Stroopsmeer diplomatie en leed

Of topleiders extreem veel ‘slijmen’ om bij nog machtiger types zaken voor elkaar te krijgen, oogt in eerste instantie onsmakelijk. Behalve dan dat soms oorlogen zo worden voorkomen of juist meer onschuldige slachtoffers vallen. De met macht beklede leiders spelen ogenschijnlijk soms kinderspel via overdreven aandoende teksten en kinderachtig taalgebruik. Dat laatste te vergelijken met opvoedsituaties, waarbij papa die ruziemakende dood en verderf zaaiende heersers streng maant om nu eens op te houden. Inmiddels zijn dan weer talloze slachtoffers gevallen in straten, pleinen en gebouwen.

Achter de façade van gepantserde auto’s, riante logeerpartijen en de damasten kleden van de dinertafels is toch vaak bloed van slachtoffers te veronderstellen. De amicale klap op de schouder van het meestal donkere pak van de mannelijke leider, betekent al rap zicht op meer macht, geweld en nationale- en persoonlijke belangen. Slijmen, charme en lachen, zijn de ‘wapens’ die wij vaak op de beelden in de media zien. Zeer verdrietig wel tegen de achtergrond van verwoeste gebouwen, schreeuwende kinderen, dode kinderen, kapotte huizen, en slachtoffers door honger in oorlogsgebieden.

De vraag rijst voortdurend wie de uitvoerders zijn die in allerlei uniformen mensen doodschieten zonder militaire noodzaak, burgers in elkaar slaan omdat zij protesteren, martelkelders in stand houden, of tot vermoorden overgaan op ongewapende burgers. En waarom? Omdat zij bevelen krijgen om deze ellende uit te voeren. Hoe zal de militair naar huis schrijven over het bevel dat hij moet schieten op burgers die water halen bij een bron? Zal hij of zij tijdens verlof in de kroeg verhalen over avontuurlijke missies, terwijl de eigen kindjes over de bolletjes worden geaaid? Morgen zwaaien deze uitvoerenden hun familie gedag. Op weg naar hun ‘werk’, vaak zonder te bezwijken onder morele druk.

vleien macht geweld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50