellicht te overdadig getypeerd. Maar een echt goed gesprek met een balans tussen gevoel, verstand en betrekkelijkheid is op televisie helaas een zeldzaamheid. Trouwens, ook in het dagelijkse leven komt het niet elke dag voor dat een gesprek met vrienden, partner of de buurvrouw een prikkelende mix is van nieuwgierigheid, mededogen en interesse in de andere gesprekspartner. Ook dan, en in het publieke debat, gaat het vaker om scoren, vertellen, preken, vliegen afvangen en de woordenstrijd willen winnen.

In Zomergasten bleek de combinatie van de empathische en helder formulerende Bibi en Theo Maassen als de interviewer bijna ideaal. In ieder geval voor mij als kijker. Ergens las ik dat het gesprek tussen beiden door sommigen als een ‘glas kristalhelder water’ werd ervaren. In deze metafoor kan ik mij wel vinden. Vooral tegen de achtergrond van de huidige tijd met toenemend bluffen, machogedrag, huftergedrag in verkeer en vaak lompe omgangsvormen. Bij het kijken naar deze Zomergasten bemerkte ik, dat ik los van mijn zogenaamd vlotte babbel of bizarre grappenmakerij, diep van binnen een weekdier ben. Zo geraakte ik zwaar onder de indruk van het vertoonde fragment waarin gepeste kinderen in een schoolklas hun akelige verhaal vertelden. En daarna in snikken uitbarstten, te midden van hun klasgenoten.

Leiderschap aspecten in een koeiengevecht in de Franse Alpen, problemen bij jongeren in de gevangenis, de aanklachten tegen jagen als vorm van ‘natuurbehoud’ en het ombuigen van de taal om deze ‘sport’ goed te praten. Met in het gesprek als zwaartepunt het boek dat Bibi Dumon Tak schreef over het verbod van de ex van haar jong overleden zus om de twee jonge kinderen van haar zus ooit nog te zien. Een boek dat haar woede en verdriet in een bepaalde vorm beschrijft. Zodanig dat woede er wel uitspat, maar enige lichtheid voldoende aanwezig is - volgens haarzelf - om het verhaal draaglijk te houden voor lezers. Al met al een uitzending van Zomergasten, die ik niet gauw zal vergeten. Vooral te danken aan de ‘aardse’ en inlevende opstelling van Bibi, haar heldere en pittige vertelstijl en de kalme gesprekvoering van Theo Maassen.

zomergasten Bibi pesten empathie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 5 stemmen 306